335 resultaten.
Afrikaantjes
poëzie
2.0 met 6 stemmen 563 Mijn handen rieken van uw reuk
waar ik uw steel en blaren kreuk,
o gulden Afrikaantjes,
en 'k hou van u zo veel en teer
als straks uw parkskens gloeien weer
saffraan-goud in de laantjes;
ik riek u dan zo bitter-fris,
onaards en vol geheimenis.…
De relschopper
snelsonnet
4.0 met 7 stemmen 304 Die vier ton voor het onderzoek in Haren
Worden gelukkig niet op mij verhaald
Het is de overheid die dat betaalt
M’n gat verbrand maar ‘k zit niet echt op blaren
Vier ton..dat is best veel voor één nacht stappen
Daarmee kan je pas echt een deur intrappen…
Ingebeeld (2)
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 244 hoe droog waren mijn lippen
toen ik, ten langen leste, dorstig
van stoffige wijsheid proefde
tandenknarsend viel
mijn wereldbeeld in duigen
toegedekt met droge blaren
zocht opnieuw,
gelijk de mens is,
een andere schim
*
ik was van mijn
schepping getuige
en kon wederom
de horizon verklaren…
De strandjutters tegenover de zon
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 158 En de zon die staart terug
naar wat een “wereld” heet
maar meer een schizofrene geest is
tot lichaam geworden
in een planeet met blaren van
brandende vragen...…
Capitulatie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 74 met hoeveel kleuren ik ook schilderde
moest het roder met paars
om angstvallig vast te houden
aan wat teloor ging
overtuigd van ons zijn
kneedde en modelleerde ik
tot de oplossing willoos
verpulverde onder mijn handen
reikte ze toen naar
de schaduw van de maan
alwaar ik blaren danste op mijn voeten
om het leed te stillen…
Dekmantel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 86 in ongelijke tred
loop je met
blaren op de ziel
niemand
die het ziet
of toch
iedere keer
valt je masker
in duizend stukken
nog voordat je
gaat zit het er weer
op gelijmd
dankzij honderd
tranen
tot de maan
haar entree doet
vlucht je
ongemakkelijk
de nacht in…
oud en nieuw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 116 hoe droog waren mijn lippen
toen ik, ten langen leste, dorstig
van stoffige wijsheid proefde
tandenknarsend viel
mijn wereldbeeld in duigen
toegedekt met droge blaren
zocht opnieuw,
gelijk de mens is,
een andere schim
*
ik was van mijn
schepping getuige
en wilde wederom
de horizon verklaren…
Ongelukkig of ongeluk!
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 740 Mijn arm verbrand aan een pan, werkelijk waar
er ontstond een reusachtige blaar,
zo eentje die je liever niet voelt en niet ziet,
maar das vrij uniek, want een blaar doet zeer
en ik kan het weten,
blijf koelen, tot mijn arm ervan gaat zweten!…
moeras
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 415 hoe schaduwrijk
is mijn tegenlicht
als de maan
zich wentelt
boven nevelig moeras
en strohalmen
zich sieren met
gevallen blaren
als een satanische jas
als de damp zich kringelend
omhoog drijft
en laat galmend gekwetter
in alle omvang klijft
is de dag gestorven
en door de ongrijpbare
duisternis ingelijfd…
Veertig rond
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 489 Houvast snijdt mijn handen,
bloedt mijn bloed,
verliest mijn blaren.
Rauw glijdt langs de wand
mijn bast.
Touw is strohalm,
is mijn angst die beter past.
Ik blijf dus hangen
zeker van de afstand
die ik nauwelijks durf te klaren
want dat touw...
hoe houd ik dat in godsnaam vast.…
not my cup of tea
snelsonnet
4.0 met 18 stemmen 146 echt véél te moeilijk
en feiten deugen niet: gewoon verfoeilijk
‘zij weten alles’; stellen dús geen vraag
op blaren zitten? dat valt reuze mee
en anders schenk ik nóg een kopje thee…
mes
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 812 met bloed aan de keel
boter op de scherpe rand
weerkaatst hij het leven
geklemd in mijn linkerhand
vochtig van vele zweten
daar waar hij zich bevond
druppels worden doorgesneden
kletterend valt hij op de grond
tanden in kokende blaren
steken door een zilver hart
hij verdwijnt in deze diepte
nu blijft alles altijd zwart…
Jouw levensweg
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 3.825 Maar eens de nevel op zal klaren
Zal je merken hoe je liep op je eigen blaren.
Wees daarom voorzichtig met de keuze van dit pad.
Het kan wel eens de weg zijn naar het zwarte gat.…
Ingebeeld
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 636 hoe droog waren mijn lippen
toen ik, ten langen leste, dorstig
van stoffige wijsheid proefde
tandenknarsend viel
mijn wereldbeeld in duigen
toegedekt met droge blaren
zocht wederom,
gelijk de mens is,
een andere schim
die ook in mijn
gespiegelde vitrine
vertoefde
ik was van mijn
schepping getuige
en kon weer de
horizon verklaren…
De dode beminde
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.864 Ik hoor niets meer van haar, en vroeger
Was ’t ruisen van haar gewaad al vreugde;
Leeg en stil staat haar zaal,
Stof hoopt zich op, ongestoord,
Blaren ritselen verlangend langs 't raam –
Hoe kan ik haar dan missen?
Daar dat gordijn,
Gleed haar schim er niet langs?
Ruiste haar rok niet?
Kom, kom toch terug!…
DOE HET SNEL
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 208 Starend op de blaren zittend
na een leven vol bedrog
eindelijk voor zijn rechter smekend
maak het niet te grof
langzaam zal de dood nu komen
het angstzweet parelt op zijn hoofd
hij denkt aan God
aan loze kreten
ziet alles duidelijk
zijn verleden
heel deemoedig vraagt hij:
"doe het snel"…
bloei
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 288 snerpende snaren vol blaren
uithoeken in de wereld
wij moeten maar jagen
geen wereld nog ingebeeld
lucht heeft vrij spel
in mist tussen aarde
lang geleden een bel
die mij niet spaarde
snijdt een reddingsboei
in vel en been
snij 'm los
en bloei…
Scheve tongen
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 494 tenen krommen
in aangeprate schoenen
zoeken een uitweg
door versleten zolen
scheve tongen wrijven
dunne huid aan stukken
ingesnoerd door veters
iets te hooggespannen
ogen verloren glans
ongeringd rafelen ze
de bijna uitgereten
flarden bij elkaar
en ongepast
barst het vel
in blaren uit…
Vaarwel zomeroogst
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 748 als het verkleuren
van de blaren
nog voor de val
een aanvang neemt
en het najaarsgrijs
de rust inluidt
om aan dood
en opstanding
te wennen
geraakt de mens
vaak snel ontheemd
van zomeroogst
en zal wellicht verval
schielijk herkennen
morgen bestaat
alleen nog in hoop,
woord en dromen
wordt hij enkel zo door
de verstilling…
In volheid gedompeld
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 276 ik voel het zachte
van stilgevallen blaren
waar onder een tapijt
van vergankelijke kleuren
het rusten is begonnen
en mijn ziel zich
al stervende bereidt
op een mogelijk baren
tussen het grijs van boven
en de melange van benee
voel ik me even zo heel
opgenomen
in een immense zee
alsof ik mezelf
met al het zijnde deel…
Mijn pad.
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 585 Tot die tijd zal ik lopen op blaren,
blikken negeren en weten dat dit pad
mij leidt naar een pijnloos bestaan.…
Leer van een kreng
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.170 tenen krommen
in stukgeschopte schoenen
zoeken een uitweg
dwars door versleten zolen
scheve tongen wrijven
dunne huid in stukken
ingesnoerd door veters
-te hooggespannen-
ogen hebben glans verloren
ongeringd rafelen ze
de bijna uiteengereten
flarden bij elkaar
ongepast
barsten vellen
in blaren uit…
DOODLOPER
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 551 In Nijmegen krijg ik als wandelaar
De kans mijn loopvermogen uit te testen
Ik zet m’n beentje voor, m’n allerbeste
En geef niet om de hitte of een blaar.
Geen gladiolen op de laatste dag:
Maar toch een bosje bloemen - op m’n graf.
------------------------------------------------
…bij de Vierdaagse zijn twee doden gevallen.…
Ondingen
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 657 tenen krommen zich
in verlopen schoenen
zoeken een uitweg
door versleten zolen
scheve tongen wrijven
dunne huid aan stukken
ingesnoerd door veters
net te hooggespannen
ogen verliezen glans
ongeringd rafelen ze
de bijna uitgereten
flarden bij elkaar
en ongepast
barst het vel
in blaren uit…
In de herfst
gedicht
3.0 met 46 stemmen 14.898 Het licht hangt stil in de blaren.
Mijn hart is te veel geopend,
te veel in het licht gevangen
in der wolken licht varen…
En pijndoend, schrijnend dromen
weg van mijzelf te komen.
En eigenlijk zo wanhopend.
------------------------------------
uit: 'Parken en Woestijnen', 1940.…
Toegang tot de polder bij avond
gedicht
3.0 met 6 stemmen 3.952 Langs een wilg met dode toppen,
een geschoren hoge
in zijn blaren onverminkte haag,
een door waaiend hout beschaduwd
raamloos muurvlak, blinde boerderij,
buiten bomen, hellende, de holle wei,
lichten aan de einder,
vuurtorenlicht, een donker zwijgend paard dichtbij.
----------------------------------------------------
uit: verzamelde gedichten…
Liedje.
poëzie
3.0 met 4 stemmen 454 De blanke bloem, geboren
In 't witte morgenlicht,
Sluit bij het dagvergloren
De blaren dicht.
Maar 't gouden hart blijft gloeien
In de ambergele kluis,
Die lauwe geure' omvloeien
En nachtgeruis.
Zó is mijn ziel een bloeme,
Wier fulpen urn omvat
Wat mensentong niet roeme:
Haar zonneschat.…
bomen langs de rivier
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 745 al dagen
zit de zon in
brandglasramen
langs de rivier
de herfst
vangt de gloed
als vuur
in glas-in-loden ramen
de glans
van goudbrokaat
gekletter van
schildknapen en ridders
het pronken
van de hoofse dames
het fonkelen van juweel
en rood fluweel
terwijl de wind
die aan de blaren knabbelt
het licht
in scherven breekt…
Herfst
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 130 Een kleurenpalet is neergestreken
bonte blaren aan de bomen
de zoete zomer is bijna geweken
de herfst zal zeker komen
Als door een kunstenaar
wordt het landschap bewerkt
met zijn penselen was hij daar
hij maakt de bomen winterklaar
Zodat de tere twijg kan groeien
de bloesemknop weer adem heeft
in het voorjaar opnieuw zal bloeien
zijn…
de aard
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 382 oh heer en meester
vergeeft mij mijn zonden
ik bega
gekweld zij die kwellen
een groot schuldig geweten
ik onderga
daden mijn ondeugd
onheilsgebaren
beslecht uw paden
ik loop
genadeloos vlam ik vuur
mijn vingers tot blaren
beklemd de dag des oordeels
ik neem verantwoording
geteisterd mijn ziel
want toegestaan mijn voordeel…