Alle inzendingen over De OR brief

Vandaag zou ik je een brief schrijven een brief waarin ik iets wilde begrijpen maar ik deed dat niet, het ging te langzaam ik schreef en keek naar mijn hand hoe die langzaam woorden tekende er ontstond in dat handschrift iets als een huis - ik wilde weten waarin we woonden om dat te begrijpen zou ik een brief schrijven maar ik zag alleen…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Ik schrijf u met een treurend hart: mijn maag, thans in een strik verward, die al de slimmigheid der art- senijkunst en aptekers tart, is krank, en gans en al bezeerd. Het stuiversbroodje, onverteerd, roept luid: 't is alles hier verkeerd! Terwijl 't kadet, het stuiverskind, zich even onverteerbaar vindt. De haas, de vlugge runderhaas, zegt…

Handschrift met meer betekenis dan alles wat de inhoud is van deze brief: de letters, krullerig en fijn, ze zeggen: 'k Wil je meisje zijn, ik heb je lief.' Ik heb vandaag een brief gehad die maakt dat ik in deze stad de koning ben.…

Ik schrijf deze brief omdat ik van je hou, En je niet kwijt wil. Nu dat je weg bent, dat je naar haar bent, Heb ik geen hoop meer, Geen moed meer, Geen kracht meer, Door jou krijg ik weer kracht, Door jou krijg ik weer hoop, Door jou krijg ik weer moed, Daarom schrijf ik deze brief...…

In de open haard verbrandt de geschreven brief zonder postzegel.…

een groene fles tussen het wrakhout van de oceaan nog niet kapot gegaan op hoge golven heb haar opgevist en wist de brief die rustte op haar ziel heb de letters niet gelezen haar zinnen nooit gezien mijn brief erbij gedaan ons lot verbonden de fles weer teruggeworpen in de oceaan…

ik schreef een brief aan mijn verleden met vragen als wie had ik eigenlijk lief waar liep het mogelijk mis of is de loop het pad afgegaan zoals het lopen moest ik schreef een brief aan mijn verleden vroeg hem: was het zo goed en ze zei: is dat nu wat er echt toe doet je leeft nu immers in het heden…

een laatste brief vol wanhoop er dansen letters op onzichtbare lakens het linnen van de kustplaats is ruw en jouw zinnen stotteren onbeholpen nu je de brief hebt verteerd met jouw hart.…

Ik koester Jouw laatst gestuurde brief Een brief Waarin je afscheid neemt Niet lang En zonder sentimenteel te zijn Wijs jij Op een naderend einde Een einde Tussen jou en mij Natuurlijk vloeide er een traan Ontstond er een orgasme van pijn Maar ik begrijp waarom je moest gaan Waarom je niet meer bij mij kon zijn…

Wij hebben ons als comité beraden En reiken volgens unaniem besluit U de Nobelprijs voor de vrede uit. Dus kom naar Oslo, waarde heer Bin Laden. En anders sturen wij de prijs wel op Met witte poeder in de envelop.…

Uw woordenboek, geachte Heer Van Dale, vermeldt bij “waarheid” niet het juiste woord. Voor middelen, bestemd voor massamoord zou ‘k dat begrip beslist niet zó vertalen. Nee, daaromtrent de waarheid presenteren heet volgens mij sinds kort: demoniseren.…

zij liet haar lippen rusten op helder wit papier zes woorden die haar kusten “mijn lief was jij maar hier”…

Lamme smeerlap, met je baard, dor van geest maar dicht behaard, die ons daar stond aan te staren of wij huursoldaten waren. 'k Weet nog alles, luizig dier, ook al zit je ver van hier, teruggetrokken en stokoud in een blokhuis vol met goud. Dat je er Stein hebt uitgetrapt nadat hij je had verklapt hoe je schatten kon verdienen met…

Het grotestadskind schrijvend aan haar grootvader, zegt niet: men noemt mij mager, een klein kreng waar straks madelieven in een kring omheen zullen staan -, maar: 't is erger met mijn pop sinds u daarbuiten woont. ach, nu is zij moegeschreven aan grootvader - de enveloppe omsluit haar liefderijk, een pop onder een lila deken.…

Ik las een nooit geschreven brief luidop en stak mijn dromen in de envelop. - Haar verre woorden nooit goed ingeschat.- Vandaag geen krant gekocht, maar wel geluisterd naar zwanen op het meer, naar wind die jaagt, naar klankrijm van een vrouw die vraagt of ik langskom in gedachten als het duistert.…

De brief, die ik niet meer lezen kon, Glansde koel als het zachte gezicht Van een kalm gestorvene, Wiens lippen een vleug warmte vasthouden Om onze laatste kus niet te verschrikken. De samenvouwing der handen Wil ons naderen reeds niet meer kennen, Hun verstrengeling weert ons. Onder de zoete woorden staat een naam gekrabbeld.…

Lieve onbekende ik ken je wel, maar ook weer niet je bent zo vaak in mijn gedachten de laatste tijd al heb ik je nooit ontmoet wat wellicht nooit zal gaan gebeuren omdat ik me niet openstel ’s nachts mis ik je naast me al is het alleen maar om te zeggen dat ik niet kan slapen of dat het zo koud voelt zo alleen in dat grote bed op de lange…

precies op het moment dat hij besloot de brief te gaan posten viel er een brief door de bus, geheel gelijk aan de brief die hij wilde posten, hij was zelf echter de afzender niet en toch was het zijn handschrift of was hij toch zelf de afzender?…

Kom mijn lief in de tederheid van mijn armen. De wereld is zo koud dus laat mij jou verwarmen. Laat ons vergeten wat eerder is geweest. De mens is steeds geworden wat hij het meeste vreest. Kom terug mijn lief en maak een nieuw begin. De toekomst is begonnen verleden heeft geen zin. Geschiedenissen kunnen we herschrijven…

Ben, oude vriend, ik kan met duizend woorden nog niet zeggen hoe de wereld met alle sneeuw en ijs zich aan het oog heeft ontrokken. De bladerdeken van de herfst is verscholen onder de winter. Mijn handen blijven bibberkoud. Ik herinner me een silhouet die, donker als de nacht, het licht uit de slaapzaal moest weren. En ik ging uit de…

De lade trek ik bezorgd open, daar ligt die ene brief. Nieuwsgierigheid is erbij in geslopen, een opening voor mijn grief. Mijn opa was een geweldig man, als wees de wereld door. Altijd was hij voorbereid, had hij een plan, liefde voor zijn familie ging altijd voor.…

Nu zit ik hier alleen en schrijf, Maar ´t schrijven laat mij onvoldaan, 'k Voel iets dat ik niet schrijven kan En laat op 't eind iets anders staan. Ik wou hem zeggen wat ik denk, Maar weet niet hoe ik 't schrijven zal: Want wat een mens in woorden schrijft Mist stem en lach, ach stem vooral. Dat maakt mij angstig of ik soms…

op het strand ligt een fles half verscholen in het zand een vrouw staart naar de fles er zit iets in ze staat op opent de fles een brief volgeschreven met eenzaamheid ze leest en herleest weet niet van wie niet van waar voor even voelt ze zich verbonden ergens is een mens net zo eenzaam als zij…

Aan: onvernoemd. Onverstuurd. 'Kom ogenblikkelijk, ik ben ongeneeslijk ziek: een liefde van zo'n dertig of zo jarenlang beleden is vervallen, schijnbaar, in het niets, alwaar het klaarblijkelijk al op zijn plaats was, al die tijd. Indien nu koning Arthur nog maar bestond, was je een vliegend schaak, of minstens Parcival, die had ook…

Hoe moet ik tot U spreken, Opperwezen Nu mijn vriendinnetje straks sterven zal Ze kwam, zoals U weet, lelijk ten val En niets of niemand kan haar nog genezen Ik heb haar wel op Uw Bestaan gewezen Maar zij zit woedend in haar diepe dal Charon de Veerman, zie ik, nadert al Zeg, kan Uw engel er niet eerder wezen? Ze is naast boos ook zo ontzettend…

tussen verregende herfstbladeren verwaaien snippers van de brief die zij na een oogopslag onverschillig verscheurde achteloos vertrappen modderschoenen flarden tederheid tot pulp…

Op de tafel ligt een brief met woorden in potlood, half opgegeten. Hij was bijna schoongemaakt : de laatste kruimels op een hoopje geveegd. In het watermerk het punt gegrift van grafiet en schilfers klei. Ze arceerden samen houtskooletsen, veegden met de bal van hun hand zachter vlekken.…

wacht u op mijn brief ga zo naar Antartica steek er een kaarsje op voor mijn lief misschien ligt ze onder het ijs en anders in het hemelbed het is een paradijs waar ik haar schiep ze is behoorlijk wit maar alles is beter dan een grauw gezicht in opkomende mist…