9904 resultaten.
Wat mag nog komen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 76 Hoe lang de week, de maand het tijdloze
verdagen kan, ik heb geen weet.
Geen weet of zelfs de lupine bloei
doornen van rozen wellicht gehaald worden.
Nu schort er even niets, niets meer of minder
er is een serene rust zonder rare hinder.
De jaren en maanden hebben al vele schaduwen
talrijke vogelvluchten en blauwe luchten
in ons en onze…
Hoe sterk ben je
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 275 Hoe sterk ben je
wanneer
je niet meer rouwt
maar kunt vieren
dat jouw dierbare
geleefd heeft
en voor altijd
aanwezig is
in jouw hart…
Mag ook ik even
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 66 Mag ik je schouder om even op uit te huilen,
wees maar stil nu gaan de woorden toch verloren,
ik wil eigenlijk alleen maar even voor verdriet schuilen
nu kan ook ik woorden van troost even niet horen.…
Nu de dood spurt zeg ik het je weer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 84 Liefde kan niet sterven
de stilte zal het je doen ervaren,
ervaren wat te koesteren
wat bewaren is en mag zijn,
al zal het onmeetbare leed
ook altijd voelbaar zijn.
Maar weet liefde,
liefde kan niet sterven,
zelfs als ook het zout van tranen
de herinneringen als wijn
zoals je zelf ook gaat ervaren
uiteindelijk nooit op zullen zijn…
Tussen gevlochten takken
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 70 Takken vlechten zich ineen.
Stilte fluistert zwijgend
door het bladerdek heen... '
Hemelwater slingert zich een weg
in 1000 druppels
blad per blad
kussend, sussend, strelend....
In de schaduw van haar blik
spreekt haar stem
tegen het weten.
Ze koestert de Liefde
als een diamant
vanuit ruwheid
door het leven geslepen.
Ze…
Noordenwind
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 416 Stil tel jij
de dagen naar
het licht schreeuwt
donkere nachten
duister dicht
heelt spijt
in verborgen
zinnen
ooit geschreven
"verlangen"
zwevend op
weemoed van
noordenwind werd
onvoorwaardelijke
liefde aanvaard
gevangen
zacht gevlochten
draden horen
de wederroep
verstaan
jou in mij
bevrijd
leeft ooit…
Afdalen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.686 Handen door mijn haar,
al even verward
als het laken onder
ons lief beminnen,
dan weer hard
tot op het bot en daar
wil ik je
steeds weer
ontmoeten en
verder
afdalen naar
gevlochten vingers
gespannen lijven,
dan weer los en
terug naar de plek
..waar woorden
maar half..,
het bed te klein,
een omgestoten glas..…
Talen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 175 Jij vertelt over de lente
terwijl regensluiers
kindergezichten verbergen
achter schampere schijn van
schuldig verlangen
hink, stap, sprong,
hink, stap, sprong,
laten hakken op grijze
stoeptegels klakken
een touw draait gevlochten
bochten en als inspin
nogmaals de grond raakt
vertel jij weer over de lente
maar nu over onschuldig verlangen…
jij bent de Eva
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 567 zon speelt door
je haar en licht het
op in warme tinten
het lang gevlochten
in een staart opgebonden
met zeeblauwe linten
ogen raken aan
mijn strand je hand vrijt
branding langs het zand
lippen nodigen me uit
je mond is lente en je stem
zingt het hoogzomerse geluid
ik duik in oceanendiep
laat me in jou verdrinken
jij bent…
lang ...geleden
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.219 Herinneringen worden gevlochten
doorheen de tranen
van afgebrokkelde muren
Beelden rusten en gaan vervagen
de pijn echter,
lang geleden,
die blijft je voor jaren
in je schoot aanstaren
Vleugels worden gebroken
handen vergeten te slaan
angsten blijven drijven
op een eiland
waar ik ze wil begraven
samen met een opgeborgen traan
Een…
Rood verbonden
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 41 jij hebt met
subtiele hand en
lange armbeweging
geluiden aan
elkaar gevlochten
met een rode
draad als toon
daaromheen
vibreerden golven
rapten teksten
hun akkoorden
vloekten dissonanten
in een straattaal
die hier niet hoorde
in de veelheid van
muziek knoopten
losse einden snel weer
hun begin in eindeloze
mantra’s en repeterende…
"Carpe Diem"
netgedicht
3.0 met 35 stemmen 6.323 Een aai, een streling, lieve woordjes
’n welgemeend hart onder de riem
gevlochten energie in koordjes
met raad en daad: ”Carpe diem”.…
Als bestonden ze niet
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 161 Vaal het late voorjaarslicht
Dat zonder verd're gedachten
Plotsklaps van kleur verschiet
In uitbundige zomerzon -
Waarin alle pijn en verdriet
Onzichtbaar versmelten
Als bestonden ze niet…
Tranen van geluk - 1
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 123 wanneer in het duister
mijn tranen treuren
dringen de herinneringen
van de momenten samen
als zonnestraaltjes daar doorheen…
Het mag nog
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 92 Vandaag en morgen mag je mij nog zoenen
de trap naar boven en de keuken boenen,
de vlinderboom en seringen nog even niet snoeien
maar mij nog wel met je voordrachten boeien.
Vandaag mag je mij nog steeds omarmen
met je liefste woorden stralend verwarmen,
nog een blokje omgaan in het licht van de maan
even verliefd met mij bij de kastanjeboom…
Levensecht.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 83 Een traan die verdampt
en een lach die zich laat zien.
Die zijn levensecht.…
katjes onder ons
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 548 hoe mooi nu
te dansen
op de dijken
gestorte steenslag
niet verklonken
verend op matten
katjes van voorheen
gevlochten scheuten
knot en teenwilg
bezonken twijgjes
aan de takken
uit de grienden
keringen krijgen
milimeters ruim
geven mee met stromen
voor overleven
bij storm hoogtij vloed
valse onderstroom
danst nu
lieve vrienden…
Kom maar ......
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.244 Reik mij jouw hand
vecht niet langer
geef je over
ik neem je mee
Kom maar
sla me
raak me
voel me
zie me
Doelloos zweven
van jouw vuisten
geven mij
hernieuwde kracht
Ooit begrijp jij
de gedachte
wanneer je de liefde
niet meer verwacht
Kom maar
sla jouw hand
maar in de mijne
raken kun jij
mij toch niet meer
gevlochten…
Zomerbloemen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 178 haar liefde gesponnen
in een web
van tranen
kleine parels
aan zijdezachte draden
verweven
haar zinnen
de vrouw als uit porselein
gehouwen
staart naar de maan,
ze heeft zomerbloemen
in haar haren
gevlochten
in een krans
haar dromen gebroken
maar ze koestert geen haat
in haar ogen
ligt de hoop van de
toekomst
die ze toevertrouwt…
Verzonken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 168 Je leest de stad in fasen
Gevlochten in je bruine haar
Weerspiegeld in de glazen
van een ondoorzichtig paar.
Je lavend aan de muren
van een verzonken haven
- Ik blijf nog even gluren -
Wil jij de monding staven.
Ik overweeg je ogen
Wil weten waar ze zijn
Bij de antieke bogen
of in het groen venijn.…
Verzonken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 138 Je leest de stad in fasen
Gevlochten in je bruine haar
Weerspiegeld in de glazen
van een ondoorzichtig paar.
Je lavend aan de muren
van een verzonken haven
- Ik blijf nog even gluren -
Wil jij de monding staven.
Ik overweeg je ogen
Wil weten waar ze zijn
Bij de antieke bogen
of in het groen venijn.…
Bevrijdingsdag
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 63 langzamerhand worden
de dagen langer
rondom ons de
roze en witte bloesem
zichtbaar in de bomen
ik onthoud de kleur
en houd hem vast
bij de herinnering
aan koude winterdagen
de wereldse plagen
van dreiging en geweld
schommelen als ijs
klompen in de ziel
ik open de deur
naar de vrijheid
met een gevlochten ketting
van robijn…
Wazig zicht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 477 In mist verzwegen
uren tellen tijdloos
voorbij dromendagen
sprookjesachtig wij
handen in het duister
verloren ooit gevlochten
in verleden wassen onschuld
in vloeiend wenen
gevonden tranen in de nacht
stromen langs een zachte
glimlach teder op weg naar
een getekende morgen
waar de spiegel elk lijntje
laat stralen doorzichtig als…
Pril geluk
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 479 Er hangt een wiegje in de struiken
fijn gevlochten en stevig gebouwd
van allerlei kleine stukjes hout
de vorm geheel naar oergebruiken
Diep verscholen voor vijand en vrind
door takken in tederheid omvat
gehuld in een hemeltje van blad
gesust door het zuchten van de wind
Twee lijsters zingen er met hun beidjes
een jubelend lied op hun allerbest…
Kosmisch Ei
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 628 Rode draden banen een weg
door tranendal en vreugd
gevlochten in een mandje pech
een pijnlijk nare jeugd.
Versleten door de tijd
je sporen achterlaten
verleden is ontdaan van spijt
nu...hoeft niet meer te haten.…
mijn dagen als hond
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 234 het zij aan zij lopen het was het
dragen van de eindigheid op een
drafje, God kan niet sneller meer
verdragen op deze technologische
paden, Hij vreest het eind van zijn
dagen de straatplaveien gevlochten
mensen vaag in hun onbestemdheid
van lange dagen en bevruchting onder
de tegels, mijn hond en ik ingebeeld
hij behoedt me niet van het…
de wilde zwanen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 261 een vlucht zwanen
tekent witte
wieken in de zwaarte
van de lucht
eens droeg het
meisje paarlen
gevlochten door het
haar
nu staat ze daar
en tuurt
een koningsdochter in
de rouw
trouw aan haar lieve
broers
de wind neemt haar
bittere tranen mee
gevangen door
gespreide vleugels
gebaar van welkom in
hun harten
te lang getart…
De schilder
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 219 De logica van het modern
Het licht en duister van de grote meesters
De zachte romantiek
De schilder en zijn ezel
Het is muziek
stilte en concentratie
Voor de momenten
Van puur zijn
in vrije expressie
bevochten
altijd met de tijd gevlochten
de schilder op zoek naar zijn vorm
de worsteling enorm
alleen in zijn ziel
doch begeerd
is hij…
Verdriet
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.022 Wensen
Kleine dromen
Kleine mensen
Mensen
mensenwensen
grote wensen
toekomstwensen
mensen wenen
niet vervulde wensen
nare dromen
natte tranen vallen
in het donker neer
op de maat van hoop
en het verdriet en al het zeer
daar loop je niet voor weg
maar ook niet mee te koop…
verdriet
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 2.022 als het verdriet
te groot is
voor jouw hart
en de tranen
niet echt meer
willen stromen
als het verdriet
je meer en meer
verwart
en je verkiest
niet naar mij
toe te komen
als het verdriet
je adem
steeds ontneemt
en je de woorden
niet meer uit
kunt spreken
als het verdriet
ons van elkaar
vervreemdt
en mijn liefde
onvoldoende…