Alle inzendingen over Doodt

Verliefd word je, liefde ben je Pijn denk je, liefde voel je Verdriet heb je, liefde vergeeft je Tranen stromen buiten, liefde vloeit binnen Angst ontkent, liefde bevestigt Jaloezie gaat, liefde blijft Wantrouwen doodt, liefde leeft…

Laat de god die zich in mij verborgen houdt mij willen aanhoren, mij laten uitspreken, voor hij mij met stomheid slaat en mij doodt waar ik bij sta, waar jij bij staat.…

Het vangnet vangt de woorden striemend uit de lucht, doodt ze en prikt ze vast daar waar geen leven is, midden tussen dode vlinders ongeliefd, hun tinteling verloren.…

was het de eenling die moordde uit naam van allah en jezus die koning en keizer de doodsteek gaf en continenten in oorlog bracht het is de magie van de cirkel die hem het wapen geeft hij verzamelt de kracht van de schreeuwers weegt de emotie van stilte op de rand van balans doodt wat wij in ons hart al heel lang hebben gehoopt…

je stikt ik zie het een lach die de pijn verdoezelt je liefde die voor mij is verander je in gedachten en geef je aan haar maar je kijkt mij aan met haar in je armen ik wil eindelijk je lippen proeven hoelang heeft het nu al niet geduurd jij gaat hieraan kapot we gaan hier beiden aan kapot je wil het niet toegeven elke ontkenning doodt…

reik naar de hemel al lijkt die te hoog als het aardse je kwelt droom paradijzen met adams en eva’s waar geen limiet is gesteld word jij de kaïn die in ontmoeten abel heeft geveld of liever de david die goliath doodt in klein tegen groot neem jij voor even uit samson de kracht van het haar in zijn leven kies maar je rol uit…

de zon is geel maar brandt geen gaten in het doek je ogen kijken maar ze spreken niet geen tranen in hun hoek het gras is groen maar ruikt veel minder dan voorheen het naakt is tegenwoordig bloter door de lengte van het been ik schilder nachten omdat de dagen me te helder zijn ik zie de pijn die kleuren doodt de grauwigheid…

de maan trekt water aan nevels slierten sluierend het vals gezicht dat doodt en grijnst in koplamplicht dauw remt langer in het vochtig glijden op de stille weg, het botsen zal niet stoppen is voorzegd de mist schijnt witter tussen flarden zon en raadselt waar de dag het van het duister won de tijd schraapt zijn seconden, koestert…

Een zwarte nachtraaf vliegt vindt zijn prooi aangereden soortgenoot raaf kauwt kauw Ongegeneerd zwarte prooi zwarte raaf evolueer je even in aangepast leven word je aangereden door Buschamerikaan pimpbak stom gemak pyromaan van Darwins naam Buschamerikaan doodt soortgenoten ongegeneerd als nachtraven kauwen…

mag ik mij verheffen in het aanschijn van poëzie wierrook ruiken in de walm van gebrande paardenhoeven blauwe vegen lucht met zon in een bewolkte hemel smijten licht zien zonder nagels die mijn ogen open krabben zonder tuig dat gniffelend en besmuikt talent doodt voordat het zich uit mag ik mij koesteren in het aanschijn van…

De nacht bloedt dood in zijn allerzieligste vorm als je me niet langer bemint doodt de maan borstverheffend de vegetatie op het zielenvlees als je me niet langer liefhebt verteren baardige wolken het leven en geloof tot diepe stugge velden Toon me in jouw ogen spiegelbeeld en evenbeeld het wonder van de lichterlaaie de dageraad…

Laila gaat verhuizen ze neemt de groene wijk met kleine stemmen in haar onderbuik mee leeg zal ze achterlaten haar sobere stee de piepende schommel zwaait reeds zachter onder het oude kleed doodt een herinnering nog een stukje leven vergeet, vergeet, vergeet dreunt in haar hoofd de tekst op het kaartje met blijdschap…… verdoofd,…

Zij steekt, zij doodt. Al wat het duister zoekt wordt naar het licht geheven. Zij spreidt een brokkelig bed voor oogstbaar leven. ----------------------------- uit: 'Taalmachine', 2001.…

langzaam schraalt de wereld in wantrouwen en angst de openheid is opgedoekt we zien en verstaan elkaar niet goed wat we ook proberen zij zullen het toch zelf moeten leren hun rollenspel verandert helaas niet nog steeds de man gebiedt in rijen komen zij maar het tij gaat keren in terroristen weren wie in naam van allah doodt…

Met Uri Rosenthal Het volgende is het geval Ik moet echt even storen Kan ik het voortaan horen als u een Nederlandse doodt? (Jazeker, Allah die is groot) want als u martelt of onthoofdt Of anderszins een leven dooft Dan ik moet kunnen klagen In verband met Kamervragen die men mij vast gaat stellen Zoudt u mij willen bellen?…

pasgeverfd raamkozijn kleeft een vlinder vast doodsangst rukt haar poot voor poot uit het tere lichaam los   Na de poten kleeft het lichaam zelf hopelozer wordt het nog de vleugels sidderen terzij totdat 'k haar dood uit meelij   Hoe meer je vlinder rukt zich stuk  bij 't zoeken naar het groot geluk  hoe'n enkele vindt  de deernis die hem doodt…

pasgeverfd raamkozijn kleeft een vlinder vast doodsangst rukt haar poot voor poot uit het tere lichaam los Na de poten kleeft het lichaam zelf hopelozer wordt het nog de vleugels sidderen terzij totdat 'k haar dood uit meelij Hoe meer je vlinder rukt zich stuk bij 't zoeken naar het groot geluk hoe'n enkele vindt de deernis die hem doodt…

Kindermoord Het hoort niet Dat men onschuldige kinderen doodt Het hoort niet Wreed ontnomen die kinderlijke vreugd Het hoort niet De psychoses die het brengt bij de jeugd Het hoort niet Dat zalvend troosten met geroepen door Het hoort niet Dat psychische excuses gaan voor Het hoort niet Dat de dader recht heeft op een gehoor…

de zachte huid van jeugd beetje bij beetje afgepeld en toch weer overwoekerd gevormd tot een harnas doorploegd van littekens toon ik mij jou trotseer bijtende winden ruw als beton het oppervlak enkel nog in ’t verborgene bloeien wat bloemen pijn doodt de mooiste vogel gebarsten door het vuur de aarde in verdroogde voren wacht zaad…

Gisteren zwelt liefde doodt, gaat niet dood. Behoud geen resten. Stap over haar schreef. Zij blijft de welkriekende dreef in jouw verwoeste gewesten. ---------------------------------- uit: 'Ik schrijf je neer', 2002.…

er is weer een herder neergestreken die eigen wijsheid verbetert in taal en teken zing zijn lied draag de leiband like zijn kudde jij nu nog onwetend lief hij is de ster hoedt met halfgoden en zijn virtuele leiderschap de volgzamen op zijn pad doodt initiatief miskent het eigene prijst de hype want die maakt iedereen gelijk…

hart lijkt geïsoleerd van tijd en daad jij kromt jouw vingers en dept goedwilligheid op een bank zonder woorden – de piano staat boven – akkoorden vol zwijgbeloftes doen het raam beslaan, er wordt geschreven op het vluchtig water dat zich wintert wanneer de klok zich door de polder voelt gejaagd is er leven in dit leven doodt…

tijd Om aan jou te denken ‘s Morgens drinkend Kopje koffie probeer ik Mezelf in een corrida Tussen het schreeuwende Publiek te zien Dan heb ik geen tijd Om aan jou te denken Mijn visjes voerend Schrijf ik een gedicht Alleen voor hen Dan hoef ik niet Voor jou te rijmen In het nachtlicht Probeer ik te zien Hoe jij mijn raskat doodt…

leed op handen zijnde De mensen lukt het om te duiken Zij snorkelen In klatergoud Maar toch is het best waterkoud In uitgezette koopjesfuiken De mens wordt flink gehersenspoeld Zijn eindigheid gaat kopje onder In zeeën vol te kopen waar Maar elders raakt men onderkoeld Daar is het hopen op een wonder Nox' zoon heeft rust, men doodt…

angel zonder gif de kwelder haakt haar knopen in een ritme dat ze weerlegt in de nagels waarmee de dijk geklonken is aan het meervoudig land waarvan wij denken dat het ons toebehoort het kan niet zijn dat mijn wad goedlachs en ten overstaan van het volk als een gladiator ten onder gaat in het met zout doorweven land, zij is fier en doodt…

waar het licht van de zon versterft, waar de vlucht van de avondvogels ijler, steeds maar ijler wordt tot een zwart en grillig silhouet dat danst met zachte pastel, daarheen vlucht mijn zomer vol van onvervulde dromen, mijn lijf verstart, verstijft, want verloren dooft elke lust, doodt elk genot, elk verlangen van het hart, mijn hart…

zie een leegte, een diepte zonder kleur ik zie bomen, geen stam bladeren zweven vogels met vleugels als armen jij vertelt jouw wereld voor de kleuren, haar weelde ben ik blind ik zie geen verschil, rijk of arm maar ik voel wél een pijn indringend een kreet, wanhoop zoekt mijn hart scheurt uiteen ik voel hoe honger sterft hoe macht doodt…

ben de angst voorbij schiet ik hem nu of doodt hij later mij voor even rust in de kapot geschoten huizen waar het sterft van de muizen eten en drinken zijn de eerste behoeften in het sluipend bewegen om te overleven de idealen zijn vergeten in het stinkend vuil waarin wij al weken zweten afgestompt in primitief ageren branden wij…

de ruimte die eens passend en eensgezind mijn onderkomen eerbiedigde slentert nu wezenloos langs torenflats met hoekige muren het glas is levenloos zonder zon het doodt de dagen met het vangen van vage silhouetten die steeds reikend naar de verte hun beelden zien vertragen in de storm het leven vervaagt mijn twijfel nu de herfst de dood…

Corona, Jij hebt de wereld in houdgreep Corona, 'k Bind jou het liefst vast met ducttape Wij willen jou elimineren, vermoorden dus echt kwijt Een kopje kleiner maken, zonder dat het ons oprecht spijt Corona, Jij verwoest, ruïneert en doodt Corona, Vele bedrijven echt in nood 'k Prijs de ochtend als ik wakker word Weet jij bent Verdwenen…