Alle inzendingen over GADESLAAN OR VERLANGEN

ze kwijt De wrok en het verlies, de zilte zonden Je hebt jezelf weer enigszins hervonden Je voelt je ongebonden en bevrijd Bent zoveel meer dan je persoonlijkheid Je bloedrivier wist weer hoe uit te monden In een onwerelds gladde oceaan Waar zielenvonken dansend gaan en staan Je kronkelpaden maakten je bewust Van ogen die begripvol gadeslaan…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

Het land tussen hoop en vrees is onbegrensd, continu vervormend, niet toegankelijk voor afgestompten en hun verwanten die het gerace van hoopvollen en vreesachtigen gadeslaan op supergrote schermen.…

Schertsend mag Ik hun kleinheid gadeslaan."…

Diepblauwe ogen zagen mij aan terwijl haar mond gesloten bleef Op haar wangen gleed een traan waarmee ze haar leed beschreef Beide ogen zagen mij niet staan blijkbaar zagen ze door mij heen Minutenlang ‘t meisje gadeslaan reeg mijn droefheid ook aaneen Diepblauwe ogen met hun traan zij wachtten op een troostgebaar Een arm om haar schouder…

O wij lopen in onz' gebondenheid, Met onze illusie van vrij-wils-bestaan, Hoog en onkrenkbaar 't leven gadeslaan, En hij die de gebondenheid altijd Voelt, maar dat leed alleen zichzelf belijdt, Speelt zijn illusie koel en wèl-berâen, Meesterlijk, met de vreugd van 't wel-gedaan Komedianten met zijn menslijkheid.…

Voel groensfeer uit de waterspiegel komen Zachte wind die kringvormig speelt Ogen die weg dromen Liefde voor de natuur mag in je komen Er straalt zoveel rust van uit Ook als er een meesje fluit Het lichtspel mag je gadeslaan Er is een magische sfeer ontstaan De waterspiegel trilt De schaduw stilt Het licht kruipt spaarzaam Je voelt genoegzaam…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

briljanten zonneschijn Het perelke in een oester dat ik zomaar koester Het schelpke dat beschermen moet Buigt zich over 't prille leven toe Bij het opengaan Het perelke perst zijn oogjes toe Te onwezelijk al dat licht Teveel al die bewondering voor het perelke klein 't Wil nog liever geborgen en verborgen zijn Nog even het jonge leven gadeslaan…

De Heer zal mij steeds gadeslaan Wat mij ook mag wedervaren Hij zal mij in eeuwigheid bewaren Hij ziet mijn komen en mijn gaan. Ik sla mijn ogen op naar God de Heer Want Hij brengt mijn heil tot stand En blijft mij leiden met vaste hand Hij maakte het kwade goed, steeds weer. (uit psalm 121)…

Wij mogen biddend tot Hem gaan Met onze zorgen en met ons verdriet Hij luistert naar ons en verlaat ons niet Hij wil ons steeds in liefde gadeslaan. Wat een troost is dat in ons leven Dat we nooit alleen hoeven te gaan Maar dat God ons altijd bij zal staan Hij wil ons met Zijn trouw omgeven.…

Toen ik een ongedwongen kind was, en zonder zorgen steeds een nieuwe dag begroette, leefde ik beschermd. De sterke armen van mijn vader, De lieve nachtzoen, van mijn moeder. Hand in hand, met mijn broertjes en zus. Een spontane lach, aanstekelijk ontvangen. het onverwachte verdriet, de troostende woorden, pijn die werd weggekust. Het verdriet…

Ik verlang naar het land van mijn voorvaders naar de stille kracht van de natuur Deze lokroep die klinkt vanuit mijn ziel maakt leven in het westen zo zuur Als een slaaf voel ik mij gevangen Als creool voel ik mij beroofd Als vrouw voel ik mij verkracht Als mens voel ik mij verdoofd Ik ben hongerig naar het onbekende naar iets wat nooit meer…

Wat verlang ik naar je lichaam , vol overweldigende hartstocht. Ik wil met je vrijen, eindeloos, je grof nemen, en teder behagen, ik wil je voelen om me heen, je proeven met mijn tong mijn tanden die je bijten, plagend en minnend, mijn handen die al jouw plekjes kennen, en niet aflatend strelen, alsof ze hun eigen gevoelens beleven.…

Dan ga je weer zoeken, Naar het ongrijpbare verlangen, Om opnieuw van iemand te houden. En blijft de liefde naar het verlangen, Nog even ver zoek.…

Je hebt zoveel te geven je leven is zo rijk je wilt die liefde delen je hart is kinderrijk een kinderlijk verlangen en steeds maar weer die pijn verdriet is niet te vangen zou het eens zo mogen zijn... ik wil niet steeds maar vragen hoe is het nu met jou?…

'k verlang ook naar bloemen al kan ik best zonder eisen doe ik allang niet meer ik wacht tot de bron van jouw liefde voor mij zal wellen als vroeger en drenken het gras opdat het weer groent dan bloeien de bloemen misschien als weleer...…

blij Zo vrolijk, gans en vrij Als ik je zie ga ik weer leven Zou ze het me ooit vergeven Als ik je zie word ik wakker Echter van binnen word ik zwakker Als ik je zie komt er een lach op mijn gezicht En is al mijn aandacht op jou gericht Als ik je zie denk ik niet aan haar Waarom is dit toch zo zwaar Ik weet niet wat te doen Want oh wat verlang…

~~**~~ Ik lig op bed dromend over jou Naakt lig je naast mij ik zie een geweldige vrouw Je kijkt me aan met ogen van verlangen Ik kijk naar je ogen en zie deze gedachtengangen Lippen raken elkaar je smaakt naar zoet fruit Ik ruik de heerlijke geur van je zachte huid Ik kus je nek zachtjes, stevig en heel langzaam…

Als zuchtende lippen samenkomen wordt de eerste kreun gesmoord. Een frustrerend handentekort belemmert het enige wat ik nu nog wil... voelen, vloeibaar worden, verdwijnen in een kleine dood. De zanderige tijd glipt, samen smelten we een glazen kunstwerk Om dan, als het broze verscherft in schittering, te verdwijnen in een kleine dood.…

Zomaar niet gezoend alleen verliefd naar je gekeken het moment was iets te kort het gevoel dat bleef wel weken een niet gekregen kus blijft in een gedachte opgevangen nooit geweten dat ik naar iets niet gekregen zo kan terug verlangen…

Gek van verlangen maak je me dan, zoals alleen jij dat maar kan. Het verlangen wordt dan gesust, Als jij me heel intens kust. Heerlijke momenten met jou, Dat is waar ik van hou.…

Brekend als kristal en krijsend week je voor het duistere eiland waar de rouw sluimerde in een herberg van verlangen in het snijpunt van strelingen Woelig gretig vond ik de hitte in versmolten lijven de rare paring van mogen en opgetogen happen naar tederheid Vluchtig als zand in een vuist. Jij bent bestemming en reis.…

Vurig verlangen is gevangen in een put van machteloos omvangen en verhangen...…

mag ik jou bekoren troosten bij verdriet zijn wat is verloren de traan die je verliet ben ik verlangen jouw wens in dromen een zucht in stilte dat innig gebaar je ster in de nacht een eindeloos verhaal zon na regen geborgenheid prille liefde zweef van verlangen laat je bekoren heb me lief…

Jouw schittering vangt mijn verlangende blik je doet me beloftes zo vaag Doet het je niets dat ik hier verstik in de wurggreep van tijd, zo traag. Toe straal me op,naar het firmament en laat me versmelten met jou Ik weet wie je bent,ik heb je gekend; geen behoefte meer aan hemelblauw.…