Alle inzendingen over Erkenning

Ik verdween in het verleden Verdwaalde in mijn utopie Waar zekerheid illusie was Vond geen ‘mij’ hier in het heden Voor eeuwig dwaal ik nu rond In het duister van mijn geest Levend tussen vervlogen schimmen Is het waar ik uiteindelijk erkenning vond Het licht laat ik nu achter mij Omarm de kille leegte Die mij langzaam doet verstenen…

mijn woorden bouw ik in jouw nest rusten in zachtaardige warmte van de laatste zomerwinden daar laat ik mijn hart vrij voelen en waar je vervolgens iets van kunt vinden dat er nu niet meer toe doet, genegenheid is immers weer in beweging gezet een liefdesbriesje, dat waait door je blonde haren erkenning van het onmogelijke waar het…

Maar om in de herfst van zijn leven te erkennen dat hij gefaald had dat was teveel voor de grijze man en hij zette het boek weer terug.…

Twee bedelaars smeken elkaar, om aandacht en om erkenning. Twee bedelaars vragen elkaar, om een aalmoes en een fooi. Er bestaan zonen en vaders, die leven als vrije vogels, in een zelfgemaakte kooi.…

alsjeblieft als ik vragen mag behang mij niet met slingers geef me liever geen applaus bespaar me de erkenning met een excuus voor het falen prijs en bewierook mij niet als deze ziekte verslagen is ik wil gewoon als het over is iedereen weer omarmen kunnen hen ruiken voelen en proeven eindelijk weer bij familie zijn de kinderen ook en…

De lach op haar gezicht maakt het verplicht het leven te omarmen te vullen met oprechte charme De plicht bevrijdt Heeft tot inzicht geleid dat haar lach beschikt over het enige gezag dat valt te erkennen lichaam en geest verwennen oneindig lang Wees nooit meer bang Haar lach zal altijd klinken in je leven als de zuiverste noten ooit geschreven…

gedankt om wat we zijn ik wil je tegenkomen de oogst is toekomstrijp de wijn staat te verdromen je sprankelt in de druiven mijn nectar is zo zoet we leven overvloed samen in het paradijs rakelings langs zonde het verraden gaat door mij want jij bent vrij er is geen slang meer te bekennen met jou wil ik de liefde weer erkennen…

Blijf jezelf is makkelijker gezegd dan gedaan Is in feite bijna onmogelijk of je moet min of meer gedwongen kiezen voor de afzondering, de uitzondering het isolement, de vereenzaming alleen zijn, solo zijn, uniek zijn, maar alleen want wie wil niet leuk gevonden worden of geliked worden op facebook, instagram gevoelsmatig volgend mee te…

iedereen wil geheten worden zowel ‘s avonds als in de morgen al hoe klein ook of hoe groot iedereen wil zich gezien weten niet als levend dood iedereen wil gewoon erkend zijn een vogel in een vlucht die ene bij in een zwerm die vis in een school een ster in de nachtelijke lucht iedere druppel draagt bij aan een heilzame regen iedereen…

ik wacht op je terwijl jij reist onderweg naar jouw naam en een wijle drijft onder een bonzend en veroverd vrouwenhart waar je als vederlicht gewicht, na erkenning in een veilige duisternis, te samen in enkelvoud start zo tel ik mijn uren af terug naar de aarde en jouw dagen die spoedig worden geboren als je dan…

Een leven zonder te bevatten hoe we herhalen en herhalen Zonder te beseffen wat we elkaar aandoen De pijn in gebogen lijven vertwijfelt over de oorzaak Zonder te bevatten wat we elkaar aandoen De strakgetrokken gezichten machteloos over het schoonheidsideaal Zonder te erkennen wat we elkaar aandoen Maar wanneer worden we wakker…

Het komt hard aan Om te erkennen In te zien En toe te staan Dat het nu stil wordt Je zult moeten wennen Dat je moederplicht Nu is voldaan Je kan ze nu Niet veel meer helpen Ze doen het zelf Zoals het moet Los van het nest Gaan verder leven Zelfstandig worden Op eigen voet Laat het los Al is het moeilijk Voel je je leeg En schiet…

tijd om weer te dwalen door sprookjes en verhalen met lange reepjes zon de zomer terug te halen de kleur en geur van lange dagen mag nog niet vervagen want de koude is nabij sneeuw en hagel wachten op het keren van het tij warm je aan het mythisch vuur van sagen en legenden tot koning winter weer de lente als prinsesje zal erkennen…

Hoe ik het ook wil erkennen Ik blijf met gedachtes rennen Ik blijf verslaafd mijn hele leven Dat duurt niet zomaar even Ik ben met gokken begonnen Dat heb ik nog steeds niet overwonnen Ik wil dat gevoel ook niet kwijt Dat heb ik inmiddels wel bereikt Maar wat is verliezen Is dat winnen door te kiezen ?…

Fouten moedig erkennen, is van onze fouten leren. Knappe fouten vermijden, is de grootste fout, die een dom mens maakt. Gelukkig is het nog niet te laat. Ons laatste uur heeft nog niet geslagen.…

- Jaren na zijn dood krijgt zanger Nick Drake erkenning -…

blies de schrijver in een vergankelijk relaas met taal als goddelijk instrument beeldde uit in enkel woorden de werkelijke mens – al schrijvend ingekleurd en verkend met de sentimenten van die tijd kleine eigenaardigheden innerlijke en fysieke strijd typische geuren kleuren klanken miskenden uit een triest verleden danken postume erkenning…

sferen transparante muziek lichtte op bij vluchtig passeren verbaasd naar je lichaam kijken dat alleen het zijn liet zien nog een vage schijn van het aardse zonder vaste materie het mysterie van denken en overal bestaan zonder gaan geen woorden maar weten delen wat ooit is vergeten voor haar ging hemels boven open in erkenning…

mijn ogen twinkelden en iedereen keek terug ik stelde vragen niemand keerde mij de rug ineens kreeg ik geen antwoord meer werd alles wazig als in mist ik vroeg naar onbekende wegen zag nergens een vertrouwd gezicht ik was alleen en bang schreeuwde om herkenning ze liepen langs me heen ik gaf alles voor erkenning ik heb nooit…

Piekerend in een dal Spreek je woorden Die vragen om bevestiging Roepen om begrip Hopen op erkenning Om wie je bent Maar ik zeg weinig Piekerend in een dal Hoop je op mijn woorden En zie je mij stiller worden Door de vraag ‘Wat zegt je hart?’…

Alleen te kijken met ogen vol begrip het goede te zeggen het slechte te verzwijgen te begrijpen ieder misverstand nooit te zwemmen in andermans ellende gebrek te herkennen en op te heffen te huilen ook al ben ik een man te erkennen, dat ik falen kan armoede te dragen als een vorst kind te zijn met de kinderen leer…

brenger van het Woord die hardnekkig loochent dat het goede Opperwezen bestaat deze hoogst zeldzame raaf brengt vrees onder de vrome postduiven van evangelische uitspraken maar laten de vlijtige boodschappers zich somtijds gewillig pikken door die eigenzinnige vogel dan zullen ze pijnlijk maar wijs denkend hun eigen pronkzucht en twist erkennen…

Mijn erkenning en herkenning waarin ik weet te bestaan, is mijn lot.…

Is Nederland net reclame En schept dat dan een typisch beeld Want Weet jij wel Wat Er echt speelt Soms moet ik erkennen Dat ik liever Met gedachtes blijf rennen Maar in dit land Is er een verband Maar Wat is er nou Eigenlijk echt aan de hand Want niet elke Man Of elke Vrouw Is wit of blauw Maar ook niet Krom of Recht Heb ik dan…

Die door oerkracht Van het rotsmassief Is losgeraakt, Door gletsjerijs Naar beneden gesleurd Tot aan de plek waar ik woon - Je ligt nu in mijn tuin, Ik hou je tegen het licht En zie de levenslijnen Door je doorzichtig lichaam gaan - Je hebt aders, net als ik, Je hebt geleefd, net als ik, Hier komen we elkaar tegen En erkennen…

verdwijnt, wanneer je niets meer onthouden kunt, wanneer "gisteren" verdween, zomaar is het " denken" verdwenen, wanneer herinneringen weg waaien, zonder dat de wind aanwezig is je niet meer weet welke dag er komt of zelfs welke maand het is, wanneer geheugen oplost in het niets je ons ook niet meer herkent, is het zo vreselijk te weten en erkennen…

Bidden is voor mij erkenning van onvermogen, het rumoer van binnen is dan oproer in het zand het bloed wordt getemd en de leegte is dan plotseling genade. Voor mij is bidden een eindeloos verliezen in een bodemloos bestand, het verbond ontdekken tussen de gewelddadige wereld, dit ogenblik en wat nog komen moet.…

Maar het mag kennelijk niet baten, het leidt niet tot gesprek, geen mogelijkheid tot erkennen, geen mogelijkheid tot herstel, er wordt alleen geoordeeld, er wordt niet geluisterd naar wat ik vertel.…

Is je mogelijkheden erkennen en er vrede mee hebben bovendien.…

de daken huilerig regen loopt over de ogen van de huizen huizen zijn onverzettelijke mensen doen alsof ze stokstijf zijn ongeboren wezens schuilen onder de bedropen wimpers de oogkassen gevoegd in verband de pupillen geëtst met kinderen zij ontwaren elkaar moederloos aan de overkant van de straat de blikken schuins en steels het erkennen…