Alle inzendingen over De hemel weerkaatst

weerkaatst gedicht de dichter wandelt in gedachtengang geplaveid met toverwoorden hij zucht in volzinnen en ademt in de geest van grenzenloos verlangen schrijft ongeschreven woorden in de lucht die vliegensvlug blijven hangen tussen gepleisterde wanden de handen gekruist als traag gebaar voor vreemde ogen.…

De morgenzon weerkaatst als licht in duizend druppels aan het raam gekleefd. Ik maak er toch geen foto van: het mooiste zal alweer voorbij zijn eer ik terug ben. Zo breekbaar is de tijd en wat intussen kan gebeuren als wij zoeken naar bestendigheid. Maar hebben wij nog aandacht voor die stille uren van de morgen?…

een handvol licht is snel gebracht in deze donkere dagen flitst op weerkaatst als lach in een gezicht vaak schijnen bloemen onverwachte kleuren in de ogen springt een hart op in geluk en kan de dag niet verder stuk een handvol licht is zo gegeven verrijkt jezelf en een ander in dit leven…

bladeren ruimen het gazon bemesten verzorgen van tuinen doen wij als de besten met de herfst in het land treden we nu best in actie alle rommel langs de kant werk voor gans de familie het plankier wat schuren met zeep of bleekwater het groen van de muren geen zorgen voor later iedereen is druk in de weer vele handen maken…

Met stil verlangen staart hij naar de hemel en krijgt dan vertrouwen.…

Maanlicht streelt de uil weerkaatst in scherpe ogen loerend naar een prooi.…

Tussen de wolken Een ster in diep donkerblauw Het licht weerkaatst jou…

Tekens als ik naar de hemel kijk, dat prachtige firmament Vraag ‘k me af, hoe groot het is Of ‘k de sterren die ik zie, allemaal bij naam herken De enormiteit van het grootst luchtruim, verwonderd me keer op keer De sterren stralen vooral bij een heldere lucht telkens weer de donkere lucht weerkaatst terug op aarde, de sterren…

De kinderen van Ruinerwold Houden mij een spiegel voor Welke ook weerkaatst Op mijn eigen verleden En speciaal mijn vader Mijn dominerende vader mijn dus alles bepalende vader Mijn vader Gerrit Jan Krediet Mijn zo Godsgetrouwe vader Met een volgzame vrouw Mijn vader op de aarde voelde als Ónze Vader' in de hemel soms een beetje meer…

zonnenstraal gouden zonnenstraal weerkaatst het licht in water geeft een gulden gloed…

Niks duurt... voor altijd ook al denken of wensen, wij mensen, dat ooit eens! Niets is voor altijd alleen het land waar altijd alles is, is voor altijd!…

Door één lief woordje zou zich laten winnen, Door één gebaar of vriendlijke oog-opslag Of door een luide open-heldre lach Na veel gevlei's en zachtjes-aan zoet minnen Ik, die droef-wachtend op des Levens tinnen Melodieus zit klagend, naar de dag Opstijgend glorieus, van wat eens mag Bevredigen mijn ziel…

Donkere wolken Vol dreiging in Het westen Met een paar Laatste sliertjes Licht van de Voortijdig ondergaande Zon - de dag die Zich vermoeid al Vast te rusten legt Voor ze voorbij is En dan onverwacht Een geweldige kegel Van licht die schuin Over het toneel van Deze wereld strijkt En U die ons zo maar Voor het voetlicht…

Als tranen lopen over het geluk dat het rood van je wangen herbergt weerkaatst de pijn onder de huid tot aan de ziel.…

zag licht spelen in glas stralen weerkaatsten andere braken verlieten in kleur wat wit was…

lachten samen hemel ik wist mezelf kwijt in totale overgave vond jou in nirwanawater…

maar weerkaatst de zon het lichtend leven waar de ochtend mee begon, jij draait gewoon de cirkel om…

in waaruit een gestage regen valt mijn schreeuw weerkaatst tegen de bergen homeland revisited…

Uit elkaar zouden zij gaan Het licht valt op haar traan, weerkaatst in zijn oor, lispelt zacht: ga door…

Uit elkaar zouden zij gaan Het licht valt op haar traan, weerkaatst in zijn oor en lispelt: ga samen door…

houd me niet tegen met omstrengeling laat me uitdrukken mijn drang naar een wereldwijde volkomenheid die zich weerkaatst onder een zon zonder ook maar één schaduw…

De witte sneeuw, waarvan de bergen vonken, Wanneer de hemel stooft en staat in brand, Die zonnelach weerkaatst, en zonnelonken, Blijft eeuwig hoog en eeuwig diamant.…

Ingetogen glimlach zo stralend ook uitstralend; wat is alles betovering Is dit waar een machtige wondere wereld zo boordevol verwondering? Kras dat houden van zo rijkelijk groots inhoudelijk is Een grootscheepse ommekeer in mijn wereldje, lekkerder dan de fijnste dis. De paardenmolen deinst in crescendo de hoogste sferen in Gekir van een peuter…

vergeefs heb ik in eindeloze nachten me tot een onbekende god gewend gevraagd of hij het aardse lijden kent en of hij dat wellicht wat kon verzachten de sterrenbeelden aan het firmament aanhoorden zwijgzaam alle klachten weerkaatsten glansrijk mijn gedachten en gunden me geen hemels sacrament ik zocht gezelschap, hief het glas en lachte…

het licht van een geklaarde hemel in glanzende haren en groeien breekbare bloemen op de dunne lijn tussen vorst en dooi…

het licht van een beangstigende flakkerende zon wordt weerkaatst door de toplaag van grote woestijnen die door reusachtige windsnelheden losgelaten heeft van de eigen domeinen wat niet kon hechten is verloren gegaan in de kleine luwteplekken die iedere zwaarte zelf heeft geselecteerd naast de monumentale gladheden van de hemels…

Toch bljf ik zoeken in de straten van de steden in de schaduw van de kasten een glimp zonlicht weerkaatst in de krotten naar een gezicht als sterrenlicht…

als ’t zonlicht zich weerkaatst op de bast van de bomen in meeste wezenlijke manier van zijn op vlinderjacht gaat vervliet voor mij de horizon…

een bevroren vijver weerkaatst het licht ongeremd terug richting hemel, een schilderachtig tafereel van jewelste versiert mijn gezicht. winter wonderland heerst,laat volop genieten, deze pure schoonheid van landschap in wintervorm wordt voor eeuwig op mijn netvlies gebrand!…

Storm siddert op de plassen windvlagen draaien een loer en de schoongewassen hemel kleurt voorzichtig parelmoer Woedende wolken kolken de hagel ratelt neer het huivert in mijn oksels dit is echt hondenweer Dan weerkaatst de zon weer schel de natte straat klimaatverandering en een wereld die ondergaat Zonder remmingen giet het weer…