326 resultaten.
onzekerheid
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.425 had je maar een raam in je hoofd
dan kon ik naar binnen kijken
kijken wat je voelt
en zien dat onze liefde niet dooft
had je maar een deur in je hart
dan zette ik hem open
dan kon ik zo naar binnen
dan was er licht in plaats van zwart
wie weet zit ju nu ook te schrijven
een prachtig gedicht
over onzekerheid
en dat je bij me wil blijven…
avond
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 2.426 Als de zon dooft,
en de sterren aan de hemel staan.
Dan kijk ik naar boven en zucht,
want met de avond komt ook mijn herinnering aan jou terug.
Eerst was ik jouw beste vriend nu zijn de maan en de sterren dat.
Maar toch…
Als ik zo in de avond naar de hemel staar.
Dan denk ik nog steeds aan jou.
Ach was je er nog maar.…
kloosterstilte
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 539 de schemer valt, verstomt
de taal van vogels rond
de kloosterplas
in de verte dooft een hoeve
haar vensters, blaft nog laat
een waakzame hond
dan wordt het stil, raakbaar stil
zwijgt alles in en om me heen
rust mijn blik op de vage einder
tast naar wat onzegbaar is…
Foute Letters...
hartenkreet
4.0 met 31 stemmen 1.878 jouw woorden
gevangen
in het verlichte vlak
verwarren mij
jouw antwoorden
brengen vragen
mijn vingers
sturen jou
foute letters
uit de chaos
in mijn brein
met een zachte klik
sluit ik
ons gesprek
en het lampje
dooft,
morgen maar
opnieuw opstarten...…
De muziek
netgedicht
1.0 met 14 stemmen 122 raakt mij in mijn wezen
stil word ik er van
mijn lichaam steeds lomer
het denken dooft uit
stilletjes danst mijn binnenste
op de ritmes mee
in een eigen tempo
golft het door mij heen
steeds meer ontspannen
een diepe innerlijke rust
alleen het melancholische
stemt mij wat bedroefd…
het voer van september
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 175 in
de genitaliën van geliefden, zonder elkaar is het koud
maar eens wordt het heden en dooft de lust bij het
grijzer worden van het haar
het getij entert het gezag en spiegelt zich
in het gelaat van de eenzamen – welke we tenslotte
allen zijn – ontsnappen is geen raadgever maar is het
voer van vergankelijkheid…
Bodrum
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 94 Dit minnespel dooft uit, stilaan
wanneer de avond haar sjaal slaat
en het land tegen de bergen aanlegt.
Restanten van het festijn drijven
als verguld glas de haven in.
Nog lang pikken vogels
de dag al fluitend in.…
Tegen de lamp
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 1.255 Bekoord door helderheid
glijdt ze uit het duister
hunkerend beroert ze
de fel verlichte wand
Het is haar bitterzoete lot
de warmte in te dansen
zwevend richting valkuil,
waar het onheil toe zal slaan
En ze spastisch neerstort
gehandicapt voor het leven
tot de reusachtige dader
haar licht voor altijd dooft…
zonder jou
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.194 reik mij de hand
ik beloof jou de sterren
loop jij met mij
het leven tegemoet
laat de wereld ontwaken
om jou te beleven
breek uit de nevels
die harten omsluiten
en de zon zal je raken
elke dag meer
zonder jou dooft een ster
zonder jou
breekt mijn hart…
Bedááángt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 95 De Paus wordt weer bedolven onder bloemen
Die krijgt hij elk jaar gratis uit ons land
Da's op z'n minst 'n tikkeltje genant
Zolang hij zelf z'n zaakjes blijft verbloemen
In Rome wordt de massa vroom gesticht
Hier dooft de laatste katholiek het licht.…
Het Huis
gedicht
3.0 met 5 stemmen 4.589 Men is verstrikt in het huis
men loopt van broodkast naar muur
men klopt op het beeld van een deur
men schrikt van het letterlijk zicht
eerst schrijft men gedwee wat er is
dan leest men hoe alles ontvleest
in de avond dooft men het raam
men hoort nog gehoorzaam een beek
dan dover in het donker de zee -
--------------------------------…
Vrije val.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 211 Dooft de adem als een kaars.
Het zwart hemeldak oneindig
met daarin verzonken sterren
en maan.
Ongrijpbaar en niet te vatten
het ontstaan van dit heelal.
Waar tussen hemel en aard ieder
zich vast houdt tijdens een
vrije val.…
Brak rode scherven
netgedicht
0.0 met 6 stemmen 270 een kelk
vol
brekend licht
het glas
brak
rode scherven
de wijn
verviel
zijn goede jaar
in plassen
roze
op het marmer
gerinkel
van
kristallen noten
dat traag
zijn melodie
verloor
decor
bloost diep
beschuldiging
de schitter
dooft al tot
herinnering…
brak rode scherven
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 228 een kelk
vol brekend licht
het glas brak
rode scherven
de wijn verviel
zijn goede jaar
in plassen roze
op het marmer
gerinkel van
kristallen klanken
dat traag
zijn melodie verloor
decor bloost diep
beschuldiging
schitter dooft al
tot herinnering…
ijsvrije randen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 57 Groenland 2022
het ijs smelt
de gletsjer dooft
alles verandert
in een zee van wachten
leven aan ijsvrije wanden…
Slagveld
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.151 Decor van eenzaamheid dit landschap
waar leven sterft in de strijd
waar groen het bloed verhult
de maan de nacht
de zon het licht dat dooft
een warme stem zingt van het lijden
van de dagen zonder brood
van betere tijden
soort van vrede
geen andere zekerheid
dan slechts de dood…
Alzheimer
hartenkreet
3.0 met 23 stemmen 2.575 Als de wereld
in schimmen verandert
en ik weet
niet waarom
de kaars dooft
mijn herinneringen
de dag die geen
verschil meer maakt
met de nacht
het leven
niet meer geleefd wordt
mijn gedachten
nooit meer
de mijne zijn
weet dan
dat ik
diep in mijn hart
jou niet
wil kwetsen
als de spiegel
zelf zijn eigen…
de buitenwijk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 232 het avondlicht dooft in de nacht
eerder dan de maan
haar schijnsel door de
lege straten weeft
muren weerkaatsen verte geluid
dat strijdt met neonlicht
langs een golvend lint van
mensen op jacht naar vergeten
hier in de schaduw van de stad
is de nacht stilte
de kille verlatenheid
een niemandsland dat wacht…
Dood.
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 95 Een kaars die langzaam dooft.
Dood is iets angstigs.
Iets waarvoor je wilt wijken
Je leeft er met een boog omheen.
Je durft er niet naar te kijken.
Dood is iets dat niemand kan begrijpen.
Het is een raadsel, vaak met strijd.
Niemand heeft er woorden voor
en niemand weet zijn dood.…
Golf
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 399 Te sterven in wat was
wat was als geweest
en nooit meer gewordt
is alleen aan de overgave
is alleen aan een licht
dat dooft in dronkenschap.
Aan land spoelt geen ding
dat verder draagt dan de golf
van nu: een morsdode kwal
die stinkt naar zwavelzuur.…
Duistere charme
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 335 Alsof het stralende licht van de tijd dooft
En mij zeeën van herinneringen geeft
Biedt de nacht mij de troost van de dag
Zonder schaamte komt zij elke dag tot mij
Zodat ik dingen zie, die ik overdag niet zag
Wanneer de tijd dan weer gaat schijnen
Laat het de duistere charme verdwijnen…
Waarschijnlijk
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 106 Misschien is het maar goed,
dat de waarheid is geschetst zo,
dat dagen nachten worden terwijl
diep in mij het leven dooft.
Misschien is het maar goed,
dat de waarheid is bepaald
door hen, die beter weten,
en treurnis met geluk vertalen.…
schatje
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 417 een man vraagt een vuurtje
hij straalt charmant
op deze hete zomerdag
het waait een beetje
z'n omhelzend woord spreekt
in meerdere talen
het vlammetje dooft meteen
wanneer ik zijn vriendelijk verzoek afwijs
en zeg dat de slagroom in mijn koffie
al gesuikerd is
zijn verbeelding smelt ter plekke…
La mort danse
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 405 De dood danst door de straat
je hoort hem niet
maar een jammerende viool klinkt
van achter het behang of keukenkraan
de dood danst door de straat
je weet niet of hij verder zal gaan
niemand die hem ziet
maar je bemerkt het verderf en verdriet
de dood danst door de straat
het is al laat
de gordijnen gaan dicht
je dooft al het licht…
Kracht
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 2.229 gedichten
mijn tedere woorden
mijn onverwoestbaar krachtige wil
ik hebt mijn noodlot
steeds het hoofd geboden
tot het eind geloofde ik
mijn idee van geluk
ik ga niet weg
ik heb nog wat tijd gekregen
ik zal altijd maar door gaan
tot aan het eind
ik heb je voor altijd m'n hart gegeven
ik draag je bij me tot het licht straks dooft…
Jimena
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 495 De regen, de regen,
stijl valt de regen,
dooft het sissende licht.
De regen, de regen,
stil valt de regen,
de maan een verwrongen gezicht.…
zwarte rook
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 522 het vuur verwarmt
verbrandt twijfel tot zwarte rook
de regen dooft niet
zij vormt slechts plassen
de tuin dampt ontsteltenis
hier was onze grond
wacht zij of verwacht zij
langzaam schrijdt de tijd voort
zonder een geluid
ons vuur verbrandt dit voorjaar
we dachten het woordeloze
uit te kunnen drukken in omhelzing…
Causali-tijd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 87 Vijf, vijftien, vijftig, zestig
het één na het andere onder de arm van de tijd
hetzelfde voorondersteld, vaste vuurtoren,
waaruit ik denk te ervaren
maar het stevig baken dooft het licht.…
Hel of hemel
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 607 ze huilt naar een te hoge maan,
ze dooft haar sigaret.
ze zal haar lichaam schenken
aan hel of hemel.
onder haar huid leeft Galatea
streeltjeszacht, hard als glas.
(ik wou dat ik haar troosten kon,
dat ik Pygmalion was.)…
assortiment
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 555 je mag wat tranen van me lenen
een frons of zenuwtrekjes rond de mond
en als je aandringt ook een portie weemoed
die uitloopt op gepieker in de avondstond
of heb je liever muizenissen
met rare beelden in het hoofd
een kloppend bloedvat aan de slapen
en brand van binnen die niet dooft
dat alles is bij mij te krijgen
in goede staat en welbeproefd…