Na de regen
het regent in gedachten en
het water wast tot aan fontanellen
temidden van vaak herhalen
ademt de echo zijn denkbeelden uit
ook na lang vergeten blijft
de boomgaard onaangeroerd kaal
in de spiegel van ons staal
priemt een regenboog van vlees
dan schuilt ons raam zich droog
dansen we zichtbaar maar ondiep
naarmate het stof uit wolken waait
en het teder licht aan klaarheid wint
doet de tijd in huidige hoedanigheid
oprecht aan, als voorschot op eeuwen
althans voorlopig
Geplaatst in de categorie: liefde