Alle inzendingen over Blad OR in OR kleuren

De lijst is kaal de grondverf doet zijn taak zo zet ik alles klaar om in het voorjaar alles af te lakken waneer de vogels weer zingen tussen de takken zo groen als gras leven zoals het is was.…

Zij was een onbeschreven blad omdat niemand de moeite nam haar te lezen!…

bronnen van de wijsheden, omarmt het in eb en vloed, schede en de roede tegelijk, we zijn de barenden en de wedergeboorte in een hand, als de tong op zilte lippen een bijsmaak proeft van zelfbevruchting met onderscheid , verleidt door werelds vuur, ervaart als in de adem van het “zelf”, overwintert in de stilte van de tegenstand, als het blad…

mijn wachten laat een afdruk na in de aarde waarop ik sta het lichaam als een oude eik mijn benen wortels slank en rond na al die jaren ben ik hier vastgegroeid in deze grond en niemand lijkt te horen wat ik zeg er hangt een blad net voor mijn mond…

Een regen zo dun dat het haast mist lijkt Vallend blad, dat nog even schommelend rust op de wind In zich het groen van lente en zomer de heldere kleuren van de herfst Het blad bedekt de hongerige aarde voor de vrieskoude komt en de witte sneeuw als watten katoen valt…

Ik neem afscheid van mijn leven het licht van zon en maan van de regen tikkend op mijn broos bestaan. Niet meer aarzelend in de wind nooit meer zwaaien naar een spelend kind. Ik hoef alleen nog maar te zijn kan slechts mijn wezen delen. Ik ben alleen met velen.…

Ze draagt bloemen die niet meer zouden kunnen maar haar wiegen wekt roosjes en ander lief blad tot leven, haar jurk en ik kleuren ervan Geen wasmiddel kan daar tegenop…

je penseel lijnt je gedachten uit op het doek kleuren spreken hetgeen je niet kan bewoorden een schilderij zegt soms meer dan een boek of een blad vol akkoorden…

vandaag zag ik het blad terugkeren naar de aarde frivool dwarrelend speelde het met de wind alsof het even nog het leven vierde vandaag zag ik het blad hoe het neer lag op de aarde de kleur verbleekt de randen door verlaten vocht verbrokkeld en al bijna stof de teloorgang al omarmd…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Het blad wentelt zich nog even in het licht dat bij de avond past dat het zwaarwichtig is en droog verlangt te vliegen, steel losgeraakt van de boom die goedmoedig wuift de overige bomen buigen Het land dat naar het blad verlangt naar elke nerf en mogelijke kleur Op het water leest een vis de toekomst van het blad die beschreven staat in…

herfst kiest zijn kleuren van een somber palet waar een schilder van licht zich juist tegen verzet een blauwdruk van herfst met verlies van het blad en al wat je ooit aan geluk hebt gehad de pijn van de herfst met de kleur van voorbij de geur van geweest en het verval van nabij…

herfst kiest zijn kleuren van een sober palet waar een schilder van licht zich juist tegen verzet een blauwdruk van herfst met verlies van het blad en al wat je ooit aan geluk hebt gehad de pijn van de herfst met de kleur van voorbij de geur van geweest en het verval van nabij…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

groen voor een prachtig nieuw seizoen de bomen schilder ik mooi bruin van stam tot tak diep in de kruin bloemen, zullen altijd geuren het maakt niet uit in welke kleuren de liefde krijgt een rode strik zaai met vrede, heb geen schrik want in een leven van verkennen moet alles wel zijn kleur... bekennen!…

De bloem is een gehavend blad dat vol ontluikt in tegenspoed zo schrijnend dat het wreed zoet gekruisigd wordt aan nageslacht. De bloem is een gehavend blad dat het leven driest verslindt uit alle kleuren de ware vindt geuren plant en dier verwacht.…

boek der liefde gevuld met dromen doorweefd met wensen blad na blad regel na regel een stille hoop verlangend geluk wensen in woorden mijn boek vol kleur de mooiste tinten in sierlijke letters rood en zwart zwart verleden rood mijn heden mijn liefdesboek een open boek…

Wat blijft er over van zo'n blad: de geur, de kleur, iets van de nerven, iets dat verwijst al naar het sterven of naar het eind'loos levensrad? Zo leert de herfst ons wijze lessen in dood van bladeren en bessen.…

vliegen en zweven op de vlucht voor je leven kleuren bewegen!…

ik zie bomen in verlies droefheid om het vallen in kleur rijpt nog de zomer na van eindeloos bevallen scheutig knopt al lente in het loslaten van blad maar winter hebben we nog niet gehad…

Winter (HAIKU) blijft het dorre blad langs de paden Duizendschoon fraaie zaden - bloei het nieuwe leven - groene planten krijgen kleur vurige vlammen…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Het herfstpad geplaveid met Diep verdriet in vier kleuren Een lage zon tovert kortstondig geluk De peppels geuren verliezen ratelend hun blad In m'n hoofd: deze dag... in kleurendruk.…

Vroege herfst Oktober in de tuin het vermoeide groen na al die inspanning nog een laatste gebaar nog wat resten kleur hier en daar in het vochtig lage licht het vroegvallend blad van de kersenboom de geur van voorbij ik huil.…

aan een ieder die z’n hart heeft verloren ga niet treuren nee niet doen want elk verloren hart zal ooit bekoren ze wordt met liefde gedragen door menig bloem…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

schakeringsgewijs schaak jij het grijs zonder te kleuren of te schromen toon jij de bomen volkomen naakt en blaakt wanneer jouw laatste dagen het laatste blad - voldaan de winter binnendragen…

ik schrijf met wit en kleur het donker licht wimpel met het blad een waaier als levenskoord omspannen weeft het web een toverwoord en huilt meerstemmig in de nacht waar haar tranen samenkomen in een kinderlach gebundeld…