Alle inzendingen over Cora de Boed

Tja, Cora is meer lobbyist dan remmertje. Geef mij een kotszak of een KLMmertje.…

De dames in Mark Rutte’s kabinet Die hebben het behoorlijk te verduren Want Cora wil teveel de lucht in sturen En Mona had niet zo goed opgelet Mag ik eens een #metoo zin laten vallen? ‘Dat krijg je nou met vrouwen en getallen.’…

Verborgen tranen Verscholen achter donker glas Niets over van de liefde Dat je ooit in mijn ogen las…

Stampend en schreeuwend Ontstekend in een woedevlam Zo herinner ik me jou Toen ik je laatste biertje nam…

Lente De bloesems aan de bomen welriekend en van korte duur Vormen daarna een roze loper bij het vallen, uur na uur Het bankje, geteisterd door weer en wind heeft vele romances zien ontluiken Gezien het aantal hartjes met initialen met liefde heeft hij zich laten misbruiken Het park met zijn versgemaaide gras en ontegenzeggelijk veel…

Liefste Mag ik de ijsbloemen van je lippen smelten met mijn warme adem…

In gevecht met de natuur Net als al die keren Maar nu zelf achter het stuur ‘k Zal ze wel eens leren ’t Water spat over je heen Wind blaast om je hoofd Even helemaal alleen Alles lijkt verdoofd Ook al ga ik onderuit Wat wel eens gebeurt Iemand haalt me er weer uit Niet te lang getreurd Dan relaxed weer op mijn boot Vertrouwend op…

Als de avond is gevallen En de zon is heengegaan Denk ik na over de dingen Die ik tóch weer heb gedaan Steeds worden het er minder En mijn hart doet langzaam pijn Hoelang zal het nu nog duren Dat ik hulpeloos zal zijn Eerst mijn handen, werd wat lastig Toen mijn benen alle twee Kreeg een rolstoel en wat dingen En ik deed weer even mee…

Vandaag gaat alles anders lopen Een nieuwe stap die wordt gezet Geestverruimend, nieuw en open Niets wat me nog belet ’t Zal me heel wat moeite kosten Om de ene stap te gaan Maar ik hoop dat ’t me zal helpen Los te laten, weer in de wereld staan Jaren heb ik het verdrongen In een web van veel verdriet Dit gaat nu met rasse sprongen Terug…

‘k heb jaren naar de maan gestaard En als hij er niet is Is er iets wat mij dan zorgen baart Dat vreselijk gemis De zon kwam op, verwarmde mij Maar toch had ik het koud Ik werd dan helemaal niet blij Dat vóelde denk ik fout Als ik nu langzaam weer geniet Van een kleine zonnestraal Verdwijnt misschien dit verdriet Vanwege mijn verhaal…

Toen jij werd geboren het ging allemaal veel te snel Had jij het al verloren Goed doordacht, dat wel Je was nog veel te klein Maar 26 weken Toch hielden we al van je Terwijl wij naar je keken Wat er toen gebeurde ’t Ging allemaal zo vlug En toen ik om je treurde Kwam jij niet meer terug Nooit heb ik afscheid kunnen nemen Daarvoor…

Deze hartenkreet draag ik op aan Cora te R. die kortgeleden haar moeder verloor.…

Machteld Nancy Marian Evelyn Elske en Annet Christa Carla en Babette Ans Roos Rianne Natascha Josje Jeanne Sandra Maddy en Yvette Femke Diane Margareth Cora Connie en Suzanne Caroline Mascha en Marlies Agnes Hannah en Hatice Sonia Brigitte Sabine Nouschka Debby en Deniz Janine Jo Julia ..…

Terug thuis bij Jan en Cora, met Jan aan de vleugel luidkeels zingend over het leven maar jij bent niet meer daar... Toen onze kinderen nog klein waren Maja speelden ze samen en bouwden we gezellige feestjes weet je nog ? Nu zijn ze groot en wees voor altijd in zomerland de dood kwam veel te vroeg…

Ten slotte de vrouw als het huishoudelijk Sorbo fenomeen, de Cora van Mora, de moeder met het maandelijkse probleem. Het vrouwelijk icoon goedgekeurd door de Vereniging van Huisvrouwen; geen bebaarde kapitein Iglo, maar wel een sterk merk met vertrouwen.…

De bruidegom is stapel op z'n bruid en ook op Cora, zijn geleidehond.…

NOORDEREILAND, songtekst en melodie van Rotterdamse Jan Krediet Opgedragen aan Cora Persy, tgv haar verjaardag; Cora, die net als haar echtgenoot Wil en de maker zelf op het eiland geboren zijn!…

even voor half zeven of iets later snelt zij binnen mijn prinses mooier dan ik ooit kan dromen gevatter dan ik ooit zal zijn toch zal de dag ooit komen waarop mijn lijden zich zal lonen en ik haar voor altijd tot mijn koningin zal kronen ----------------------------------------------- geschreven in 1993 - ongepubliceerd…

Huisjes op de dijk met wilde tuinen, waar ik wel eens doorheen wil struinen verfrissende wind door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

zonder jou zijn er momenten dat de pijn mijn reflectie doorboort mijn gevoelens boven me uitstijgen ik streef zonder hersenen maar met een rikketik dat het lichaam verlaten heeft wat een pijnlijke scheiding is…

de landloper op straat met introverte ogen onder het hemeldak wakker geschud door een hanepoot van de spin werkend aan een toekomstweb ochtendboodschap voor hem hang niet af van één streng die levensbedreigend is als het doorgeknipt wordt…

ik wandel langs de graven alleen de drukte voorbij van de eendagsvliegen ik voel me verbonden met de overkant waar er rust is niemand me opjaagt waar is mijn hart dat geloofde in vriendschap voor het leven nu omgeven door een zwarte kleur de nacht valt vroeg binnen ik verdwijn als een stip in de duisternis mijn ogen vallen toe…

Ik heb het geluid van jouw val uit het niets op de vloer niet gehoord omdat mijn hart zo keihard brak.…

ik hunker naar de warmte de kilte brengt riltekens op lichaam en geest de winter duurt nu al jaren ik slik mijn gevoelens weg om de verkilling niet te voelen ondanks de slechtnieuwsberichten het sarcastische schrijven dat de tijd weer geen tijd voor me had telkens opgeschoven worden naar later het slot blijft vastgevroren achter de…

Nog zachter dan een zedig streelgebaar Ontvouwt de roos haar vurig rode kroon Haar volle blaad’ren in het ochtendschoon Dodijnend door een zoele zucht aldaar De doornen deren niet haar zoete toon Zo vredig vlammend deze tijd van ‘t jaar Hier breeduit bloeiend, licht, helder en klaar Zulk woekerende weelde; ongewoon! Deez’ schone schijn,…

Verstikt op school. Maar popmuziek... We leerden meer van één zo'n lied dan van die onderwijzerskliek. Ik word weer jong en hoor de beat want wij capituleren niet.…

De ochtend grijs, de avond grauw; een dof bestaan, geen greintje glans en geen idee: wat wil ik nou? Maar ik leef op als ik met jou, al is het in het donker, dans.…

Voor zoveel tranen achter het stuur bestaan geen ruitenwissers. Ze was gemeen vandaag. -------------------------------------- Dit gedicht komt uit de bundel 'scheiden voor vaders', het debuut van de Romein.…

M'n dochtertje gaat braaf op tijd naar bed en poetst in roze nachtpon met beleid de tanden die ze ook in biefstuk zet. En als mij ooit een tijger openrijt, denk ik vertederd aan die lieve meid.…