Alle inzendingen over Diederik Stapel OR Diederikje Dap OR louter geldingsdrang

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

Kwabwangen en yoghurtnekken, Verpakt in driedelig krijt Laten burgers ongegeneerd verrekken Zijn in ego liever rijk dan kwijt. WIA, weer iets afgepakt De politiek is in de stront gezakt, Vertegenwoordigt norm noch waarde, Graaiend afgezakt naar 't slijk der aarde.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

niets loopt er nu van stapel je droomde even van een mooie start zo gaat het met je dwaze hart de toekomst blijft een raadsel…

Ondanks corona, Q-koorts vogelgriep De gekkekoeienziekte, MKZ Was 't hertenkampenuitje je van het Als er een pasgeboren bambi liep Straks krijgt meneer giraf ook zijn congé Dan komt Dikkertje Dap nooit meer benee...…

Het politieke handwerk is een vak Van strategie, tactiek en intuïtie Soms kies je pijlsnel voor een coalitie Want anders naait de rest je in het pak Die Samsom heeft dat nog niet in de smiezen Wél hoe je 12 september moet verliezen. ------------------------------------------ De PvdA staat buiten het begrotingsakkoord dat vandaag alsnog …

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Van mijn leven aan Met in elke hoek Een stapel onvervulde Dromen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Conventies zijn niet echt haar handelsmerk Dus werd zij ruim door Diederik verslagen Zij dacht nu haar Friezinschap uit te dragen Als parlementslid in de Nieuwe Kerk Wij hoorden haar dus ‘Dat unthjit ik’ zeggen En dat belooft zij ons nog uit te leggen…

zoals de tijd en stromend water de ruwe rots tot gladde steen polijsten louteren tranen en het verglijden van de jaren dit heftig verdriet tot weemoed…

het regent in gedachten en het water wast tot aan fontanellen temidden van vaak herhalen ademt de echo zijn denkbeelden uit ook na lang vergeten blijft de boomgaard onaangeroerd kaal in de spiegel van ons staal priemt een regenboog van vlees dan schuilt ons raam zich droog dansen we zichtbaar maar ondiep naarmate het stof uit wolken…

het ruikt hier naar vochtige aarde, een louterend woord ligt op de betonnen bodem van de kelder om op bestemde dag, doch zeker is dat niet, met zachte hand te worden opgeraapt…

Ik ben in Dante's hel geweest Want had mijn eigen Beatrijs Maar deze heette Tinus Thijs Hij was een bok, half mens, half beest Ik zeg aan ieder die dit leest Vergeefs verlangen heeft een prijs Ik ben in Dante's hel geweest Want had mijn eigen Beatrijs Een mens pijnigt zichzelf het meest Mijn hart zat vast in een blok ijs Toch stond een Hemels…

Een overwinning, dat was vast een grap Een charmeoffensief mocht ook niet baten Dat had ook Diederik dus in de gaten En nu heeft Lodewijk het leiderschap Oh Asscher, jij gehaaide kamerspin! Toch kroop je Samsoms rotte appel in.…

Een kamerlid dat min of meer ontgoocheld De handdoek tussentijds de ring in smijt Is blijkbaar onvoldoende voorbereid Dus Hans heeft een remedie uitgevogeld: Dressuur moet nieuwe kandidaten leren Zich braaf aan Diederik te conformeren…

Ja, Mark wil graag een volgende termijn En Alexander eindelijk regeren En Geert de meeste stemmen confisqueren En Diederik er voor zijn fractie zijn De politiek maakt zich dus op voor maart En Rutte II wordt rustig afgekaart…

Ooit waren Diederik en Mark tevreden Vooral met hun succes en met elkaar Tot hun verbazing is er één bezwaar: Verrék, er is nog een Senaat, o heden! Ze leuren nu met ieder plannetje Bij links, rechts, Jan en allemannetje…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Ooit werd hier rode steen op rode steen gestapeld in wild verband Ons land door monnik, broeder,pastoor bestuurd met milde en ook strenge hand Geen vreemde kracht -van buiten- werd ingehuurd gearbeid werd er 'aan den lijve' Even zoveel gebeden verhoord en onverhoord Nu resten muren als stenen tekens van een rijk verleden…

ik stapelde steen op steen ze waren zwaar en lagen niet voor het grijpen ik ben ongewapend zei je met gespreide armen je lachte je tanden bloot je woorden hingen als scheermesjes blinkend in de strakblauwe lucht ik zou niet omhoog kijken ik wist wat me daar wachtte…

de wereld laten zien hoeveel ik om dit leven gaf de meeste vind ik op mijn pad, zij vallen op in kleur een enkeling door vorm ze liggen daar al eeuwen lang trotseren regentijd en storm hun scherpte heeft veel levens afgerond in het onbegaanbare betreden ze zagen jeugd en onverstand en ook de laatste uren in het heden ik zal ze stapelen…

Wil Sybrand straks met Diederik aan snee? Of gaat hij met Emile over de rooie? Kan Mark het liberaal met Alex plooien? En wie wil überhaupt met Geert in zee? Op al die vragen blijft het antwoord steken Het mantra blijft: eerst moet de kiezer spreken…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…