Alle inzendingen over Dag OR perspectief

Twee spiegels, tegenover elkaar geplaatst boden ons een oneindig perspectief. En toch, dacht ik, er moet méér zijn. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit het werk van Jotie t' Hooft (1956-1977)…

als ik drijf op de schaduw van heden en het mij voelbaar ontbreekt aan gerief maakt het ademen diepe sneden roept de rust en komt de nacht als een dief niet dat ik door het sterven ben aangeraakt of vast de wakken tel voor morgen, door deze of gene word gelaakt neen, de ziel is gedwongen verborgen toch bouw ik op oude stenen zij vormen…

als jij mij ziet hoort mij ruikt dan ben ik dat maar meestendeels niet het is haast een bindend zicht dat zich vertoont in jouw licht mogelijk vertroebeld door gevoelgewicht of gekluisterd aan lijfelijk beklijven * als IK naar je staar beluister jou proef dan ben jij dat ook maar mezelf misschien nog meer het…

het glas is nader de mist die hij ziet zijn oog in staar voelt wat hij verliet of bedenkt het gebaar een grijze vloed te stoppen die mondhoeken sluit en het hart op de tong laat drogen achter een beslagen ruit de aarde voor hem ligt al ver achter zijn tijd groeven graven nog dieper de vlakte lijkt zich al uitgespreid terwijl zijn wereld…

het is geen vraag meer maar verdrongen stilstand nu de wind de takken weer buigt een tint er tussenin noch het zwart in gesloten ogen noch de nevel als gedempt wolkenlicht een vorm van helder, die van geleende tijd voorbij het lichaam dat ooit schaduw wierp tussen brongras dat eertijds ons voedde een voeg tussen nu, heden, wij, ons hoe…

een vale zon in lucht waaruit het leven is gevlucht gebruikt door lijven die vergeten te bewegen een dag die krom trekt door gebrek aan perspectief verveling is de dief die uren heeft gestolen de trage stroom van dingen die gebeuren het drijven op gewoonteruis slaan van klokken en van deuren de avond ademt nog geen duisternis omdat…

Jouw koolstofdioxide is mijn ademhaling de stilte voor de storm berust in mijn oog mijn perspectief vergroot de verlichting. Het zijn strelende handen voor dag en nacht jouw bekwaamheid kleurt de hemel open uit mijn winterslaap komen is een verademing.…

het perspectief had ik lief in het leven orde regelmaat en planning gaven mijn leven zo dacht ik een goede bestemming het bestaan zo was niet verkeerd echter het heeft mij maar weinig geleerd vandaag is de dag dat alles weer mag uur minuut en seconde genieten is echt geen zonde nu is leven kun je liefde en aandacht…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

nu mijn dief meer lief dan het perspectief van vrijheid door alle omgevallen muren…

nog ben je ongeboren maar thuis wacht al de wieg en het ouderlijk perspectief de kleine kamer waar jouw adem in de grote wereld leven brengt jij alle ruimten leert te delen in de zorg en koestering van velen tot je vrijheid grenzen vindt het kind op weg is naar volwassenheid en het ouderlijk perspectief ook dan nog warmte biedt…

Melodieus in eigen schulp beschermd als toon met een knipoog van de dag erkent de zekerheid duizeling in sterren vanuit de euforie als een nachtegaal. Gecamoufleerd in beweging op het pad door de tunnel van het perspectief schijnen zijwegen in een ander daglicht voor de hersenspinsels van het moraal.…

we werkten samen aan het oude jaar op schilderachtige panelen uren dagen waren ingevuld fragmenten zijn er velen we hebben kleuren opgehaald de horizon reliëf gegeven jij penseelde meestal weken en ik streelde maanden glad nu kan dat nog in klad de meeste zijn al klaar gevernist en onderschreven maar in het perspectief van volgend…

Hier zie je hoe er wordt gespeeld Met wat de kunstenares verbeeldt Worden de zinnen gestreeld Het perspectief verdeelt Informatie gedeeld. Kunst Is uit de kunst.…

fel breekt herfst door het bladerdak kaalt takken tot een helder perspectief weer zichtbaar is wij hebben de seizoenen geoogst wachten tot ook de laatste warmte van zomer is gedoofd nog trekken de insecten hun eigen plan gepareld hangen webben als een welkom voor gevang steeds meer vertraagt bestaan in korte dag lomer wordt…

een handvol beelden namen wij mee de wegen lagen klaar in een zonnig perspectief maar wij konden niet eens lopen wel de hand vasthouden in samen het beste hopen de plaatsen zijn verdeeld in ruimte zonder grenzen de stemming van de dag bepaalt zijn eigen wensen nog koester ik mijn dromen in parallelle tijd geluk maken we samen…

wanneer blad het oude uur filtert dalen gedachten langzaam af in droomgangen waar tijd niet bestaat en elk perspectief golft op de zachte thermiek van wisselende symbolen de zon mediteert op verdwijning en de stad luistert naar echo's van afkalvende dag en het oog vindt sluimerend het zenit op een windstille plaats losjes neemt…

jij bent niet toevallig gekomen ter voorbereiding schiep ik jou in zeven dagen dromen boetseerde uit de beste klei jouw ranke vormen pimpte je op van teen tot top jij droogde naturel in aardse schoonheid het vleugje galaxy gaf jou al snel een goddelijk perspectief in het glazuur smeulde vuur dat fel opvlamde in de uitbundige…

Onverwerkte lagen van verdriet en rouw om geliefde mensen maar dat niet alleen Onvervuldheid van dromen zonder een beeld om eenzaamheid Er is geen gezin geen arbeid het netwerk beperkt perspectief uitzichtloos Ontstaan isolement de dagen zijn wisselend aansluiting is niet gelukt vrijwilligerswerk als alternatief Het alleen…

breekijzers roesten herinneringen slapen in nachten zonder schaduw ooit scheen de zon langs de maan op de sterren blind voor de dag mensen krioelen op de bodem wroetend in de tijd, de wind blaast erosie verbeter de wereld en jaag op de dood voor een nieuw perspectief sporen horen hier niet vandaag is gegeven om het leven te…

van het schaarse licht in de kortste dagen die voldoende zonlicht amper kunnen dragen…

Sociaal perspectief, het valt, het staat.…

Plaats het retrospectief In het juiste perspectief.…

De zee wordt pas zee als je de branding door bent daar ontmoet je zonder oppervlakkig te zijn de éénheid in een rustig golvende perspectief een mens is pas mens als …………………

Een mens verdraagt zijn mede Vanuit het perspectief van nu en verleden Dit is een gevoelige balans Ga je over de grens dan loop je de kans Dat je voorgoed wordt gemeden.…

ik denk aan die deur telkens dezelfde deur en aan jouw hand die koele stilte over drempels draagt in elk nalatend sterfgebaar ik kijk naar je oordeel en de tien geboden je ontneemt mijn blik en bewaart de wind beseft niet dat de tocht, ook doorheen het venster, mijn borst omklemt en dat die deur door vloed bezwijkt…

de maan sterft bleek ik noem vandaag gewoon Dag voor mij alleen…

ook lief de dagen zijn geen roze mist maar hebben sterk doorleefde structuren in de basis van jouw thuis geteld met maanden dagen uren…

ik heb stilte hart gegeven voor dagen en weken een veilige schuilplaats tegen woorden die zich steeds herhalen in torenhoog stapelen zonder uitzicht te geven op een nieuw perspectief uiteen vallen om weer stof te kunnen geven voor hun eigen replica’s een plaats waar letters hun nieuwe fundamenten gaan leggen die in begrijpen…

er groeit geen stilte om me heen in de neerslag van geluiden verdrink ik moederziel alleen waar schaduw dagen met donker kort schort het aan licht voor nog enig perspectief de tijd mist troostigheid als zij met lange slagen de uren gaat vertragen chaos tocht in gure vlagen gaat zwart land het witte doek nog dragen ik heb ineens…