Alle inzendingen over De taal der messen

Taal van messen, geweren, kogels heeft plaats gemaakt voor: een taal die ik niet begrijp, maar is er iemand die dat WEL doet? Zou er nog een tijd komen waarin we niet meer over onze schouder hoeven te kijken?…

De taal der wapens spreekt en ik heb toch altijd gedacht dat men naar school ging om te leren… Nou deze lessen, bloederig en wel moeten worden geschrapt en wel heel snel want de taal der wapens kost levens en ik heb nog nooit een rapport gezien waarop een cijfer gegeven werd voor misdaad, U wel misschien?…

Haar laatst geschreven zinnen geven verloren taal de vrije pen waar snijdt poëzie nog hout als fanatiek geslepen messen tweeslachtig en ruggelings zin voor altijd laten verdwijnen…

Przewalskipaarden, raaigras savourerend De bedoeïenen in de Sinaï Ik zie chimaera’s in mijn rêverie In afschuwwekkendheid licht variërend Het is tog feelste moerluk alemaal Dat Groot Dictee der Nederlandse Taal…

Vlijmscherp weer, deze stunt van Albert Heijn De messenset om mee te kokkerellen Zorgt dat je al je vingers na moet tellen Dus blijkt er nu een grote vraag te zijn Naar pleisters en verband voor deze klanten Zo snijdt het mes bij Appie aan twee kanten.…

Het Groot Dictee der Nederlandse Taal bevatte weer een lading vreemde woorden, zodat het meedoen mij niet meer bekoorde. Het klonk zo acrobatisch allemaal. De winnaar kreeg, dat spreekt, een open doekje voor zijn reclame voor het Groene Boekje.…

regen voedt de akkers waar restanten van wat ooit zocht naar herkenning toen de messen van het woord nog niet waren geslepen en elke stap verzonk in drassige grond die de zinnen en de zin van wanhoop en hoop gulzig absorbeerde terwiijl de zwarte vogel de dromen voerde naar niet gekende verten…

Kappers, puntscharen, messen en halsslagaders -- en toch gaat dat goed.…

waar is de chemie de binding met het linnen voel het diep van binnen maar er komt niets uit naar penselen taal ik niet de messen heb ik opgegeven het enige wat lukt is dat ik de verf spuit verdund met tranen banen lange slierten zich een weg omlaag nog dieper in de put ik schud het doek om meer houvast in horizon te krijgen de…

ze klitten in bedompte roversholen en bezigen de liederlijkste taal hun normbesef is nul of marginaal ze dragen messen, erger zelfs … pistolen ze slapen in de goten en riolen ik noem hun trek naar hier catastrofaal noem mij maar dom of rechts en radicaal ik haat die lui als hondenpoep aan zolen je ziet ze vaak in kroegen samenscholen…

tegen die woorden had ze niet opgekund als vlijmscherpe messen hadden ze haar hart doorboord waardoor ze nietsvermoedend leegbloedde…

'Bedankt Van Dis, we waren weer de klos' 'Ge-sms’te, coûte que coûte, gedweeë de nouveaux riches; we zijn zeer tevreeë' 'U vond de trukendoos in het mangrovebos' 'Bekakt dictee, maar het was ijzersterk' 'Veeg áf aan uw beschaafde achterwerk'…

Vannacht ben ik een beetje gestorven je woorden raakten me tot diep in mijn hart ik die dacht dat ik je kon vertrouwen ik die dacht dat je me graag zag… Jouw woorden klonken als scherpe messen messen geslepen om te kwetsen langzaam sneden ze alle banden stuk langzaam ontnamen ze mijn geluk… Zelfs tranen vinden mijn ogen niet meer ze blijven…

Je vrijheden moeten We nog bespreken Zegt de psychiatrisch Verpleegkundige tegen Mij nu ik net noodgedwongen Ben opgenomen - eerst kom Je in volledige beperkingen, Daarna zien we welke vrijheden Je langzaamaan terug kunt Krijgen - tot zo lang valt Elke deur achter jou in Het slot, ook de tuindeur Waarachter buiten voor jou Zo…

neem ik echt mijn eigen lot in handen na een eeuwenlange tijd met lange tanden het leven gegeten te hebben daar zijn de messen klaar om zonder veel misbaar de normen door te snijden de echte waarden te bevrijden of faalt doortastendheid het is een strijd die op verloochenen lijkt er is geen samen delen van herinnering, het is…

drukt Groteske apotheose Van de afgesloten dans Met scherpe messen…

op de bodem van de diepte lag als een oester een weerbarstig woord onderzeese stromingen kwamen en gingen bleven haar beroeren gestaag schuurden ze over en langs het gesloten fort ze werd weker minder stug een trage transformatie met het verstrijken van de tijd herrees ze aarzelend uit haar as de wedergeboorte van een woord…

sist en gist vertrekt en verdwijnt met pen en papier zwiert ze over de aarde speurend naar de lezende zielsverwant gaapt en slaapt vloekt ze vlucht voor vergetelheid zoekt licht in zwaarte tast met talige vingers naar een andere werkelijkheid…

in trage uren gist de taal in het duister later na het rijpen in de zwarte nacht lijkt wat ze zeggen wil zomaar uit het niets aan te waaien ze ligt voor het oprapen woord voor woord maar haar klank loopt vast zie haar ontsnappen fanfare zonder muziek hoor haar knarsende ledematen achter de huizen in een doodlopende…

spreekt pijnlijke boekdelen die van vervlogen tijden waarin het slijpen van messen nog vlijmscherp voor de geest staat men niet schroomde ze te gebruiken…

Waarom zijn messen en scharen, Kindergevaren? Dat kun je alleen snappen, Want het zijn snijgereedschappen, Om het nog eens te verklaren. Vader wees op die gevaren Aan zijn kinderschare.…

wat er nu voor of achter ’nadat’ volgt waarom beginnen met lange zinnen en kort eindigen? het zicht is geheel aan mij wie bepaalt de regels? zij die soms niets delen doch alleen incasseren zoals reacties onder poëzie zoals ik, die toch graag deelt want lezen is gelijk uit een bundel zoals de Bijbel de Thora of Koran waar kan ik reageren…

in de greep steken messen in de keel smeert het met thee en drop heeft kou haar duidelijk de das om gedaan vlug kruipt ze haar bed weer in…

zij verzamelt het aantal, in rug gestoken, messen in de leegte die zij moedwillig achter lieten nog nooit waren woorden zo besmeurd geweest met dat waar de honden geen brood van lusten…

De messen verdwenen, na hun verwoestende taak, ‘k keek het met lede ogen aan, maar ‘k wist als geen ander dat ze er binnen een paar dagen wederom staan.…

terwijl hij uitkeek op de hoge witte blinde muur zag hij het mangrove moeras de reflectie van de vurige zon op het water hij zag de adelaar in het grijze licht de wilde haas in de verte het glooiende land het wisselende wolkenspel erboven geen ijdele woorden maar pure poëzie waarmee hij de zieke uit zijn bed bevrijdde…

Moet dan de betekenis nog worden opgezocht als de lucht over de messen waait en moeder rokend in de keuken staat als een braambos, als de slag bij Waterloo?…

materiaal uit in beeldende kunst verwees je, je nodigt uit tot verhitte processen het zal verkeren dat wij gaan verbuigen tot organische karakters geslepen messen nu zijn we erop gescherpt…

pijnlijk de messen van vroeger die gedateerde littekens openrijten ooit getracht ze te verwijderen maar het leed is er niet minder om daar het lemmet brak gelijk mijn hart 't werd nooit meer de oude…

Met messen was men altijd al bedreven, Nu wordt er ook nog met de vork geschreven.…