Alle inzendingen over Gevoel OR Blanco

leeg, mijn dagen die zonder een woord beginnen in nietszeggend blanco dat schoon blijft van zinnen vol, mijn hoofd barstend van vragen die onbeantwoord de leegte slechts verdagen…

Er zitten witjes in de Cito-toets Die maken ruimte in de stille klas Dat komt met Valentijn toch wel van pas Want tussen al die keuzes past iets zoets Weten wat je worden wilt is fijn Maar bij wie wil je vandaag het liefste zijn?…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Alsof ik een kater heb Zo voel ik mij deze morgen Niet bitter, niet boos eerder blanco Even niets voelen Ik zit in het oog van een storm die nog lang niet voorbij is Die een leven lang duurt…

Ik heb, puur uit verveling, mezelf een blanco vel voor de neus genomen. Daar heb ik, om literair te mogen heten, een bestaand gedicht over geschreven. Ze leest toch nooit en zo mag ik me nu poëet noemen.…

vol goede moed stapt zij ogenschijnlijk blanco in dit leven bleek het warme nest haar een koud welkom te heten al snel verlaten was het katoenen lakentje al dat restte…

Ik start weer met een blanco vel A-vier en klim vast in de pen met veel plezier! - Maar 't zit me deze keer een beetje tegen, Ik blijf maar bezig - nu al drie kwartier - met woorden op een goudschaal af te wegen. Helaas blijft inspiratie achterwege: al peins ik mij ook suf, het geeft geen zier!…

ik was mijn brein liefdevol met water het zout bijt maar de vlekken ze blijven bestaan zijn de stempels pas echt blanco als de inkt op is of laten ze zelfs dan een voelbare indruk in je geest achter?…

schreef een vlucht meeuwen op zwart papier nu zijn ze weer hier als raven in de sneeuw zonder sporen geland weg van zee en het strand maar ik wil ze zien vliegen nog ongelijnd op een blanco a-vier…

In de trein achter glas brandende zon als zomergast van stilte naar hitte coupé een droogboeket verschoten rood 'n hart als blanco kaartje waarschijnlijk voor een vergeten moeder…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

van mijn onderkin Tot ik sterf mijn liefste, tot ik was mijn schat zullen mijn kreten naar jouw hemel lonken onderwijl van aards noch werelds wijken Elk woord zal te veel zijn of zo lijken want hoe mooi ook letters kunnen pronken jouw schoonheid schuilt in het blanco blad.…

ik heb de lach gezien die in de schepping verborgen was op het meest intieme moment dat geboorte een eigen leven gaf de bezieling van schoonheid die in het goddelijke deelt de wereld betreedt letters zal schrijven op blanco papier over zijn leven hier…

Van honduree*) heb ik geen kaas gegeten Toch denk ik niet: het antwoord is me worst Mij stuit zo’n blanco vel tegen de borst De hamvraag wordt: hoe kom ik het te weten Van Aar mag ik het niet bij Google halen Dus rest slechts bladerwerk in Van Dale…

Ondanks de TOMTOM, zoek ik me verloren, ondanks de route beschrijving rijd ik fout, de uitgestippelde route uit het hoofd geleerd, heeft zich in mijn kop omgekeerd. En wat ik ook doe, of wat ik ook nalaat, ik ben de weg kwijt, vandaar dat ik het blad maar omsla!…

Ik zie een prachtig gedekte tafel en krijg de neiging om alles omver te werpen Stilletjes trek ik mijn schoenen uit en klim op tafel, mijn rok omhoog Zachtjes tik ik met mijn tenen tegen het eerste glas het rinkelt zacht, en dan ga ik los Met elegantie wip ik ze eraf en dan krijg ik het te pakken ik schop ze eraf als een voetbal maar met gevoel…

Tranen rolden vanmorgen: “Stel dat het Uw kinderen zijn.” Ja, stel dat het mijn kinderen zijn. Grote bruine ogen, die verbaasd de wereld in zien. In wat voor wereld worden ze geboren, heen en weer gesmeten. Hen wordt niets gevraagd. Beslissingen van mensen zonder honger. Gierig om elk stukje brood. Vondel beschreef het al: “Wat kan de…

onaangedaan heb koppen gesneld in luttele seconden leeuwen geveld als held uit de romeinse catacomben heilige oorlogen gevoerd op kruistocht geweest ridders en graal laten verdwijnen in schisma’s de zon weer doen schijnen ik was cerberus die aan de styx de stilte van minuten wist eonen zijn voorbijgegaan en de vooruitgang heb ik op een blanco…

staren deze pagina bladen naar me verlangend naar plagen en brandende blaren op mijn hart gemaakte of staande dames gênante blamages antwoorden op vragen de onopgemaakte laste nog ongedragen vraag de pagina mij te sparen en te verlaten in angst gedoopte haastige ogen praten als pagina's naar hoop en dromen vragen hoor me klagen ben verlaten blanco…

zacht vallen vlokken haken in elkaar tot dromende gedachten die woorden verwachten uit de onuitspreekbare taal van stilte en rust maar vlaagjes wind verwaaien al de ijle tonen van kristal wit danst fel een eigen symfonie in bedekte klanken licht tot een schitterend winters vergezicht op een blanco vel…

je schrijft met vlammend licht buien aan de hemel zwarte letters krullen wellustig op een grijze achtergrond tekent in kleur nog wat vage regenbogen waarop in donderend applaus je creatie door de wind wordt weggevaagd de nachtelijke stilte maakt een blanco pagina weer zomers klaar…

Terwijl het beeld vervaagt in rimpels spoelen de golven van vergetelheid de laatste resten weg naar een blanco geheugen Geloof dat je vergeten bent tot de volgende déjà vu of flashback in een droom als een eeuwige druppel op een gloeiende plaat…

Het oude kaartspel is wel aardig, maar Bevestigt veel te veel de oude orde, De heer moet goud, de dame zilver worden, Maar daarmee is het werk nog lang niet klaar: Pas dán naakt het neutrale paradijs, Met tweeënvijftig kaarten blanco grijs.…

Het gevoel is met de pen te beschrijven, een vage schaduw, levensgroot naast pragmatiek en rede en op eenzame hoogte lijkt te staan, de spreuken bij de snoeverijen in te lijven, kritiek betaald met gelijke munt en op de blote borst te slaan, met een sloep vol passies, op een dichterlijke meer, in tegenstroom te bevaren, geroeid met riemen…

Hoog kijk omhoog naar mijn lange ademstroom ik til nevels op uit alle kieren laat bloemen achter op blanco blaadjes vouw vlinders tot een glimlach in ontwakend zomerblauw ach kijk maar niet omhoog het is enkel de wind in mijn toekomstdroom…

Boek ligt open Links bevat de tekst Rechts is blanco Drie vingers beroeren het wit onder de woorden Rechterhand kruist de linker Hier gaat het om Ze verdwijnt even in de letters En komt er nog steeds gehavend uit Maar nu kamt ze haar haren…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…