Alle inzendingen over De bok is los

Met een gebogen hoofd zwoegt Pilar door het zand, ze heeft gespeeld langs de rand, waar het water wit is van schuim, dat komt en terugstroomt veel verder dan ze kijken kan Mama weet het meteen Pilar, waar zijn je schoenen? Vertel, waar heb je ze gelaten? Hier Mevrouw, kijk, ik heb ze Weet u, ik heb ook zo'n meisje maar ze is ziek, ze heeft…

OVER EEN VINK Een vink begon het te vervelen om met een reebok bridge te spelen, omdat die dominante bok het leiderschap steeds tot zich trok. Maar al te vaak werd hij “de blinde”, hetgeen hem op den duur niet zinde. Niet graag lig ik, zo sprak hij flink, Op tafel als een blinde vink.…

Als dat niet helpen mag Schiet dan maar weer een bok of in de lach…

Men zoekt een bok. En spijkers op laag water. Van míj mag ie een standbeeld: Victor Muller Ik vrees dat ik dit weekend heel slecht slaap; Mijn allereerste auto was een Saab.…

Er regent bloed uit het oosten op de daken van het westen hoe lang nog duren de moorden van uit de portieken van het zuiden hoelang nog twitteren wij groetjes met kruisjes troosten wij ons egoïsme met lieflijke gebaren naar onbekende windrichting en laten face book stand by…

De koning van de popmuziek is dood. De man die heel de aarde kon doen trillen, bleek niet in staat zijn eigen pijn te stillen, ondanks het spul dat hij z'n lijf inspoot. Net als zijn moonwalk ging hij tot besluit niet langer vóór-, alleen maar achteruit.…

Drie weken Frankrijk vergde veel van mij, er moest gekroeld, geknuffeld en gekust dus ben ik in ’t geheel niet uitgerust maar nu is dat gelukkig weer voorbij. ’t Is heus niet zo dat ik veel liever kuis ben, maar ik ben blij dat ik weer rustig thuis ben.…

Hond: Bokje, pas op, anders bijt ik u zeer! Bokje: Hondje, pas op, anders stoot ik u weer! Hond: Bokje, mijn tanden zijn scherp, pas maar op! Bokje: Hondje, mijn horens staan vast op de kop! Hond: Bokje, het was maar uit gekheid gezeid, Laat ons wat spelen, wij hebben tijd. Zij stoeiden en speelden en huppelden rond, En buitelden…

beschermen niet wanneer ze door hoog water waadt in karmozijnen rokken naar heuphoogte getrokken Wat ginds op Golgotha geschiedt wanneer goed bloed de aarde raakt is aan haar blik onttrokken maar ooit zal het haar schokken Dan roept zij hem die alles ziet voor haar beladen werd met smaad en vraagt dan onverschrokken haar te scheiden van de bokken…

De geit was met een bok getrouwd. Ze hadden beiden al een jaar intens genoten van elkaar. Ineens vond zij de bok heel stout. Hij liet een spoor na van z'n daad van overspel in 't hondenhok en werd daardoor een zondebok. Zo maakte hij z'n eega kwaad. Hij zei d'r nog: 'Vergeef me, geit; je bent nog altijd mijn idool.'…

Overgiet de boeken Met vloeibare was. Verzend ze naar een poste- restante ondergronds. (Vang ze als Krijtvliegen in hars. Barnstenen bordelen.) Dompel ook jezelf in een wasbad onder. Reis met je zending mee. Op geen andere wijze vecht men met engelen: opzittend achter een vuil venster. ----------------------------------- uit…

Vindt U 't ook niet heerlijk hé, Met een bok te rijden? o Ja, Grootmoe, weet U 't nog? Net nog zeven weken Dan ben 'k jarig; U hebt toch Al 'ris rond gekeken? Maatje zei, 'k mag in mijn brief Niets aan Grootmoe vragen, Anders zei ik: Grootmoelief, Geef me een bok met wagen.…

Ik zag dat plaatje in een blaadje staan, kocht gauw 'n exemplaar, mij goed bewust zo’n ouwe bok te zijn, op groen belust, waaruit juist zúlke blaadjes slaatjes slaan. Een pláátje, in een broekje en behaatje van ‘n blaadje, in d’r blootje, in dat blaadje !…

Ze rammelde met haar sleutelbos Verward en angstig besefte ik: Hier kom ik nooit meer los... Dankzij mijn echtgenoot zat ik nu hier Hij liet mij arresteren Wat zijn mijn ogen opengegaan Toen hij mij dit had aangedaan...…

Praatjes en gaatjes Waterval van verwoorden Dijk zonder zoden…

dageraad prikken lucht in het ochtendlicht daar, midden in de roos ligt de pijn schuingesneden steel jij de dauw van fluweelzacht geopende handen waar het dieprood d’aderen raakt sterven nerven in wortels en rafelt gevlochten leven bruusk in het groeisel van de tijd sedert terra vochtige grond scheurde tieren netels welig, gevoed door loos…

open je knuistje laat zien wat warm als het leven glanzend gekoesterd in je handen ligt begraaf je schat het kan niet anders het mòet is beter voor làter wat je nu nog niet kunt zien snik zacht geloof en vertrouw die bolster in je handen in de open aarde doe het snel en doe het nu voordat de koude winter komt laat maar los…

Ramp zalig het gevoel loos de woorden schat ik ook van jou wéér galmen gehate klanken vormen zinnen sprakeloos mond dood moe gestreden uitgedroogde levens ader en door stromen haperend ader latend walgende weerzin…

Woorden onderscheiden in het goede of het kwade leiden soms tot onbegrip gedachten lopen door gaan hun eigen weg verliezen grip en proberen zich vast te klauwen in los zand waar soms trillend het pad weer begaanbaar gemaakt wordt maar het witte bord met de helderrode rand heeft haar werk dan al gedaan ………

In stad, land, vrijheidsplein marcheren mensen groot of klein het is zinloos loos geweld waar is die mens Grootwoordenheld laat het groeien hopen, leren, kennen strijden, geen geweld wordt geboren ons Grootwoordenheld…

los van jou lees ik als een uitgescheurde bladzijde vol ononderbroken zinnen over vrijheid van leven geïllustreerd met foto’s, wolkenluchten boven zee al weet ik zeker dat ik dat ben, je weigert mij te kennen dichtbij jou zong ik notenbalken vol eenzaamheid toonladders van wanhoop met hoge tonen liefdevol de partituren op de vloer - bewijzen…

oude sporen en stenen en ik tel mijn stappen aan de waterkant behoedzaam tussen het vertrek van geloof en schemering ik ga liggen vergeet alle woorden wanneer niets van waarheid begint, ook al wijst iedere richting naar de wind, haast leunend en onafgebroken uit de bomen valt het licht, nergens eindigend of beginnend en het uur breekt…

Strak kijkt zij langs jaren die verdwenen zijn zwijgend sluit ze het venster naar opstandige gedachten de levendige geest heeft haar ingehaald die ene laatste bocht, onoverzichtelijk wijst nog niet de route haar tijd ademt komende en gaande maanden sprakeloos knikt zij ja tegen de muur daar waar haar leven de laatste…

Jij bent mijn fantasie Mijn tintelende ervaring Ik de breedgevleugelde til je mee Hoog Los van dit idioot aards overwoekerd slagveld Vrij van de zeis Leven tintelend leven Los zweven wij.…

Ga maar lieve schoonzus geef je maar over aan Hem neem Zijn uitgestoken hand en luister naar Zijn lieve stem Hij heeft voor jou een plaats bereid in Zijn hemels paradijs neem Zijn hand en volg Hem maar op het einde van je reis Hij zal je verenigen met hem je verlossen van pijn en zorgen laat maar los wat hier nog rest er wacht je daar…

tussen de heuvels nabij het land zo vlak als een gulden een middenweg die wij samen delen tussen muren van steen en paden van asfalt is het brein inmiddels in beton gegoten omdat het ze niet lukt deze observeerders te slopen langs tuinen van goud door velden van zout gegoten in spijt vergeven is tijd laat alles nog eens los wij vloeien…

Je was ooit van mij maar nooit echt helemaal Jij week maar niet van haar zij Je hield toch van mij maar toch niet genoeg Jij wilde haar en liet mij vrij She has you in her web just for fun Iets wat ik allang door heb Je laat je bespelen als een valse viool Zoals ze dat doet met velen Je zien niet wat echt is stekeblind En straks…

Ik durf niet meer gewoon te zeggen, alles gaat goed, ik durf niet meer gewoon te vragen, gaat alles naar wens, ik heb het lef niet meer om te informeren, hoe het met de mensen gaat, want: er zijn geen antwoorden meer, die mijn ziel niet raken, er zijn alleen antwoorden die me uit mijn slaap houden, er zijn geen antwoorden…

er gaan stemmen op die roepen dat men stemmen moet als klinkers luider dan luid stemmen zichzelf de kamer uit ik vang ze niet meer op er loopt één stem voorbij die niet weet waarvoor vooral waarom: niets geld wordt weggesluist in en buiten Europa en langzaam sterft het land…

(dapper) Versteend tussen tijden lange periodes van voorbij ligt waarheid van ons leven verborgen Een ijs-traan stuitert op ellenlange weg, om vervolgens in de meest schitterende ijskristallen uiteen te vallen Tijd verdient alle aandacht om maar niet verloren te gaan Als een tijdbom smelten die kappen gestaag; zeker als een paal…