Alle inzendingen over Dement OR Ouderdom OR Eenzaamheid

Diegenen die hun genen onderhouden worden veel ouder wel 150 jaar!…

Als je wat ouder wordt zijn dingen anders wat krom gebogen lijkt is recht gelogen zoete koffie heeft plots geen smaak wat zoute soep was is nu flauw en zo gaat de lijst door eigenlijk is alles anders dan daarvoor en zo kijk ik ook naar ons zijn we nog zo doldwaas verliefd staan we snel even op uit bed heeft de één de koffie al gezet…

Dat ouderdom vaak met gebreken komt, Helaas kan ik dat staven met bewijzen. Wim Overweg is bezig te vergrijzen, Zijn aders slibben dicht, zijn rug verkromt. Nog weinig werkt precies zoals het moet, Het gaat dus slecht, maar verder gaat het goed.…

Ach, ouderdom heeft ook zijn voordeel wel, de vijfenzestigplusser kortingspassen voor trein en bus of kleding laten wassen. In ’t buurthuis kaartjes voor het bingo spel.…

Later, als ik zwakzinnig ben met schoothond en schrikvel houd ik een kruik warm tegen me aan en praat ik met je in mijn slaap. Als je nu kan begrijpen wat ik dan ga bedoelen, krakende dorre tak dat ik ben, ga ik me niet zo afgebroken voelen maar meer een uitgeblazen paarde- bloem. Hoor je me dazen? Daar gaan mijn parachuutjes al. -----…

Onvoltooide tijd geboortebewijzen het tegengestelde.…

Als ook het wereldgebeuren vervaagt in de schimmigheid der dagen, dan sterft de tijd in eenzaamheid, komen herinneringen steeds meer tot leven.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

De holbewoners die zo nu en dan Wat vage scènes kalkten in hun grotten Het leek of hun beschaving niet wou vlotten Maar ze waren zo dement als het maar kan Wij knijpen anno nu een oogje dicht En geven aan het licht een zwaar gewicht…

als we samen oud zijn en het leven zat zijn dan kussen we elkaar en springen voor de trein - en als we dan dement zijn? dan nemen we de stoptrein jij mag bij het raampje zitten…

's Avonds zijn we er: grauwruwe muren, rillend – kleden we ons aan.…

Eerst denk je nog is ieder hier dement, Maar Esten hebben heel goed in de smiezen Dat iets wat warm is nimmer kan bevriezen, Vandaar dus een verwarmingselement. De Estse regenpijp zit volgens mij Er in de winter lekker warmpjes bij.…

De ouderdom overkomt ons allen Je hoeft er niets voor te doen Tenzij een malloot je overhoop zou knallen En je er dood bij neer zou vallen, Komt de ouderdom vanzelf Met een snelheid waarvan ik denk Als ik iemand een geschenk zou mogen geven, was het een pakketje uitstel want allemachtig wat gaat dat ouder worden Snel…

Maar ouderdom.... een rozijn, die niet te pruimen is!…

Je bent te oud, het hoeft niet meer van haar, je liefdeleven is al heel lang knudde, je kunt ’t na de wilde jaren schudden, al ben je niet dement, vergeet ’t maar ! Het enige dat je voortaan nog kunt: de boom in, voor een laatste hoogtepunt.…

Ben je Italiaan en half dement Dan kan je, zoals in je engste dromen Soms zomaar Berlusconi tegenkomen, Die je van krantenfoto ’s dan herkent. Met grijns en washand komt hij op je af, Wie van die twee krijgt hier de meeste straf?…

Voor nog slechts een kreek achter haar een zee van tijd ouderdom versmalt…

binnengeknald misschien, voor een moment een leven vergald misschien ben ik dement ik heb een liedje in mijn hoofd tralala, hersens gestoofd het gaat er maar niet uit klok het leven in geluid en, voordat ik sterf zet ik morgen mijn dag in de grondverf…

Ik ben waarschijnlijk al een tijd dement. De oorzaak ? Nee, ik zou het echt niet weten, althans, ik ben het telkens weer vergeten dus wordt het door de dokter niet herkend. Want hoe ik schijnbaar ’s nachts ook snurken kan, daar weet ik ’s morgens vroeg echt niets meer van.…

Mijn bloeddruk is niet wat je noemt patent, Mijn lijstje met diploma ’s is vrij mager, Nu moet ook mijn cholesterol nog lager, Misschien ben ik wel virtueel dement. De ziekte komt steeds dichter bij mijn bed, Maar als niet-roker red ik het nog net.…

Mijn beide ouders stierven zwaar dement Dat stemde mij verdrietig, vanzelfsprekend En wat het voor míj́n oude dag betekent? Het is vaak erfelijk, dat is bekend Dit feit heeft mij een tijdlang dwarsgezeten De laatste tijd lijk ik het toch vergeten…

Is die hij was en doet zoals hij deed Hij is dement Hij is het, die het niet weet…

Als ik de kassa schuifelend benader Dan kijk ik zielig en lijk wat verward Zo steel ik menig kassajuffrouws hart En val perfect binnen hun zorgtaakkader Ik hou me licht dement en dring wat voor Mijn jaszak vol...en dan er snel vandoor…

In de doorwaakte nachten was de liefdeloze leegte schrijnender dan ooit geamputeerd van mijn demente maatje huilde in stilte mijn gewonde hart de innerlijke kracht die ik eens bezat werd mijn grote kwetsbaarheid want in de schuchtere ochtend voelde mijn kussen nat…

Met zijn tot op de draad versleten tas Vol met vergeelde leerboeken en schriften Betrad de half demente en geschifte Docent met frisse moed opnieuw de klas En vroeg de schooljeugd na een jaar of zeven: “Jongens, waar was ik ook al weer gebleven?”…

Zeg oma, schoffel wel een beetje door Dit schiet niet op, zo wordt het honger lijden Laat nou eens die rollator lekker rijden En tril niet zo, dat kan nu echt niet hoor Je bent dement? Dan kun je het vergeten Dus snel naar bed, natuurlijk zonder eten…