Alle inzendingen over Blaren

De maansikkel maait de zieke zomerblaren in najaarsnachten.…

Weer gaat de herfstklok met traagheid tikken nu wij d' eerste blaren harken op het gazon verlepte bloemenharten en stengels knippen met heimwee naar hoe mooi het eens begon.…

Buiten ritselen blaren: de herfst tikt bladen vol met herinneringen voor in het archief van mijn geheugen. De regen bestempelt ze met "geklasseerd" en slingert ze in de modder, globaal.…

De blaren die getuigen, druipen af, stoetsgewijs.…

en nadat ik mijn muiltjes uit deed likte ik de blaren van mijn voeten je bent een rots in de stroming ook het middelpunt van de rivier, leef ik om dood te gaan of om te overleven ik ben niet eerlijk, niet vrijgevig maar ik ben tenminste hier.…

De dauw hangt parelen aan takken en aan blaren in kettingen en snoeren; de kusmond van de wind, als hij ze aan wil roeren, doet ze ontstellen, sidderen zonder bedaren en stort ze allen neer, de wankelbaren.…

Ze sturen foto´s bij het leven Sms-en tot de blaren branden De nieuwste games zijn nu voor handen Wap en kleurenscherm zijn het streven Ik zal je eens wat vreemds vertellen Ik gebruik mijn telefoon om mee te bellen…

Laat ons de blaren van alle leed vergaren. De aarde, ook vermoeid, heeft nooit dode blaren gedragen. De aarde wondt om, in de driedagestond, te laten herrijzen onder de loodzware kus van de liefde.…

Zaten de blaren als vanen aan de takken? Dan is het herfst. -------------------------------- uit: Verzamelde Gedichten G.A. van Oorschot, Amsterdam…

uit oude open wonden schieten scheuten jonge takken nieuwe knoppen verse blaren bloemen een wandelende bloem boom tak vertakking bloesem knop kelk vrucht…

't Gras is gemaaid, de bloemen staan op stelen, de blaren hangen keurig aan de boom. De een heeft een huisdier wat te bevelen, iemand te strelen, iemand te slaan, de ander zichzelf om mee om te gaan. ----------------------------------------------------- Uit: 'Een hond van Pavlov', 1969.…

In Syrië komt het misschien van pas, Maar de bevolking zit er op de blaren. Ik zou geen mens persoonlijk willen grieven, Maar riekt dit niet wat veel naar recidive?…

Conditie, duurloop, stretchen, warming-up, Dat levert ons een overdosis blaren. Maar er zijn meer steekhoudende bezwaren: Ons elftal wint toch nimmer nooit de cup. Het resultaat van al die rituelen: Dat het nog langer lukt om slecht te spelen.…

Maar vrijdag moeten treinen weer bewegen Want de herfstvakanties mogen niet verstoord Dat wordt wat, want nu blijven grotendeels Al die bruine blaren liggen op de rails…

Het is, dat ik niet wist, hoe vriendschap in elkaar steekt, want oei wat heb ik me vergist, ik stootte lelijk mijn neus bij deze vriendschapskeus, moet nu op de blaren zitten, maar heb een ding wel geleerd, deze keus was misschien wel verkeerd maar ik zal van mijn hart geen moordkuil maken!…

praat mij het vallen van de blaren niet aan als ik spreek over mijn herfst mijn denken is er op gericht inzicht te verkrijgen hoe de schepping zich voedt en het Al aldoor nieuwe verbindingen werft alles wat zwart lijkt kent ook een lichte rand soms onzichtbaar of afwezig in je kloppend hart laat mij toch, denk ik dan, mijn eigen weg…

De letters in m'n hoofd vlechten zich - twijgen aan een boom tot manden vol met woorden in felle kleuren - rood en bruin zo ook de blaren in de toppen van een kruin ze dwarrelen naar beneden in zinnen vol verhaal en leven…

Niks blaren, niks terrasje tussendoor. Niet iedereen was blij dat ik hier kwam. Ze waren bang dat ik de benen nam.…

Ontluikend laat jij kleur zien de blaren nog in je opgevouwen. Dan ziet men heel misschien je pracht, helemaal ontloken. Geen geur die doet bedwelmen je mist de doornen der pijnen. Tot in een klap de windvlaag je schoonheid laat verdwijnen.…

zittend in je bootje je hand betast het koele water waar serene lelies drijven licht en teer met witte blaren de kalmte overvalt je genietend van de stilte om je heen hoe je weer aan de oever komt is een zorg voor later…

je bent op reis gegaan hebt woord gehouden het werd een passionele trip naar hete streken zó heet dat je nu nog altijd op de blaren moet zitten…

Een appel jatten mag niet van de wet, Liefst drie uur lang zat Bea op de blaren. Een prijs van niks voor een vervuld verlangen, Haar schoonheidsideaal: twee appelwangen.…

Al sjokkend telt men moeizaam af tot vier Met open blaren op de zere hakken zit men gênant achter de heg te kakken Maar met z’n allen heeft men veel plezier Zie ze daar lopen op hun halve zolen Het zijn net “achterlijke gladiolen”…

Ik kreeg van dichten nu ook blaren op mijn vingers het pennenlikken echter heb ik afgeleerd Sonnetten slingeren kletsnat aan slingers want word tot dichttalent in stijl bekeerd.…

De blaren laten los en op de wind drijven ze donker langs de grijze lucht, alsof een vlucht verlate vogels wegtrok.…

Het hoogste ideaal blijft alle jaren De thuiskomst met de bloemen en de blaren.…

Soms komen ze in protest, en geven je een nare blaar. Daarover moeten we niet klagen; voeten maken het leven draagbaar!…

Nog even en O2 is zelfs passé en rest Brittannia geen nieuwe wave, likt het z'n wonden, zittend op de blaren...…

bezwete romantiek trekt diepe scheuren in het gepoetste, zelfs tot ver na sluitingstijd de dans kijkt dood al vertellen zweetsokken en kapotte panty’s morgen toch wel weer de perfecte tango asbakken vol…

ben ik niet méér dan de waarheid van heden de herhaling met zicht op hielen de nacht rechtop om nabij te brengen tot zover het oog maar ziet morgen een dag vol walmende wind vol blaren op voeten en vegen ben ik niet meer dan de leugen van tijd van de toekomst reeds gekend…