Alle inzendingen over Eenzaamheid OR Verdriet OR Onvermogen

we zwegen jij ik lang treinreizen lang bijna voorbij de laatste halte de trein daverde langs wissels te hard te luid we konden het zwijgen niet verdragen we leden voortdurend onder die stilte iemand moest spreken ik jij wie opent zijn mond en zegt het goede woord we bleven zwijgen waar we moesten spreken bang…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Eenzaamheid lees ik in je ogen stilte heeft je hart omsloten gevangen in eigen onvermogen. Richt je blik naar het licht probeer de zon te zien zijn warmte weer voelen. Kijk naar het mooie om je heen dan zal eenzaamheid verdwijnen kan het leven je weer omarmen.…

Jij hebt mij immers verlaten Droeve eenzaamheid wint ’t terrein dat uit louter reine liefde is geboren waar water proefde als zachte wijn en elke blik op jou mij kon bekoren Enkel eenzaamheid woont er in mij zeggen druppels regen uit mijn ogen want mijn verdriet loert van dichtbij op de signalen van mijn onvermogen Zwarte eenzaamheid…

Altijd zat je in een diepe put Terneergeslagen Soms uit je eenzaamheid gekropen Hopend op verbetering De diepe put Is te diep Het was god die riep Die stem van boven Geloven In iets of in niets Hemel en aarde bewogen Onvermogen…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Nu zwijg ik in verdriet. Alleen God ziet werkelijk mijn eenzaamheid. Ziet werkelijk hoeveel ik van haar houd! Niet op aarde dus. Misschien dan in de hemel. Ik wil zo graag met haar versmelten. God, doe niet zo wreed en verenig mij met haar!…

geen zinloze oorlogen, geen verdriet,strijd of lijden ik realiseer me mijn onvermogen...…

Wij mannen zijn net zo eenzaam. Jullie kunnen ons ook niet helpen. We gaan allen kapot door onvermogen en onmacht. God is een rotzak!…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Op eenmaal soms ontwaakt in mij, Wanneer ik 't minst verwachtte, Van schoonheid en van poëzy De wordende gedachte. Een onbepaalde en zoete lust Sluipt hart en aadren binnen, Als werd ik in de droom gekust Door een der Zanggodinnen. Er ruisen tonen om mij heen, En schone vormen zweven In glanzig nevelwaas dooreen, Die mij het hart doen…

Heden ten dage is de spijtbetuiging Opmaat geworden voor het Rechtspreken wat ooit krom was. De aarde, eens verschroeid, Ontvangt, beladen, de loze zaden, Zinloos besproeid. Napalm met nagalm, Hier groeit niets meer. Politiek verziekt staat een minister Plots aan de andere kant, Zijn neus groeit en groeit.…

Soms kunnen we bij leven uit onvermogen niet zeggen wat we zouden willen maar doen dat pas na iemands dood…

wellicht Ooit mensen zijn Geweest, of in Ieder geval mensen Kunnen zijn geweest, Hun lichamen nog Herkenbaar, hun geest Allang afgedwaald Naar gebieden die Zij zelf niet meer Kunnen overzien - En ikzelf dan, Als ik in de spiegel Mijn eigen gezicht Waarneem zie ik dat Ik in alles op hen Lijk - samen gevangen In dit diepe onvermogen…

omgaan met het onmogelijke is in het leven een hels karwei het is vibreren binnen het ongelijke en beperkingen van nature aan je zij uit alle windrichtingen wordt aan je getrokken waarbij het gevoel het verstand overstijgt dan resteren enkel vergruisde brokken waarbij de adem ook nog het stof opzuigt men is verslagen, ontbeert de juiste…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

zijn kinderogen volgen de sporen van littekens op de vaderrug littekenweefsel een mijnenveld van geweld papa, hoe kwam dat? een ongelukje lieve jongen, domme pech doet het pijn, papa? nee, ik voel niets meer soms een beetje in mijn slaap, domme pech, papa? domme, dikke pech ik doe mijn mooie hemd aan kijk, alles is weg!…

Draaiend stilstaand onvermogen Tikken beelden in mijn brein Blikken stringent gewogen Draaiend stilstaand onvermogen…

Draaiend stilstaand onvermogen Tikken beelden in mijn brein Gek vergenoegend overwogen Draaiend stilstaand onvermogen…

en onvermogen als een rode draad…

In alle eenzaamheid zit ik hier dan Niemand die me troosten kan Ik ben alleen met mijn verdriet En alleen als niemand me ziet Geef ik me over Over aan de tranen van vandaag De tranen van gisteren en van morgen Al het leed en alle zorgen Laat ik gaan En dat gaat niemand wat aan.…

Eens dat de donkere nacht viel viel de stilte der duisternis mee Mijn innerlijk, ietwat onstabiel deed mij denken over ons twee In gedachten kuste ik je lippen zacht, als waren ze van fluweel Hoe jij mij ooit kon ontglippen, kon ruilen voor je luchtkasteel Tegen oude eiken zacht praten om hen vragen over mijn schat Hoe wij hier toen samen…

Kwetsbaar om te delen eenzaam om te dragen. Een hart vol liefde voor vele kinderen. Maar niemand die me mama/oma noemen zal. Het moedervuur blijft branden tegen beter weten in.…