Alle inzendingen over Contrast in schaduww

ik droomde van een vrouw uit zachte voile op een wijze die haar lijf en haar verleden vlam deed vatten maar de broze wijsheid van mijn lichaam liet haar leven met een hunker in contrast liefdevol sloot ik de ramen deed stil haar kleren uit en legde haar zonder gedachten op haar zij, te slapen voor de nachten zonder weelderigheid…

De glooiingen van jouw hart rimpelen als een schaduw over jouw gevoelsleven de dageraad breekt, ontluikende vensters van wederzijdse omhelzing stille mascara tranen gaan vlekkenloos samen in allesomvattende liefde onwerkelijke schoonheid vormt een zacht contrast van pijn en geluk.…

ik wil perspectief geen vergelijk dan blijft de horizon nog buiten mijn bereik diepte om in te verdwalen een handreiking die het beste uit mij kan halen licht en schaduw in scherpe contrasten om nog nauwkeuriger op mijn grenzen te passen mag ik jouw warmte als mijn rode draad een horizon die liefde in perspectief nog open laat…

kleur ik werkelijkheid of is de verf bereid daar vorm aan te geven er grijst tweeledigheid in diepere nuancering het penseel mengt componenten tot geheel schaduw en contrast kleden ieder met balans die bij hem past alleen het witte doek blijft maagd waar het om dromen gaat…

in teveel licht lost het zwart van letters op waarmee ik schaduw wilde schrijven de intieme scene met jou op toneel tegen mijn achtergrond zal nu zeker zonder diepe contrasten blijven rest een vlak verloop met kleine hinten die de goed verstaander kunnen helpen op het pad dat ik voor ogen heb gehad…

Maar zonder zwart contrast kan geen helder wit bestaan, geen moedig overleven, geen tol om te betalen, geen feestelijk feest.…

onaantastbaar is haar schoonheid gracieus de vlucht volmaaktheid in contrasten tussen horizon en lucht heb haar pluimen nooit gestreken of het verenkleed gekort mocht uit haar handen eten delen onze creatieve dorst zacht spant zij de stilte aan om woordloos weg te gaan met feniks vleugels op te stijgen…

ik schreef met potlood een sprookje onderstreepte met zwart wat al echt was jij las in contrast alle kleuren blies leven in vorm en figuur met vlammend vuur legde de ziel bloot van fantasia’s schoot dit sprookje leeft omdat u het deelt met uw geest wil melker 07/10/2010…

ik zag dat jij de schaduwen liet gaan de winden achterna die wolken verder dreven de donkere vlekken op het land in jachtig bewegen zelfs op je hand was het een duidelijk zichtbaar contrast een warme vlucht die ijlde door de zomerse lucht de zonnekus voor een intiem moment dat je even samen bent…

Trapganzen bijeen op het dorre land schreeuwen een schril contrast. Jouw tonen behoren het stilleven, haar ijle wereld ontwaakt met een tanende zucht. Aangekleed met waardigheid uiteenwaaierend de laatste flarden in een beltende stem gevangen met beelden rond de windzuilen van jouw bestaan. R.J. van Tol…

zag mijn schaduw plat een raakvlak dat wij deelden waar ik mijn oorsprong had licht nam vorm en ruimte in een transparant profiel dat mij uiteindelijk beviel maar contrast groeide in het donkere segment nivelleerde de herinnering tot een wegwerp element er is geen samengaan van componenten grijs gezichtloos sluiten zij elkaar…

je nam mijn hand penseelde strakke lijnen daar waar ik vaag de zon op morgen weer zag schijnen ik donkerde in scherp contrast jij lichtte op waar ik reeds al mijn schaduwen had aangebracht het wordt ons schilderij ik koos de vorm en kleuren jij was erbij en al het fruit zal heerlijk naar jouw zomer geuren…

zag mijn schaduw in het glas lachte wat om een rare frats maar zag daarvan niets terug met het licht fel op mijn rug herkende niet eens mijn eigen contouren toen stevig aan de maat tot ik leerde om bij die grens de aandacht op anderen te concentreren toen werden stukjes persoonlijkheid uitgelicht in stevig contrast…

Hij is in schril contrast naast een boom de zware steen in zijn trillende handen. De vogel vliegt tegen de wachtende maan verliest de vleugels stervend op het trottoir. Hij die met gebogen tranen knielt en herinnert De huizen zwijgen, het is al laat.…

Je woont waar je het schrijft, het bos kan niet lichter zijn, je stelt je in op dingen, die je drijft, met kleiner diafragma vast, haarscherp raak je het beeld, uitgelicht in een tegengesteld contrast, elk detail belooft een nieuw ontwerp, de dichter de last verwerpt in schijn, verscherpt z’n buitengrens in de diaspora van z’n domein.…

jouw ritme is het mijne niet je kleurt de tonen anders de dynamiek verschilt ik neem iets vaker rust contrasten voer jij anders in accenten leg je sterker legato is je ondertoon bij mij staccato scherper maar het moet zingen vinden wij, de melodie moet raken de woorden moeten dansen op de klare tekst…

kleurend op een vrij palet vertoont een kwast zijn oorsprong de schildersleerling schrijft zichzelf in lege oogkarkassen een mengeling vol zoet en grauw dat eeuwig blauw wordt uitgesproken rond de dageraad vandaag vergaat vergankelijkheid contrasten raken grenzen kwijt als ton sur ton gaat krassen .…

Want het grootste gebaar van de liefde op haat Is de glimlach, het schrille contrast dat ontstaat dat ijzer ontdooit en het zonlicht laat stromen, het leven ver schijnt en er warmte doet komen.…

je koos het beste haar penseelde met de eigen vingervoering jouw streken brachten mij in een euforische vervoering je mengde lichaamseigen kleuren op een liefdevol palet aromatisch waren ook de geuren waarmee het zacht contouren in harmonie werd aangezet ik zocht je in contrasten je schaduwde ook mij maar in het hart liet…

hij is in schril contrast naast een boom de zware steen in zijn trillende handen. de vleugel vliegt tegen de wachtende maan verliest zich later stervend op het trottoir. hij die met gebogen tranen knielt kent kwelling en geluk in gelijke mate…

Aanrollende golven met schuimende koppen de strandtent kraakt Koffie en schrijfblok achter door zilte wind gestraald vensterglas Zilveren meeuwen leven zich uit tegen staalblauwe hemel Contrast tussen toorn der zee en m'n lichaam scherpt 't bewustzijn Gewoon gelukkig op 'n koude winterdag aan de Noordzee…

ik heb stenen gevormd tot mijn alfabet schik ze tot woorden in zinnen van universeel gebed kleur strofen met emotie voeg witregels toe in perspectief licht en schaduw zijn in te passen als contrasten mijn werkelijkheid kent vele talen lezen en schrijven openen alle verhalen want tijd heeft de stenen gespaard hun geheimen…

in de schaduw van de walkant spiegelt het water dreigend en zwart in contrast met het herfstige groen een golflijntje verder weer de hemel van toen zag lijken al drijven in vele levens vergaard heb de crisis ontweken ben tot heden gespaard maar iedere keer als het licht wordt gespleten komen schaduwen dreigen tot mijn angsten weer…

zie hoe lijnen elkaar verrijken in schaduw en contrast vormen in samengaan verglijden zich uitwaaierend weer spreiden punten lichten op in de vitale kleuren van het energierijk leven drink elixer uit heelal mijn muze is er al en straalt vergeten planeten kom dans met mij uit zwart naar rozerood om onze liefde eeuwigheid te…

Leven zonder zijnsverdriet, is leven zonder contrasten. Zonder verdriet te voelen, heeft levensgelukkig zijn, geen zelfbewuste reden, van bestaan.…

loop ik maar wat te lopen mijn blik gericht naar de straat de zon schijnt op de klinkers het gras ertussen heldergroen ik kijk omhoog en zie daar zonlicht dansend in de bomen het contrast van licht en schaduw doet mij stilstaan en ik bewonder de vogels die hun lied zingen ik luister naar de klanken vervelen doet het zeker niet deze…

Je houdt van zomer die er is dankzij winter Dankzij dalen zie je pieken Is het ook zo met liefde en haat?…

de wereld is lang te licht geweest pas in jouw schaduw ontdekte ik mezelf begon het onderscheid met licht van overleven dat mij contouren heeft gegeven tegen zwart contrast ik bewoog maar wist nooit wat de voorgrond was jij hebt mijn hand genomen zijn samen uit de coulissen gekomen jij lacht helder licht zonder een…

het licht heeft andere tinten gekregen in het dagelijks leven contrasten worden scherper uitvergroot de overloop lijkt dood tussen blond en donker kristalliseren steeds vaker mediterrane pigmenten als prominent blijvende segmenten in ons maatschappelijk bestel wij kiezen voor transparant zonder religieus fanatisme onze vrijheid…

ik voel in het zand weer de warme hand van een eindeloze zomer zacht kabbelt zee licht gekuifd door de wind een zilt woordje mee nog scherpt de zon in donker contrast het ronden van aarde maar met het verglijden van uren lijken schepen door wolken te sturen zijn kleuren gevlucht naar een vervloeiend landschap van water en lucht…