Alle inzendingen over DUIZENDSCHONEN

Duizendschoon in woorden Zachtjes verleid je mijn droom Je zinnen sluimerend van liefde Geurend als een bloesemboom Duizendschoon in tederheid Liefdevol streel je mijn wang Kroel je mijn wilde krullen Fluister je als vlindergezang Duizendschoon in dromen Visioenen laten mij zweven Jouw stem zwoel vol passie Door liefdesklanken omgeven…

Duizendschonen prijken duizendschonen lijken tot wij kijken onvolkomenheden, die tevoorschijn komen en voorbijgaan aan kleurverschillen, die vechten om de boventoon, waarin gelaten de vorm onbekend gebleven is…

bruïoku jouw zang klinkt mij toe als de vleugels van Orpheo- op het water - pyrrhula pyrrla in duizendschoon - 24 karaat - ³…

zeg mij niet dat water water is dat later later is vaak nooit meer komt omdat alles stroomt zelden kabbelt zonder stapjes terug om alsnog een wijle te verblijven in het destijds links gelegen droompaleis op zweeftapijt van liefde stil geluk arcadisch ingekleurd waar opsmuk smelt vervloeit zacht de geur van hyacint leeuwenbek duizendschoon…

De lach springt plots Op mijn gezicht Mijn ogen twinkeleren Het stralende Van jouw gezicht Ga ik straks afficheren De wereld mag er deel van zijn 'k Stel jou gewoon ten toon Zodat men net als ik zo vaak Zal zeggen: "DUIZENDSCHOON" Jouw schoonheid en jouw frisse blik Van ongekende waarde Ja, iedereen die mag het zien Jij bent...…

Duizendschoon, jij was even mooi, als bekende snijbloemen, jij bleef jarenlang. Zomerboeket, randbeplanting in de rotstuin trouw in mijn tuin... en je deelde. Toen ik voor je koos, heb ik een stukje van mijn tuin onkruidvrij gemaakt, zaadjes gestrooid, wilde een mooi bloemenbed. Jij staat in de schaduw.…

niet over wat verloren is, nu haar transparante schim op de golven van de winden rust, naast de leeuwerik in z’n eindeloze klim naar dát streepje licht, ontrokken aan de duisternis, een smetteloze vlam, een hemelse lampion in haar aubade de toekomst kust en aan het heilig vuur ontkwam, gebalsemd in een seringenbad, bron van geurend duizendschoon…

ben ik door mij en hem bemind op meer dan duizend duizendschonen na het kruisen van de degens en het vallen van de avond en het klaren van de regen heb ik mijzelf tot - ons - verleid mijn lief heeft mij een bed gespreid…

Zo mooi als de witte wolken hoog in de hemel zijn wij nu, vandaag Met de gouden vlechten aan elkaar verbonden Vliegen wij samen in een geurend veld vol met duizendschoon Ik kijk diep in je blauwe parels en we beloven elkaar eeuwige en onvoorwaardelijke liefde…

Winter (HAIKU) blijft het dorre blad langs de paden Duizendschoon fraaie zaden - bloei het nieuwe leven - groene planten krijgen kleur vurige vlammen…

ik praat jij zwijgt in liefde het verleden bloeit als duizendschoon je mond was rood je verwelkomde mij het was het enige dat telde ik sta op uit mijn gedachten en veeg de bladeren van je stoel er was niemand gelijk aan jou fluister nog een keer, mijn lief uit gratie van de dood…

een obscuur begin van denken dat ons raakt, een hand in de nek, geeuwend tegen de planken een catastrofe van het moment die al plaatsvond, bruinrot; duizendschoon; besmetting; trefwoord; crash; alleluja; gaslek; vernuft geen haar gekrenkt daat zijn: de violen Je tegenwerping En dan, baby, dan -----------------------------…

er bloeien kinderen in mijn tuin tussen rozen en margrieten ogen stralen als duizendschoon blond wiegt mee met groene sprieten langs zonnebloem en hazelaar drijven ijle stemmen op de wind en mijn geluk groeit in klein genieten van een zomer bloeiend kind…

Haar ogen zijn als de zee vol hartstocht in haar branding als ze blootsvoets door een veld vol boterbloemen, madeliefjes en duizendschoon danst Het gras is warm van de zonnestralen ze bukt als ze een klaproosje ziet verrukt kijkt ze er op neer haar vingers strelen heel even maar de tere bloemblaadjes wat ben je mooi zegt haar glimlach…

en ik wenste dat hij de duizend stemmen in woorden en aan het dichtersglas naar mij zou kunnen brengen zodat ik de bloemen kon horen in iedere letterademhaling en in iedere stap naar een open deur -het plukken van rozen en witte zwanen- en op dat moment verdween de boom en de merel in mij -dank jullie allemaal- zong ik duizendschoon…

De geur van liefde Onberispelijk zoet Als een suikerspin Prachtige roze gloed Een strelend gevoel Zacht en vederlicht Wonderschone lach Versiert mijn gezicht Vlinders van fluweel Kleuren mijn droom Zo teder en kwetsbaar Als duizendschoon… Lopend op wolken Begin ik te zweven Stralend nieuw begin Doet liefde herleven…

als je het één keer volwassen ziet vergeet je het waarschijnlijk niet en evenmin de gunstige eigenschappen om je gezondheid op te lappen En het is ook ongelooflijk dat mijn vrouw een plantje, nog onooglijk, herkent alsof dit al volwassen is terwijl ik me suf peins en gis waarom kan het geen duizendschoon zijn of iets anders, want het is nog…

jij toonladderde voorzichtig in het groen van gras dat onvoorstelbaar veel variaties had spriette hoge tonen tot zaad in luchtvervoer dat zo de mooiste dromen bloeiden in deze tour de chante waren de bloemen uit de wei met wind als dirigent duizendschonen blij waar bomen struiken kortwiekten in wat donkerder kleuren klonk…

zacht ben je bij mij gekomen in de flow van duizendschonen zij zomerbloeiden lang in een herfst die wij nooit zullen vergeten omdat zij kleuren deelden in de meest lieve stukjes van ons leven hun trossen waren kleine bosjes schoonheid hooggesteeld naar zon wij droomden liefde volmaakter dan de werkelijkheid rondom tot een geluid…

armen vol geuren bezorg ik jou met bossen vol schone kleuren…

ik was het kind dat hulp nodig had ik raakte zacht je mannenhart ik groeide op de kale rots in breuken wortelden mijn barsten ik was gebroken door de hand die met mij knoeide het eigen lijf dat ik verfoeide voordat ik kon verwelken zond jij mij regen om te helpen ik fleurde op je kuste me tot bloei in duizendschonen…

ik was het kind dat hulp nodig had ik raakte zacht je mannenhart ik groeide op de kale rots, in breuken wortelden mijn barsten ik was gebroken door de hand die met mij knoeide het eigen lijf dat ik verfoeide voordat ik kon verwelken zond jij regen om te helpen, ik fleurde op je kuste me tot bloei in duizendschonen zo kon ik…

Eén foto wordt een testament, Eén blik naar een klein moment, Blootsvoets en duizendschoon, De wereld verandert licht van toon. Twee harten in één ritme Kleuren het beeld in ware dromen, Zolang dit beeld zal bestaan Gaat voor mij de wereld open.…

Ween niet als dat gestorven is, haar schim op winden zucht, naast de leeuwerik - in volle vlucht - in een oneindige klim, naar een streepje licht, ontrokken aan de duisternis, een smetteloze vlam haar vonken op mijn hemel heeft gericht en aan de hete as ontkwam, gebalsemd in een seringenbad en geurend duizendschoon, haar doolhof heeft…

ik schrijf vogels naar jouw raamkozijn voor elke dag een lied wat vrolijk kwinkeleren een zachte ruis door de reuring van de bomen mijn hand vol innigheid strooit zomerbloemen o, mocht ik met jou mijn duizendschonen dromen ik schrijf vogels naar de te vroege herfst spreidt mijn liefde over het keuvelbankje de maan, de…

De bloemen dringen om U samen: De rozen koninklijk en rein In rode zijde en wit satijn, Edel van stam en hoog van namen; In geur van meidoorn en seringen Der duizendschonen stijve rij; En werelds in bruingouden pij De muurbloemen, de boetelingen. Ach Heer, in dit uitbundig leven Heerst reeds een onbekend gevaar.…

even met je kon praten Nog één keer kon zien dan zou ik niet nalaten je te zeggen dat we elkaar eens weer zullen zien ik wilde je nog zoveel vertellen maar dat heb ik niet gedaan ik wou dat ik je op kon bellen maar dat zal niet meer gaan eens zullen we elkaar ontmoeten op een plaats zeer wonderschoon en dan zal ik je begroeten Ik een duizendschoon…

het pad geurt duizendschonen uit mijn dromen jouw passen lijken bloemen te verrassen in groen blad een vogelparadijs de beek is helder en het water klatert smelt kristallen ijs we dansen op het mos, de zon breekt door en maakt de sluiers even los met warme zachte handen we wervelen roze-rood, geen bloot maar zie het blozen…

Ooit zag ik je bij de levensbron duizendschoon in een oceaan van bloesem, fragiel en transparant als glas, waarin we verdrinken wilden zoveel en zo vaak het kon. eerst ongeremd als licht dan verduistert als een eclips waarin de beide lichamen hun schaduw in een nieuwe omloop hervatten.…

Ik dans met jou in gedachten Duizendschonen bloeien er Jij komt op in zacht roze Oh horizon wat ben jij beeldschoon In het hof van heden Kleurt mijn gezicht nu avondrood Ik voel de warme Golfstroom Neem de dansende beelden Over een zee van ruimte waar Langzaam wandelt de nacht Over het water en landt Waar wij onszelf in het echt…