Alle inzendingen over Bevrijding OR 5 mei 1945 OR Nederland bevrijd

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

langzamerhand worden de dagen langer rondom ons de roze en witte bloesem zichtbaar in de bomen ik onthoud de kleur en houd hem vast bij de herinnering aan koude winterdagen de wereldse plagen van dreiging en geweld schommelen als ijs klompen in de ziel ik open de deur naar de vrijheid met een gevlochten ketting van robijn…

van de kleur waarmee je naar ze keek Vielen in handen van hen die met de Japanners samenwerkten want Japan beloofde hen hulp Voor een gouden toekomst waarin Indië verlost zou zijn van het Nederlandse regime Bevrijd zou zijn van Nederlandse mensen en Molukse mensen die Nederlands gezind waren Onze jongens werden erheen…

Uit het diepblauw schittert de zon in de laatste dagen van mei. Bevrijding weerklinkt alom in het gezoem der fietswielen op het asfalt, in het geroezemoes op de terrassen. Vrijheid. En tegelijk: de beklemmende massa, de uiteengespatte bubbels, de vervagende geborgenheid.…

raken zachte vingertoppen vertrouwen, zoeken vochtige lippen de weg naar elkaar zachte vleugels van talrijke vlinders raken, even tintelend, soms fluisterend, verlangen vliegen op toppen van opzwepende hartstocht, hoger, lager, sneller, dieper, even proeven zij de opperste grens van ontlading, verdrinken in golven van verhitte bevrijding…

Hoor bescheiden lopen in ronde vrouwelijke vormen maar zie hem ontspannen bevrijdend vrijen met snaren ogen gesloten in rokerig blauw licht zijn lichaam vrijt sensueel tegen haar glimmende houtwerk haar lopende klanken van boeien bevrijd.…

hieruit putte zij de liefde zacht tot uitspreken bedaard eindelijk vrij verzucht gehoord in een windvlaag bewogen fluister-woorden…

het leven in duizend dingen verborgen ze nestelen zich in hoeken om ook weer uit te verdwijnen als een hond blaft het naar mij ik neem geen nota om alles te onthouden mijn dingen vliegen ook weer uit als een wild konijn ontglippen ze in alle onzekerheid het verdwijnen bevrijdt me van mijn verleden van dingen die voorbij zijn en verloren…

En dan toch moeten kiezen voor bevrijding. Op zondag geboren op zondag verloren.…

kom hef met mij het glas laten we samen drinken er is voor ons in het terminus al plaats gemaakt laten we dan proosten op de weg te spoelen ballast de veters losgeknoopt van 't strak korset van schijn laat varen nu de humbug van dat ik nog steeds mooi zou zijn zeg me alleen maar met je ogen dat je door het vuur zou gaan voor mij…

Liguster bloeit vrijgezellenhout blaast pijpen om te dansen.…

een luide roep rondom dwingt stemmen af, die geloven in verborgen holtes van een weggezwegen dag je mag verbloemen wat je niet wilt zien een deken leggen over alle zwarte dieptes waar hun witte onschuld rust maar de wereld draagt haar erfenis van uitgemergeld leven in de kamers van de dood toen hun nood niet verder kon liep er slechts…

Lengten van dagen zijn gemeten in de engten van ruimtelijk vervagen. Een verbintenis, gevoed door afwezigheid, gevuld met bloemrijke momenten zonder een zweem van vergeten. Innerlijk nabij in vrije vlucht, zonder vaste grond of horizon in zicht, in het strakgespannen lichaam gevangen en tegen klankbare muren in weergalm het verzoekende hart…

en dan kom ik weer naar je toe je lach in goud vertaald vertelt me duizendvoudig hoezeer ik één was met je jeugd al dronk jij meer van mijn verleden de stilte bevrijdt enkel die begrepen heeft wat sterven is geen onvermogen jij was er één van want de nacht draagt de kleur van je ogen…

De groeven van de lange winter schuilen onder mijn nieuwe huid, En het hart, zacht dichtgeknepen, springt met frisse veulens naar de groene grasoverkant… Die zweem van vrijheid prikkelt mij en doet het dartel lam in mij verrijzen. Even blikt - met wasemogen- dit oude leven achterom… En kijk, het grijze schaap wordt lijk.…

onze bevrijding ooit eens bevrijd wel roekeloos in loop der jaren niemand kan zeilen en niemand kent de wind haal het zeil aan of laat het los hangt van de wind af en van de zeilers in de wind zou heel wat zijn…

Zij, die streden voor onze bevrijding en vrijheid. Zij, die blijven strijden voor een leefbare en rechtvaardige wereld. Zij die strijden tegen armoede en honger. Zij, die strijden voor vrede en harmonie voor ons allen. Zij, die thans waar ook ter wereld onvermoeid strijden tegen onrecht in welke vorm dan ook.…

Ik wil bevrijd van al dat logge stroperige dreigende grijs van hypocriete denkbeelden van wapenleveranciers de slavernij van het geld de onderdrukking door multinationals van griezels en graaiers en van het waanidee dat arbeid adelt van de overheersing van digitale robots van eenzijdige bevrijdingsfeesten van mensen die vinden dat vrijheid…

de betovering van wie wij samen waren is voorgoed voorbij herinneringen als uit een ander leven blijven voor eeuwig maar in dit leven slaat de bladzijde nu om naar een nieuw hoofdstuk zonder jou of ons met alleen mezelf en mij eindelijk weer vrij…

kruisen staan haaks op het groen rust wortelt in vrede stiller dan wit lijken vergaan de strijd is gedaan laarzen marcheren blikken vooruit de dood daagt ze uit het grote gelijk van heersen en macht die het leven veracht ze vliegen in V- de lucht is nog vrij als ganzen op rij naar het rood van de einder dood als bevrijder…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

nog bloeit de bloem op de dodenakkers van weleer ze groeide tussen oorlogsdaden in sterven zonder ooit genade haar wortels schoten uit in ondergrondse openheid en vaderlandse kracht zij bloeide vrijheid in de mei die ons na vijf jaar eindelijk bevrijding gaf…

geboren op 5 mei Het regent Unter den Linden Het regent overal…

In Thailand zijn twee Nederlandse boeven Diplomatiek bevrijd uit het gevang. Zij zaten daar geloof ik veel te lang, Veel langer dan in ons land had gehoeven. En in Den Haag wordt hier tezelfdertijd Voor veel meer jaren vrijheidsstraf gepleit.…

waar wij de vrede vieren mogen wachten ergens over de horizon wanhopig kinderen en vrouwen op een boodschap van het front zien wij de tranen van de jeugd om het gemis of de herinnering van de vader die vechten moest weten wij van moeders met pijn die uit liefde doorgegeven leven meedogenloos vernietigd zagen horen wij het smartelijke krijten…

Het is tijd om te vergeten Tijd om verder te gaan Geen tijd om na te denken Geen tijd om er bij stil te staan Het wordt tijd voor een nieuw leven ‘t Wordt tijd voor een schone lei Niet meer denken aan daarvoor Niet meer denken 'wat doet hij' Nu ben ik eindelijk bevrijd Eindelijk uit jouw armen Nergens vind ik verdriet Nergens…

sloegen kraters diep van binnen buiten was verleden tijd, beven meer en meer een innerlijke strijd Zo volkomen de wereld kwijt kon ze alleen nog maar zweven zweven zonder identiteit zomaar alles opgegeven Toch luisterde ze heel even toen iemand haar ontrukte uit vergetelheid door haar zijn eigen hart te geven te laten weten: je bent bevrijd…

De volle zon schijnt in haar leven, haar verlangen lijkt vervuld, opeens voelt ze zich verwarmd, in het licht opnieuw gehuld. De zon schijnt uit haar ogen, eindelijk is ze één geheel, de dood bracht haar mededogen, want het werd voor haar teveel...…