Alle inzendingen over De Hemel OR plek

het denken probeert de weg te vinden het denken woont in een labyrint omdat je moet altijd aan iets denken er is het tobben en piekeren je raakt verdwaald verder van huis ik denk dat denken is wat het zegt: een plek in je hoofd waar je moet zijn je blijft er hangen en vastlopen het is je huis waar je zelden aankomt…

Niks duurt... voor altijd ook al denken of wensen, wij mensen, dat ooit eens! Niets is voor altijd alleen het land waar altijd alles is, is voor altijd!…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Door één lief woordje zou zich laten winnen, Door één gebaar of vriendlijke oog-opslag Of door een luide open-heldre lach Na veel gevlei's en zachtjes-aan zoet minnen Ik, die droef-wachtend op des Levens tinnen Melodieus zit klagend, naar de dag Opstijgend glorieus, van wat eens mag Bevredigen mijn ziel…

Donkere wolken Vol dreiging in Het westen Met een paar Laatste sliertjes Licht van de Voortijdig ondergaande Zon - de dag die Zich vermoeid al Vast te rusten legt Voor ze voorbij is En dan onverwacht Een geweldige kegel Van licht die schuin Over het toneel van Deze wereld strijkt En U die ons zo maar Voor het voetlicht…

Zijn handen strelen mijn snakkende zones geen enkele plek onaangeraakt Omstrengeld genot van huid tegen huid als zijn hitte in mijn warmte dringt Niet willen blussen de brand die verteert het hemelse stijgen onbegrensdheid nabij…

Het is alweer dag en hij wacht op haar; Zij is er nooit en zijn hart doet zeer En de hemel is zo blauw en teer Elke ochtend wacht hij op komst van haar Zij, de geliefde is er nooit op de afgesproken plek Het gescheiden zijn van elkaar maakt hem gek…

Kon ze maar even haar hoofd in de handen van jouw schoot leggen. Jouw kom als drager van haar beleven voelen gedachten. Opgerold in foetus houding omringd door helende energieën... vloeibaar baarmoedervocht waarvan elke trilling als een golf haar celgeheugen zuivert van aardse pijnen. Luchtclusters lichten op ontrafelen de knopen…

de hemel is vergeten…

Ingetogen glimlach zo stralend ook uitstralend; wat is alles betovering Is dit waar een machtige wondere wereld zo boordevol verwondering? Kras dat houden van zo rijkelijk groots inhoudelijk is Een grootscheepse ommekeer in mijn wereldje, lekkerder dan de fijnste dis. De paardenmolen deinst in crescendo de hoogste sferen in Gekir van een peuter…

wanneer ik voor je viel weet ik niet meer de blauwe plekken op mijn knieën zijn al geblondeerd maar ik denk dat het was toen jij mijn lach uitnodigde je te vergezellen in die warme lange nacht die geen slaap kon verdragen toen we samen het leven lieten voor wat het was en de hemel raakten zonder te sterven…

Langs het pad bedrukken letters een grauwe achtergrond het lijkt of hier, op deze plek gras zelfs grijs kan laten groeien onder een wolkenloze hemel pakt zij mijn hand en zingt zacht, alsof ze voelt dat ook tranen hier gestorven zijn "ik zie een ster" ....…

soms valt er, schijnbaar speciaal voor mij, een wondere plek uit de hemel: een strand, een landweg, een bos of wat hei waarop of waarin ik zeven levens kan leven. maar jammer genoeg is dat moment te vlug weer voorbij! is de wens niet de vader van de gedachte?…

met vernauwde blik snellen we voorbij de plekken des onheils haasten ons over de struikelstenen boven de gedolven graven vergewis je van de koude diepe hemel hoor de naamlozen die met beukende pauken roffelen op de hardleerse huid van de aarde…

Als je echt van iemand houdt Iemand alles toevertrouwtd Eén die echt weet wie je bent Ook je zwakke plekken kent Die je bijstaat en vergeeft Eén die naast en in je leeft Dan voel je pas wat leven is En wat liefde geven is!…

waterval van woorden overstromen gedachten als ik met je praat in eenzame nachten zoveel te vertellen struikelend over zinnen omarming van de nacht waar ik wil beminnen intense herinneringen zo waardevol en warm beroer de lege plek heel even met mijn arm…

Als een auto die lang in de regen gestaan heeft optrekt en wegrijdt, blijft waar hij stond achter een plek die zich van de rest van de straat onderscheidt, even nog, tot hij ook nat is en niet afzonderlijk meer bestaat. Dat is wat blijft als je weggaat. --------------------------------------- uit: Voor de goede orde (1988)…

Ik schrijf en schrap mijn ego tot het bot het rot eraf het merg voorbij tot ik de plek ontdek waar ik mij vrij kan waren en vergeef aan hen die mij verstaan daar zet ik mij op gladgestreken vezels het harnas van de geest gezonden aan de goden de schellen voor mijn ogen afgepeld hoeken maak ik rond obstakels vijl ik weg tot lijf…

Mooie plekken zijn er genoeg, dat is gewoon zo. Het heeft ook zijn voordelen als de zonnestralen door de bomen schijnen. Je ziet dan de natuur in haar element en waardig in bloei staan. Er zijn ook stilteplekjes met kleine meertjes, waar je intens van mag genieten.…

Niet de dood of de gladiolen, maar een plek in een bed tussen de violen, in een kleurschakering van een schoonheid onovertroffen in het natuurlijk zijn. Geen pijn te voelen door die symbiose van die zelfgekozen rustplaats die mijn wangen doet blozen; van een groot geluk tussen die kleurenwonderen zo klein.…

een uil scheert voorbij op zoek naar een plek om een uiltje te knappen…

biddend ten hemel geheven het zoute water trekt diepe sporen in bijtende wonden, ook nu nog, zovele jaren later…

Achtervolgd door wat je losliet, de liefde van je leven en het leven door de liefde, kun je niet meer aarden. Het openbaart zich in je binnenste zodra je oog in oog staat met haar evenbeeld. In alle heftigheid breekt het verleden open uit je ontgraven fotodoos. Wat als je toen… hoe komt een mens tot wat hij niet wil doen.…

wanneer ik voor je viel weet ik niet meer de blauwe plekken op mijn knieën zijn al geblondeerd maar ik denk dat het was toen jij mijn lach uitdaagde jouw lippen te veroveren in die warme lange nacht die geen mondjesmaat verdroeg toen we samen het leven lieten voor wat het was en de hemel raakten zonder te sterven ~…

de hemel huilt tranen met tuiten tuinvogels fluiten bij dit verkwikkend bad waterdruppels glanzen op een gevallen blad de wind wakkert aan en neuriet wat stilletjes wat verlaten op een droge plek in een streepje zonlicht schuilt een kat - zo welkom dit iets in het niets ervaren dat dit het is wat ik zo lief had…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Meer dat donker Tussen bergen hangt, Rimpeling in het Water die onze kant Op drijft - daarachter een Lichte plek waar de zon het Water raakt en waar jij zojuist Naar de hemel bent gegaan Oggebbio, Italie, 30 april 2013.…

Ben alleen onderweg Naar de hof van Eden, De plek waar alles kan, Probeer de eerste man Te zijn die over de wolken Lopen kan langs het pad Van de hemelse vrede, Maar zie onderweg Nog zo veel afgronden Waarin ik me verliezen kan, En vertrouw op de sterke arm Die me binnenhaalt Als ik aan de diepte Dreig onder te gaan…