Alle inzendingen over Gewoon

Nee, we waren samen, gisteren en vanavond. Nee, ik beleef niet veel, mijn boek, muziek, werk, dat weten we nu wel. Hoe gaat het met jou? Dat doet me goed! En wat verdrietig dat het zo is! Kan ik je ergens mee helpen? Ja, het is fris buiten, het is weer weer, ja, gisteren ook, en morgen.…

Dat hele gewone gerinkel van de telefoon, kan ik niet meer horen, werd voor mij buitengewoon Met dat hele gewone éne keer overgaan van dat ding Verviel mijn wereld, verloor ik elke zin Na dat hele gewone: “Hallo, je spreekt met mij” Hoorde ik ze zeggen Het leven van je kind is voorbij!…

Het alles omhullende wijkt voor de werkelijkheid, je schrompelt ineen tot gewoon iemand. een mens als ik.…

Ik hoor muziek en de radio staat niet aan ik hoor praten maar ik ben alleen zou ik zonder het zelf te merken naar de andere kant zijn overgegaan Of ben ik gewoon maar een beetje gek…

ons en alles gewoon zomaar mocht en het normaal was dat ik stief van verdriet heel gewoon.…

leven met elkaar spreiden zich verbanden voelen wijken het gevaar al lang niet meer gewend aan delen van verleden versnippert zich geheugen dat de samenhangen smeedt verholen groeit er zielenleed tussen opgetrokken muren in verre van een veilig thuis levens kruisen maar we gluren immer buiten handbereik naar ons te vreemde buren gewonen…

Of gewoon hier.…

Waarom ben ik zoals ik ben Waarom ben ik niet zoals ik zou willen zijn Als ik ben zoals ik zou willen zijn Was ik volmaakt en perfect Maar ik ben niet zoals ik zou willen zijn En als ik goed nadenk wil ik eigenlijk ook niet zo zijn Ik ben gewoon ik Niet volmaakt en niet perfect En om mij te leren kennen moet je dit kunnen leren Ik ben wie ik…

Iedereen moet mooi zijn, Dat maakt me niet ziek, Van ieder mens is er maar één, Dus ik ben uniek, Ik ben gewoon wie ik ben, Het valt niet altijd mee, Maar als ik sterf kan ik zeggen "I did it my own way!" Ik heb een grote mond, maar mijn hart is klein... Ik voel jouw woorden prikken, Ja, ze doen pijn...…

altijd maar denken aan een ander sommigen hopen dat ik verander blijf ik liever toch mijzelf wetend dat ik nu niet `t onderspit delf wat in vroeger tijden wel heel vaak voorkwam en al mijn zekerheid weg nam nu ik tig jaren later verder ben is er toch iets wat ik herken dat is mijzelf zonder angst of falen ondanks al mijn diepe dalen...…

Alles is bijzonder En niets is doodgewoon Het leven is een wonder Want alles loop synchroon Het leven is niet Alleen ademen Leven is veel meer Leven is niet doodgewoon Ervaar het iedere keer weer…

op een gegeven moment ga je gewoon dood al is het lente…

Het is gewoon wat het is: het tikken van de regen op de ruiten, een verre vogel die plots fluit en kinderen die fietsen en zomaar gelukkig zijn. Zieken die zuchten en mensen met veel verdriet om een afscheid, bloemen die verwelkt zijn door de grote hitte en gevangenen en vluchtelingen zonder moed.…

Er zijn altijd dingen die "gewoon" gebeuren Zonder dat je het wil, of dat je er maar iets vóór of áán hoeft te doen Er zijn altijd dingen die "gewoon" gebeuren Waarvan je denkt als het kon zou ik het "anders" overdoen Er zijn altijd dingen die "gewoon" gebeuren Die je eigen ik vol in de kern raken En je vaste patroon verstoren…

Niets houdt haar tegen. Af en toe een gedachte. Maar die vergeet ze.…

Enige warmte die ik voel op mijn koude wangen zijn zachte handen van jou Enige kleur die ik met mijn ogen dicht kan zien zijn blauwe zoete tranen van jou Enige stem die ik kan horen, zo doof van deze stilte tussen ons, is jouw stem Enige twee zielen die nu elkaar in deze langste nacht vasthouden zijn onze twee verloren zielen Gewoon…

Vroeger was geloven heel gewoon Het hoorde er toen helemaal bij Maar die tijd is al lang voorbij Geloven is niet meer zo gewoon. Vroeger ging men gewoon naar de kerk Maar nu laat men het vaak afweten En is het net of men God is vergeten Door de drukte van belangrijker werk.…

Hij is niet gewoon, dakloos, en hij doet alsof – hij is zoals ik.…

Laten we maar gewoon lief zijn voor elkaar en bij dat harde woord - dat zelden valt - eens glimlachen om de tijdelijkheid ervan. Laten we maar gewoon lief zijn voor elkaar en in woelige tijden van neerslag en tegenwind omkijken naar de zon achter ons die morgen alweer vóór ons oprijst.…

Mag ik Gewoon Zijn Verder Wil Ik Even niets Mag Ik Gewoon Zijn…

Er is een tijd, dat liegen gewoon is, ja hoor natuurlijk wel, er is een tijd, dat liegen door de vingers wordt gezien er is een tijd, dat liegen in ieders vocabulaire voorkomt Blijf wakker want je komt er gewoon mee weg.…

Gekleurde bermen waterkant wijde verten niemandsland Zwanennest haas in de wei fluitende vogels de ochtend is van mij Neveldruppels kwakende kikkers opgaande zon Op zo een moment wou ik dat ik schilderen kon...…

Een duplicaat van jezelf dat noemen ze een Kloon Hoe kunnen ze het bedenken Ik vind het belachelijk gewoon, om zover door te denken...…

Sinaasappels zijn oranje het weer wisselt per seizoen De zon die ons verwarmt het gras nog altijd groen De zee die met vloed opkomt en met eb weer snel verdwijnt De blaadjes aan de bomen de maan die 's avonds schijnt Zo "gewoon" als de sneeuw wit is en de hemel die meestal blauw is Zo vanzelfsprekend is het voor mij dat mijn liefde alleen…

Je ogen vertellen levensverhalen, je lippen beschrijven boekwerken, ik kan maar niet van je gezicht afdwalen, en kan niks negatiefs opmerken. En ik ken je niet, nooit gezien, je zit alleen maar naast me in de trein, ik weet alleen je gezicht, en bovendien, voel ik ondertussen pijn. Vraag me niet waarom, of hoe zoiets nou gebeurt, ik geef…

Een zonnestraal, een zuchtje wind Een brede glimlach van je kind De koffie 's morgens voor je werk Het zingen, zondags in de kerk Het wandelen, de rit per fiets Een vreemde groet je, uit het niets Het leven als je wakker wordt geniet er van, het is zo kort…

Met mijn gekleurde gedachten zie ik je schaduw voorgoed verdwijnen in een dankbare leegte van een gebroken moment. De tijd was een toeschouwer die op ons leek en het moment bewaarde in een gedachte die zijn navelstreng verloor. De pijn volgt ons niet meer en verstopt in…

Waar ik op doel, blijft bedreven in een wederkerend ochtenduur, gedreven door een lopend vuur, noem het gewoon maar liefde, dat is alles wat ik kan of voel, wordt simpel in een ommezien geschreven.…

in dit hart, er bloeien zeven rozen in dit hart, voor elke kamer een, ontstaan in doornen, zonder kleur, er druppen kaarsen in dit hart, warmte en licht geeft er geen, ik zet de rozen voor elk gezicht, die ik ontmoette in de ruimten, zet de vensters en de deuren op een kier, zuiver zuurstof breekt de sleur, een onbuigzaam hart is gewoon…

Ik legde mijn hoofd op je borst en voelde je hart kloppen voor mij dacht even dat mijn eigen hart stopte dit moment zo bijzonder voor ons allebei 'k Wil zo altijd mijn leven met je delen zonder geheimen te hebben voor elkaar jij en ik al zoveel jaren gelukkig en we zijn er nog lang niet mee klaar Wat wij hebben pakt niemand ons af het…