Alle inzendingen over De trommel

nee, ik strijk geen snaren op klassiek tokkel wat muziek in klanken die je lente laten dansen voor mij nooit het stramien, ik heb het allemaal gezien speel uit vrije hand zie wel waar ik strand ik verbras geen melodie in koperblaas roffel niet op trommels als een dolle dwaas houd me toch aan regels haal pegels weg uit winters…

geluiden waaien aan de wind verdraagt de tonen ze vertellen hoe het ons vergaat met werken en met wonen soms lijkt het een orkest waarin de haast het ritme pakt dan zijn de trommels op zijn best de rest is even weggezakt ineens is er die aria een ijle bloem op hoge wind alsof de zon voor even schijnt in de blijdschap van een lachend kind…

een Arendsveer viel op het gras dat is niet goed de geest van de vogel heerser in het luchtruim huist in de Veer zij symboliseert de moed van een krijger roffelende trommels zingende mannen rinkelbellende rokken van dansende vrouwen alles wordt stil de Veer kan niet blijven liggen geduld is een schone zaak…

Daar sta je, druipend in je natte rommel, maar wacht ’s even, ‘k stop het in de trommel ! Helaas, dat had een averechts effect. Want net toen ik weer droge kleren had, toen spoot de brandweer ze weer kleddernat. ....Nieuwsfeit: Het gebruik van wasdrogers veroorzaakt jaarlijks tussen de 450 en 500 branden in woningen.…

De koekjes zijn op, de trommel is leeg, de kruimels staren naar een blikkenhemel "En nu?", vroeg een hoekje bokkenpoot, "Nu moeten de mensen koekjes blijven kopen", adviseerde een wijs geworden brokje speculaas "Als er echt geen koekjes meer zijn?", paniekte een puntje langevinger.…

Deze tocht door de duisternacht voert langs vreemde gewoontes mijn voetafdrukken mijden het woordenballet, dat je voor me uitlegt alsof mijn wichelroede niet deugt in deze danszalen van vreugde is de liefde slechts een schaduw die met je mee danst op de muziek van schimmen die trommelen voor vrede omdat de dood nog ver weg lijkt en soms…

Slanke jongens strekken zich uit De trommel brengt het wiel op gang, een spinnenprins zet zijn armen en benen neer op de tonen van de fluit en danst het tijdwiel rond De slangen richten zich op Vlak voordat ik in slaap val opgerold in mijn mand roept weer de uil…

Zijn sterke achterpoten trommelen bij gevaar. Voor de ijsbeer duikt hij weg in spleten vindt daar nog uitlopers van wilgen korstmos en als de kust weer veilig is rent hij snel naar het water, knabbelt aan zeewier. Een raadsel is: waarom raakt bij het paren de moerhaas ernstig gewond?…

Ja zeker, van trommels komt geluid, durend slaan stokken heftig neer, een lieve lust maakt klappen hard, zin in leven ktijgt in ritme weerklank. Ik zoek nog ruimte, ruimte voor herrie, waar ik drummen kan, mijn maat slaan, mijn spieren ritmisch weet aan te sturen, met mijn voet al oefenend de grote trom.…

tand om tand de fout van gisteren is een haperende plaat het schept een klimaat van mogen want de valkuil van het verraad gaapt zoeken naar verzoening overzeese stemmen vormen een blok maar de havik kiest een vertakt spoor in het beloofde land in het doelwit van het middenoosten balt uiterst rechts een vuist atomen zwieren rond in een trommel…

de tocht in de karavaan door eindeloze woestijn met een stokkie slaan op de platte trommel nergens groene oase water en geitenkazen wel vaak fata morgana een bar in Barcelona waar wij ons subito laven verschonen en beschaven over de drukte verwonderen als het dan gaat donderen zoeken we veilig heen komen om in de droogte af te stomen…

ik lig er niet meer wakker van, zoals vroeger toen ik klein was, toen kon ik moeilijk slapen, het was zo spannend in wat komen zou, om naar school te gaan met een trommel, vol met toffees om uit te delen in de klas, ik lag er wakker van om te denken wie er mee mocht gaan, twee mochten er mee de klassen rond, ik lag er wakker van om te denken…

. --------------------------------------------- uit: 'De vrouw en de trommel', 1987.…

De zon een blikken trommel licht roffelt over blauwe vellen horizon tot horizon gespannen zo strak en koud dat het schrijnt. Een sneeuwvlokkenzee golft op de woestzieke poolwind zwarte flarden tegenlicht braken over het naakte land.…

Ik voel me als vuil wasgoed In een wasmachine draaien Niemand die mij bevrijd Mij uit de trommel kan graaien Ik blijf maar in beweging Maar kom geen stap vooruit Kijk angstig om me heen Vanachter een ronde ruit Het duizelt me aan alle kanten Ik verdrink haast in het sop Het schuim staat aan mijn lippen Mijn haar plakt aan mijn kop…

Het trommelen met de vingers zonder doel. Het bloed dat telkens weer om nicotine vraagt en de roker tot een verstandiger keuze uitdaagt om te stoppen zolang het gezond nog kan, en te leven zonder verslavingsdrang.…

Door het denken aan het leven, kan ik de harde kern van het gewicht niet breken, een uitweg te vinden in stralen van geluk, mijn buik schiet vol, het gevoel verwijdert zich uit broze trommels van tegenstrijdigheid, de tong is eenzaam en droog als bagage in de mond, begeef me verder van het geheim, als dat bestaat, elke zet wordt gemaakt…

Ze werden in een blikken trommel opgestapeld en we genoten nog lang nadien ervan. Bij het laatste kniepertje werd ik altijd zeer weemoedig en wilde ik de tijd een flinke slinger geven.…

De eenzame zonderling bleef een beetje achter in die andere werkelijkheid een lieftallige droomwereld zonder klagende vrouwen en verziltende zangknapen trommelende winkeliers en achterdochtige agenten corrupte politici hij groef zijn eigen kuil nooit voor een ander met vallen en opstaan in zijn eigen leven klom hij omhoog uit de…

'Kom, sla de trommel en steek de trompet! Maar langzaam en statig, als zij 't een gebed, En treed met ons vaandel naar voren; Zij zullen het Prinsenlied horen!…

De trommel is er helemaal mee gevuld. Ik zal toch op het einde moeten wachten, dat vraagt van mij best wel veel geduld. Als de rust er is en de centrifuge stopt, zal het nog wel eerst een tijdje duren voordat ik mijn gedachten op een rijtje heb en de woorden zinnen vormen op de muren.…

nee hoor, echt niet verborg zijn handjes gauw op zijn rug maar vergat dat zijn mondje hem verried je weet toch zei ik dat je eerst moet vragen en dan had ik vast geen nee gezegd snel heeft hij wat in zijn broekzak zat maar gauw weer in de trommel teruggelegd 'k heb stilletjes mijn lach moeten onderdrukken ik heb het zelf vroeger zovaak gedaan…

wimpers henen langs randen van ogende bossen en ik gedachten moest vangen in volgorde van ruimte en gevoel de benen stramden terwijl ribben deden schudden en de buik jaagde achter diepten leegblazend tot aan keel en ogen ik traande de wereld tot staande en voelde de reikende hand zo veraf dichtbij mijn hart dat bonsde trommels…

Maak geen woorden vuil, reinig snaren van je adem, trommels van stilte. In mijn vissenkom van zondvloed met z’n grenzen, zonder ademnood. Stroom door je longen, naar de kamers van het hart, wees toegankelijk.…

Het klein prille hart mag zich warmen aan 't gebom van trommels en stappen samen, dat nooit vaderlandsliefde laat verarmen.…

jij gaat niet voor applaus maar voor het samen spelen ieder instrument mag van jou de hoofdrol stelen als de loftrompet gestoken wordt en pauken trommelen hun magische finale gun jij hen ook het slotakkoord je laat de altviool vibreren wenkt op tijd de jonge vrouw die als sopraan het in de hoogste tonen gaat proberen legt…

Schoon en koud in wind en regen Vroeg de gouden regen bloemen zegen Zie hoe de dagen verder opengaan Wit en roze bloesem bomen in de laan Trommel gitaar en tamboerijn Met je klompen op het bluesfestijn Room in tinnen kannen, groene weiden Met Sunny Boy om ons te verblijden Klompen stampen op ruw houten planken De pijpen opgerolt, hoog…

In een krans van nevel stift de lippen van het avondrood de wimpers van de horizon het getijdenwerk van gesmolten sterren in het verleden ontsprongen uit de geest uit de grond gehamerd, die van honger is overleden door de zonnegod geraakt zwellen trommels aan waarin de mensen hun ware krijgskleuren tonen en smaakt altijd naar meer…

Terwijl je uit ‘t raam staart laat je de vingers ongeduldig trommelen op het hout van de vensterbank en vraagt me met zeurderige klank wanneer of we gaan schommelen je heft het gezicht en lacht me toe terwijl ik jam van je mondhoek veeg je kijkt me aan maar je blik is leeg en geeuwend zeg je: ‘k ben zo moe De pop bungelt; z’n kop beneden…

wit brengend het eten, tabletten of prik Daar zit je dan, geleefd het leven gedanst en gezweet het kroost opgevoed overdenkend wat eens was met een gevoel van weemoed hun komst op een vast moment vragend hoe het met je is wippend op de bank van ongeduld, niet zien je droefenis nou we gaan weer en nog een fijne dag nog snel uit de snoep trommel…