Alle inzendingen over Dolomieten OR betoverend

Haar ogen betoverend... Haar lijf magisch... Haar stem bezwerend... Haar karakter...ontgoochelend.…

aan de fazant die ons maandenlang betoveren kwam ik mis je mijn fazantenman veel meer dan men een fazant missen kan…

Ik hou van jou zijn woorden die horen bij jou en ontstaan door jou zonder dat ik ze zeg maar ze laat gaan langs een betoverende weg Ik hou van jou zijn woorden die voor jou blijven bestaan zonder dat ik ze zeg maar steeds weer kies voor die betoverende weg waar ik mezelf terug vind terwijl ik me aan jou verlies.…

De betovering Verbroken! Mijn droom Als flarden nevels Weggeblazen! Op de golven Der wind Uiteengespat!…

Jouw betovering heeft mij smeltend in bezit. Geen regenbui die het innerlijk vuurtje blust. Geen toverspreuk tegen de vibrerende onrust. Mijn hart klopt door jouw chique verschijning. Mijn hart blijft kloppen door jouw betovering.…

Betoverend sprak hij U ruikt naar de hemel Ik proef elfenpracht Stralend keek hij me aan Vanaf toen was ik verloren…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Een kreet om aandacht In dit onfeilbare landschap De betovering is verbroken Rivieren verdrogen Tranen stromen in de meander naar De Dood…

ogen, De beleving van intens geluk Het ja- woord klinkt vol overgave, Aan mijn betoverend mooie man…

Je kan de lente bijna ruiken boomknoppen neigen al naar het tere groen alles zal weer ontluiken in bladertaal en lentebloem oogstrelend samengebracht in dat betoverende seizoen…

je woorden klinken betoverend zijn zacht als satijn kleuren de hemel avondrood je ogen stralen van geluk verdronken tot in je ziel verwarm ik met liefde je hart…

klein en fragiel ben je betoverend jouw schoonheid dwarrel je ingetogen over velden en wegen niet wetend waar jij je neervlijen zou zachtjes kus je Moeder Aarde…

betoverde luchtbellen bliezen we door de nacht ik keek ze na onwetend zwevend op weg naar een oneindig einde zoekend naar geluk een luchtbel zweeft tot de betovering verbreekt…

We wilden in subtropische streken blij als vogels genieten en daarom kozen we een migratie-route naar Malga Zanga, mal voor luxe, kalmte en welbevinden in de Dolomieten, boven zwanen en cipressen bij het Lago di Garda. In- en ontspannen bij de zang van blauwe lijsters! We klapten als een ligstoel in en uit: de zonnegroet.…

Zachte zonnestralen, betoverende glimlach, jij, het Windekind.…

de nacht opent de deur van stilte onthult haar geheimen maanlicht fluistert betoverend de aarde luistert zachte golven dragen mijn ogen naar ongeboren licht van het morgenland…

bijna boven breekt de betovering aan de rand van een richel hangt het restant van een brug touwen zwiepen in canon tegen de rotsen driftig de holle zee er is geen weg terug .…

de stilte omarmd betoverend voor mensheid hemelse klanken de oren gevuld vol muzikale leegte ingetogenheid de laatste noten klinken in oneindigheid voorbij de stilte…

verdwaald in je tunnel van liefde gevangen in je web van hartstocht probeer ik geruisloos te ademen jouw blinkende ogen betoveren mijn hart zo innig,zo vurig ik voel me verlamd…

als een trekvogel reist mijn ziel naar andere oorden ik wil de betovering proeven van het ongeschonden zuiver pootje badend als een uiver niets méér te hoeven dan vissen vangen in een bron o god, als dat eens kon.…

Ik probeerde de betovering te verbreken Ik sneed de scherpe kantjes eraf Het werd niet veel beter Ik wou dat ik weg kon vliegen Ver weg van hier Geen kwellingen meer Nu sta ik hier in het donker Te wachten op niets Kil en koud van binnen Ik loop naar de zee Staar over het water De wind snijdt in mijn gezicht Ik ren weg De golven…

ik kende de betovering door je ogen jij raakte diep in mij het andere land waar wij ooit verliefd hebben gelopen uren hand in hand voelde de magie die om je hing als een gouden ring waar alles anders was door de bijzondere uitstraling die jij het gaf jij hebt mij nog het meest verrast door het mysterie dat jijzelf was…

Z'n aandacht voor de groentevrouw was groot. Ze had een kersenmondje om te zoenen. D'r borsten deden denken aan meloenen. Met appelwangen was de meid een stoot. Hij keek gefascineerd naar deze schone en zag 'r in gedachten in z'n armen. Dat zij ook in de ban was (van z'n charme), was evident: de vrouw was in de bonen. Zo waren zij elkander…

Overdadige gedachten de weg van een te lang gerijpte vrucht, ontstaan in de conceptie, geuit in een impulsieve daad, in onderhuidse maat gelucht uit fantasieën van een kind, ontstaan de bellen die ze blaast, en bekwaam haar weg in vindt, wijzigt de kleur niet in ademzucht kaast de beelden af op dikke huid, onttovert haar wereld in…

Dwingen vreemde ogen? Juist jouw ogen zo vol glans doen mij steeds verdwalen Ze verlokken, ze verleiden om steeds verder af te dalen In hun diepten zonder eind vraag jij mij ten dans…

eens / blies ik de harmonica eens / streek ik de viool vandaag in opgewonden verbijstering mompel ik Madromadé magische aanwezigheid jij bestaat… nevel / mist kneedbaar verlangen betovering tot diep in mijn ziel toch hoe onmachtig jou werkelijk te betrekken in dit sprookjesspel…

Jouw betovering bevloog mij sierlijk door mijn aderen. Jouw spreuken raakte mij diep door mijn stille wateren. De euforie verwarmde mij beschermd door legioenen van witte bloedlichaampjes mijn zonnestraal uit vier seizoenen.…

Ieder woord komt als een vonk door mijn pupil haar spierkracht en sierlijke beweging betoveren mij als haar giftand zichtbaar wordt wanneer zij lacht.…

Met gesloten ogen ervaar ik de rust door rookpluimen van sandelhout via mijn neus die mij stimuleren om de balans te ontdekken met elkaar haar kern is kenmerkend door haar chique bagage die als een rode loper mij leidt vanaf het haardvuur naar het betoverende lichaam van haar.…