Netgedichten

netgedicht (nr. 81.084):

zonder herfst geen bloesem

praat mij het vallen van de blaren
niet aan als ik spreek over mijn herfst

mijn denken is er op gericht
inzicht te verkrijgen
hoe de schepping zich voedt
en het Al aldoor nieuwe verbindingen werft

alles wat zwart lijkt kent ook een lichte rand
soms onzichtbaar of afwezig in je kloppend hart

laat mij toch, denk ik dan,
mijn eigen weg vervolgen
uw pad is niet de mijne
die ligt aan een andere kant

zoek daar naar de sterren
die verborgen zijn
in het nog ongekende
ze zijn er, echt,

en strek je armen gedachteloos uit
pak degene die op een van je schouders landt

praat mij het vallen van de blaren
niet aan als ik spreek over mijn herfst
vraag mij eerder
waar kan ik jouw gladiolen vinden
om liefde en strijdbaarheid te vergaren