Alle inzendingen over Gebroken

Als een wespensteek drong het tot mij door het gif langzaam in mijn bloed mijn gezicht vertrekt van de pijn niet om de wespensteek die voelde ik allang niet meer dat had ik al achter mij gelaten Het ging allemaal om hoe jij van mij weg liep en mij deed voelen waar ik zo voor vreesde een gebroken hart…

Om wat voor redenen ik je spijtig ook laat gaan in vrijmoedige armoe daar je het leed verblinden kan; alleen op grond van ons fundament in de Edisonlaan, jouw zaklamp dan uitschijnt over een gebroken dakpan.…

Gebroken takken Hangend aan een boom in bloei Zoals jij aan mij…

Gebroken loopt zij door de straten kijkt heel angstig om zich heen voelt de eenzaamheid, het haten is van binnen koud als steen nog voelt zij harde mokerslagen blauwe plekken tekenden haar huid kan zij die loodzware last wel dragen onhoorbaar gilt, nee krijt ze het uit moeizaam gaan haar beide benen slepen het gekneusde lichaam mee ineengekropen…

Mijn hart dat is gebroken in duizend stukjes pijn mijn liefde voor jou blijft stromen maar zal nooit meer hetzelfde zijn…

herinneringen kleven aan dit huis van vrienden hun worstelend leven deed plafond en bodem vinden het vechten klinkt nog van de wanden en echoot klanken van gebroken handen ik sla driftig op hun ruit en schreeuw mijn pijn uit gebroken handen slaan terug plafond en bodem vielen vlug…

Ik zag het meisje kijken naar de duizend sterren aan de hemel die ze herkende in de gebroken spiegel van haar kamer. Haar spiegelbeeld herkende zichzelf niet. Ik zag het meisje kijken naar zichzelf, maar door de ogen van iemand anders en zij verliet zichzelf terwijl ze naar de sterren keek.…

Gebroken gedachten laten mij in verwarring achter als ik zoek naar herinneringen in mijn geest dan weet ik dat er pijn maar ook liefde is geweest alleen nu veel zachter…

Hart of verstand Verstandelijk weet ik het wel Geen weg terug meer Maar mijn hart vraagt nog steeds Waarom ik niet terug keer Opnieuw begonnen ben ik al Probeer liefde te forceren Bang dat ik opnieuw val Het opnieuw weer wil proberen Verstand zegt mij, het was niet goed Ja, ’t verstand dat weet het wel En als mijn hart zegt het was…

ons dochtertje zal ik nooit van jou loskomen maar mijn tranen zullen stoppen met stromen Ik zal troost vinden in de pijn Ik zal er niet meer voor jou zijn 16 jaar gaf ik jou van mijn leven Nu zal ik jou niets meer geven Ik zal deze strijd gaan overwinnen wat rest is opnieuw te gaan beginnen Voor het eerst alleen Mijn hart gebroken…

Gebroken door pijn, Gecrasht door verdriet, Grote scherven, kortsluiting en veel schade. Het slachtoffer, onschuldig en getekend door littekens. Onherstelbaar! Toch wordt het gelijmd en gereboot. Maar, zoals bij een vaas die opnieuw in elkaar is gepuzzeld, zie je krassen en littekens nog, voor altijd.…

tekens van leven doen water rimpelen en breken het spiegelbeeld hoedt u voor de golven…

Ik geloofde, in een droom van geluk. Ik geloofde, maar alles ging stuk. Er is maar 1 iemand, die leegte om toveren kon naar pijn. Er is maar 1 iemand, die het verleden om toverde naar hoe het nu zal zijn. Ik haat je, zijn niet genoeg woorden om te zeggen hoe vreselijk ik je vind. Ik veracht je en tracht je, in de hoop dat je nooit het geluk…

verlangen de middenweg te kiezen wat onontbeerlijk scheen, lost zich op in een panorama van het gevoel, soms wild, soms sereen,een doel zo aards, wat bij tijde weer verdween, spiegelt een stukje geluk in op - lettendheid gevangen, een magisch licht die de tederheid omspoelt en lopen we over de dunne vliezen van deze wereld, als het ijs gebroken…

Ik hou van jou Jij hield van mij Maar de tijd die we hebben gehad Blijft mij altijd bij Het zal nooit meer hetzelfde zijn Zonder jou voel ik me leeg Het doet me iedere keer zoveel pijn Toen ik dat berichtje kreeg Je voelde niks meer voor mij Maakte je duidelijk in dat bericht Het deed me pijn, dat wat je zei Ik sloeg helemaal dicht…

en de stenen dragen mijn stille stem zij zijn handen vertragen het licht en leiden me naar iets wat ik nog niet weet ik ben mond moeilijker dan de waarheid mismaakt door gifpotten in het nachtelijk huis is er een aards paradijs of een open oog om oneindig lief te hebben de stenen blijven, dat wil ik geloven binnen bereik…

ik praat jij zwijgt in liefde het verleden bloeit als duizendschoon je mond was rood je verwelkomde mij het was het enige dat telde ik sta op uit mijn gedachten en veeg de bladeren van je stoel er was niemand gelijk aan jou fluister nog een keer, mijn lief uit gratie van de dood…

weerspiegelt geluk in een dierbaar moment van magisch licht die de tederheid omspoelt te hunkeren naar de dunne vliezen van de wereld waarvan het ijs gebroken is, misschien.…

Gebroken ben ik en verdeeld. Waarom? Opdat ik weten zal wat is geheeld.…

middenweg te kiezen wat onontbeerlijk scheen, lost zich op in een panorama van het gevoel, soms wild en soms sereen, een doel zo aards, wat bij tijden weer verdween, weerspiegelt het geluk in oplettendheid gevangen in een magisch licht dat de tederheid verdicht en gelopen over de dunne vliezen van de wereld, tot het ijs gebroken…

Knisperend rol ik de kiezels onder mijn voetzolen heen en weer de regen valt gestaag op het leed dat ik op mijn schouders draag In mijn hoofd dansen satijnen schoenen een dreunend ritme op de houten vloer pas de chat, pas de chat pirouettes in het kwadraat Melodie van roze geschulpte tule speelt gebroken tonen in mijn oor ik wil mijn last…

Het was de vijfde mei dat ik haar vond gewond lag zij daar de jonge merel op het trottoir met een gebroken vleugel wijd gespreid want vliegen had ze graag gewild ze lag daar krachteloos geplaagd haar kopje angstig ietsje van de grond getild doch zij was uitgeblust door vleugelpijn en vermoeidheid geplaagd is ze de dag van de bevrijding…

Zeer beslist een weerslag zon- der weerga aangezien die keen immer slechts groter werd zonder begrip van gevaar dat zeer dreigend echter veelal in gebroken stilte in nevelen gehuld nadert dat zeer dreigend zonder ook maar teken of waarschuwing vooraf zich opeens openbaart Een risico dat wij zeker noch willen, noch moeten lopen…

Ik bedek mijn ogen met gebroken lelies, de wereld is er vol van, in te verdrinken als zuigeling, beeldvorming van een gedroomde aarde, van de moederschoot waaruit we werden geworpen.…

Ik bedek mijn ogen met gebroken lelies, de wereld is er vol van, in te verdrinken als zuigeling, beeldvorming van een gedroomde aarde, van de moederschoot waaruit we werden geworpen.…

Gebroken Liefde, Het voelt eerst als de hemel maar dan als de hel Telkens als ze hem vertelt Hoeveel ze van hem houdt Reageert hij hard en koud Hoe hard ze ook naar hem smacht Hij heeft de macht Ze wacht en ze wacht tot hij nog eens naar haar lacht Maar hij is zoals een koude en donkere nacht Ze wilt hem niet kwijt en terwijl ze er om lijdt…

achter het gebroken hart waarin niets meer bestaat daar waar de liefde nog steeds een plek heeft achter het gebroken hart waarin de namen staan die niets meer konden zijn dan een martelaar achter het gebroken hart het plekje waar ik mijn herinneringen bewaar…

kun je een gebroken woord spalken een splint aanbrengen voor het verzachten van de pijn het gebrokene tijdelijk verbinden fixeren in onbeweeglijke nietsdoenerij voel je na de heling de plek van de breuk van een gebroken woord de stekende pijn waar je nog altijd koud van wordt?…

zoveel moeders en zoveel vaders zoveel meisjes en zoveel jongens zijn gestorven aan een gebroken hart ik denk aan hen en hoe ze luisterden naar nog een laatste liedje in de kerken brand je dan een kaarsje steeds verwonderd over licht dat valt gebroken hart ik denk aan ons gebroken hart…

dan is er ineens zo'n aaneengebonden nieuw geboren woord op de vroege morgen zo’n spimpelwegge duiding 0nbewus verwant aan jou onder een warme ochtendkus ik veel van je hou lief jij bent me zegge…