Alle inzendingen over Gebroken dingen OR scherven OR liefde

Ik was jong , maar niet dom Ik was gewoon stom verliefd, En jij was mijn hartedief, Je had het veroverd, en gebroken De scherven liet je achter voor mij om op te rapen Tot de dag van vandaag kun je er niet over praten. Scherven praten niet, die snijden...…

Men zegt: geluk is niet te koop de glimlach weerspreekt dat, als ik bij haar naar binnen loop, is het eerste wat opvalt: haar brede glimlach. Men zegt: geluk is niet te koop, op de markt zeer zeker niet, bij de grutters is het juist dat wat je niet ziet, maar: wanneer de aankopen meevallen is het de glimlach die onbetaalbaar is. Wanneer…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

Ik weet wat liefde doet met mensen. En soms doet het zo’n zeer. Liefde doet iets met mensen, Het maakt ze zo teer. Ik weet dat ik het verdriet achter me wil laten. Ik weet, ik weet… Ik zoek, ik zoek… Een nieuw begin.…

spiegel gebroken onthutst klautert mijn gezicht tussen de scherven in een vergeefse poging strijk ik het weer spiegelglad…

de vaas schampt tegen de muur alleen scherven blijven over verwonderd staart ze naar die doorzichtige stille verscheidenheid ze raapt de stukken op bekijkt ze een voor een op het gebroken glas weerkaatst het licht duim wijsvinger scherven kleuren langzaam rood…

ze zit bij de zee met een tas vol scherven ze kent elke scherf weet waarom waardoor ze pakt de scherven legt ze naast zich neer pakt ze weer op een zwaai ze gooit ze smijt een afscheid van haar gebroken relatie geheeld gaat ze terug naar zichzelf naar wie ze werkelijk is…

Ik heb al zo vaak verloren Gebroken scherven weer gelijmd Zoveel tranen zitten janken Al mijn angsten uitgepraat Ik wacht nu al een poosje met mijn handen open wijd Zo vaak al zitten boeken de koffers al ingepakt Ik heb al zoveel verloren Gebroken scherven vast gelijmd Zoveel tranen zitten janken Al mijn angsten doorgepraat…

als scherven liggen ze een bord vol ik schik ze het puzzelen snijdt gebroken lijnen weerspiegelen rode draden een zwarte weg…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

als ik in de late ochtend aarzelend de ogen open baadt de kamer in het rauwe licht der werkelijkheid de zon verwarmt de lege plaats naast mij in bed op de vloer liggen een gebroken glas en lege flessen als ik verdwaasd uit bed kruip snij ik me aan de scherpe scherven van liefde die gespeld wordt in voltooid verleden…

Gebroken ligt zij voor hem een klein meisje dat naar goede gewoonte haar vrouwenlichaam heeft afgestroopt bij de eerste aanraking wanneer hij haar te rusten legt en de scherven uit haar ogen streelt…

je ontkleedde je gedachte na gedachte ik ontleedde woorden en gevoel ik schrok toen je naakt jezelf in waarheid aan me gaf ontbloot van alle pijn zag ik je jeugd je baby zijn na moeders schoot je kapotte dagen de jaren pijn waarin je liefde niet meer kon verdragen samen hebben we gehaat scherven zijn opnieuw gebroken gelijmd…

zie hier, de flarden van mijn droom: in de voor een vrouw verboden boom speelt de voor de liefde verloren zoon met de schaduwen van zijn verleden. pas op voor scherven van geluk! wie ligt daar slap en levenloos gebroken in zijn val?…

je ontkleedde je gedachte voor gedachte ik ontleedde woorden en gevoel ik schrok toen je naakt jezelf als waarheid aan me gaf ontbloot van alle pijn zag ik je jeugd je baby zijn na moeders schoot zag kapotte dagen de jaren pijn waarin je liefde niet meer kon verdragen samen hebben we gehaat scherven zijn opnieuw gebroken…

gebroken in de regel vallen scherven uit jouw mond geduldig voeg ik mijn woord bij halve zinnen en plak wat niet te rijmen is jij kijkt naar binnen achter regen langs het raam…

gebroken in de regel vallen scherven uit jouw mond geduldig voeg ik mijn woord bij halve zinnen en plak wat niet te rijmen is jij kijkt naar binnen achter regen langs het raam…

taal valt vaak in duigen zij breekt valt in scherven uiteen snel veegt iemand de stukken bijeen gebroken woorden moeten geheeld met secondelijm desnoods dat werkt voor bijna alles…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

zo lang bovenmenselijk gevochten zo lang in mezelf geloofd zo lang trots en waardig nu spat mijn leven in scherven uiteen god gun me nog alsjeblieft de kleurschitteringen weerkaatst in't gebroken kristal…

In stukken glas Weerkaatst de zon Met onzekere kras Contouren op plafond Trillend verschijnen Scherven gezicht Grillige lijnen Van eigengericht Spiegel gebroken In de nacht Haat ontloken Uit onmacht…

Ben ooit de afgrond in gegleden loop nu op scherven van het verleden diep verdriet, want lijmen kun je scherven niet opnieuw leren leven liefde verwerven geloof in het heden maar blíjf lopen op de scherven van het verleden.…

gebroken glazig de scherven groen getint want stilte breekt mijn heimwee zang dan ben ik bang dat niemand spreekt tot mij...…

ik in tranen mijn hart is gebroken in scherven en splinters niet meer heel te maken zonder jouw liefde zonder dat ga ik dood in een zee zo rood als mijn hart het kan kleuren…

Liefde is je aan elkaar verwarmen Hunkerend in elkaars armen. Liefde is een en al tederheid Elkaar beminnen tot in de eeuwigheid. Liefde is samen naar een doel Het altijd bij elkaar blijven gevoel. Liefde is meer dan deze ene nacht Door de wederzijdse aantrekkingskracht.…

Een vernietigende storm en stukjes gebroken hoop vervagen in de wind Scherven gevoel onzekerheid de chaos verblindt Maar de warmte van ontferming lijmt de stukjes aan elkaar uitzonderlijke inzet maakt die storm bestuurbaar…

dit karkas, verdronken in de maalstroom van mijn tranen m’n wil verzonken in die vloed je trok mij aan zoals de maan trekt aan het getij. zie mij hier staan tussen de scherven van geluk van jouw gebroken beloften en mijn verscheurde hart…