Alle inzendingen over Gewoon

Zo gewoon ben jij ben je daarom dan ook zo bijzonder misschien ik waak er voor dat ik dit bijzonder als vanzelfsprekend ga zien…

Héél gewoon, Dat vond ik, Ja, dat vond ik. Heb ik wel gezegd: "Ik hou van jou"? Ik wist het immers niet. Nu ben je er niet meer, Nu weet ik, Ja, nu weet ik... Dat ik zielsveel van je hou!…

(Terugblik op een subcultuur) We staakten en we kraakten de wet en zijn vazallen We protesteerden en scandeerden: “ Die bom mag nimmer vallen!” Koude oorlog in zijn kielzog oude normen moesten om Veel plebejers Patjepeeërs bogen onze rechtsstaat krom Ministeries zo hysterisch maakten een vervalst gebaar Deze draaiers…

Het is nooit te vroeg, Doe maar gewoon, Dan doe je al gek genoeg. Daarom voortaan Enkel nog maar gewoon gedaan. Ja, dacht de gek, Mij hou je niet voor de gek.…

jij ging weg, afspraak en mijn werk zat er op het liefst waren wij gewoon gebleven…

Het zijn de doodgewoonste dingen die een dag kleuren, of het nou de wind is of de bladeren die geuren, de lach van een kind is wat ik het mooiste vind, maar de doodgewoonste dingen, maken je dag compleet…

Nu al het glitterglans uit het straatbeeld verdwenen is kan ik de deur weer toedoen sluit ik m'n ramen als voorheen het verkeer gaat heerlijk in de file het zou toch een keer wat anders alles gewoon vreugde uitgezongen vrede niet bedongen.…

Ik ben maar gewoon een mens. Ik sta op en val. Ik leek een koning voor jou. Een blinde bovenal. Jij vertelt mij nu: 'ik heb een ander', 'het tijd zal zijn dat ik mijn horizon verander'. Ik ben maar gewoon een mens. Ik heb geleerd alles gaat voorbij. Ik vond nimmer de pauze méér geschikt voor mij.…

Een dag, die met zon begint in plaats van chagrijn, een dag, die vol staat van liefde geen haat of ongein, een dag, die beleefd wordt met een grote lach, Gewoon dus: een doodgewone dag: is mijn wens nou zo bizar?…

Meen niet dat die al gestorven is, dus blijft alles zoals het was, heel ongewoon gewoon.…

Even gewoon alles vergeten. wat zou dat een ervaring zijn. De hoogte zelf bepalen. Een koers die ik zelf kies. Ik zou vrij willen blijven uit angst dat ik erna te veel verlies. Was ik maar niet zo bang voor hoogte. Dan doet het vallen minder pijn. Toch lijkt het me geweldig om zo vrij te mogen zijn.…

Ik ben niet helemaal mij een stukje mij heb jij Iets van wat ik achterlaat telkens als jij mij verlaat Een stukje mij ben jij…

Het hele jaar zit vol speciale dagen De warme truien of de knuffeldag Dag van de baard of van de schaterlach Vandaag was echter nog niet voorgedragen Dus 30-een, bepaalde ik zo net Wordt vanaf nu Dag van het Snelsonnet!…

Er zijn vandaag geen wespen of bijen, het brood proeft anders dan anders de dag is aan het misten vreemd gekleurd zo grijs , er valt echt even niets te beminnen. Er zijn geen wandelaars op de dijk geen fietsers, er klopt even niemand aan wellicht zijn ze opgelost in de vroege dageraad pikt niemand voor nu de draad van deze dag op. Ziet men…

Ik heb haar vaak weggestuurd gewoon op pad al voelde ik in mijn denken wel tegenstrijdigheden.…

De dag zal geen effect scoren, het doet vast ook geen poging aan dat feit te ontsnappen. Binnen toch wellicht luttelijke minuten komt vast en zeker een déjà vu moment, ook weer een verrassend avontuur. Wat wil tijd verdringen en toch juist benoemen als iets waarin het zichtbaar ook weer tekortschiet. Zullen de roemers aan de lippen van…

Gedachten mogen vrij zijn van zin, gewoon fladderen vanaf die lessenaar de natuur in, het groen bezoeken zonder op te doeken of zicht zelf uit doeken te doen. Voel jij je wellicht hier ontheemd als tijd toonbeelden van ook doodgewoon verval naast armoede schildert, met alle kleuren van het palet die dan regenboog heet.…

Met deze zin heb ik de draad weer opgepakt mijn lijf kijkt mij soms aarzelend vragend aan of ik vandaag de kracht heb rechtop te staan, nu alle wegen ook de mijne zijn om af te gaan. Mijn hart sprak ook vandaag zonder te spreken, het heeft weet ook ik herhaaldijk van die streken. De onophoudelijke gedachtestroom is het zaad dat mijn handen…

Ik heb je nog vaak gesproken, horen lachen, mijn handen op je schouder laten rusten je daar een klopje gegeven voor je daden, sindsdien enthousiasme in je ogen gezien. Al kon je niet dagelijks lachrimpels ontplooien, ik weet dat wij elkaar nog heel vaak zien en verstaan, in diverse nachten soms weer naast elkaar staan al waren wij beide druppels…

Buiten suist al een zachte bries, een die klinkt als genies, licht gesnotter van vast een bemind hier opgroeiend kind. Ik wandel langs water, de met rietpluimen gevulde kant,…

Kom ik er vandaag toch achter, dat een minder fijne karaktertrek zich in mij genesteld heeft, wat me toch bezield? Nooit geweten dat, terwijl ik mezelf als grote meid toch bezighield, ik gezellig zit te kletsen met de wachtenden met mij in een wachtkamer. Tegenover mij zit een echtpaar, zij een leeftijdgenoot van mij zegt; mijn…

Ik loop over straat Ik zie je daar staan Jij ziet me niet Wat een verdriet Ik loop toch weer door Daar staan mijn vrienden Het is weer gezellig Ik ben weer mezelf Dan ga ik naar jou toe Ik kruip uit mijn schulp Als ik nou zeggen wat ik wilde zeggen Jou kon laten voelen wat je wil voelen Dan is de wereld van mij En maakt niks anders me…

Het is bijna de dag van de te verse gravering, de papieren, bloemen, de dag die zich herhaalt, alles wil herhalen wat herhaalt kan worden. Is het 't gemis, de ontroering van toen en nu, het denken aan het leven wat geleefd werd het niet weten, nog niet durven uiten en voelen. Wordt 't nu, helaas stekeblind, werkelijk verstaan, nog steeds…

Af en toe, duik ik in elkaar, bij een enorme knal, zo eentje die je welhaast voelt in je maag! Prachtig vuurwerk! De schitterende kleurenpracht in de lucht, verbaasd en verrukt me! Mooie vuurpijlen! En dan ineens, bedenk ik me, dat er landen zijn, die NIET de pracht, maar wel de KNALLEN hebben! En dan is het niet eens oudjaar,…

Oeigoeren wordt het zwijgen opgelegd in kampen; Spelen gaan natuurlijk door geen kans dat ik de gang van zaken stoor maar wie verzwijgt is China’s laffe knecht Imagine én de Negende: ‘n feest maar wie daar afwijkt is er mooi geweest…

Jij hebt de schouders, waarop ik huilen mag, jij hebt het geduld waar ik op bouwen mag, jij luistert als ik praat, jij, die altijd naast me staat. Jij hebt die wijde armen, waar ik in wegkruipen kan, jij mijn maatje, mijn eega, mijn echtgenoot mijn man. Jij hebt de liefde, die ik nodig heb, die liefde is wederzijds, zo is…

Die liggen hier gewoon op straat, geen mens die er naar kijkt, dat is nou wat de mens achterlaat na een geweldige zonovergoten dag, de Koninsdag- rotzooi. Die is namelijk bestemd voor die stoere kerels die echt als EEN vent, met tractor bezems vuilniswagen en een berg energie, zorgen dat ik na een uur de straat weer zie!…

Al wil de dag, de week van alles vervaardigen, wat houdt in deze nadagen nog echt steek. Het weer is het weer over en weer de regen de regen de hogere wolken, de wolken soms de nevel in het gloren. Is het wat we al lazen in jullie ogen proefden in de niet uitgesproken erfenis van het straks in jullie denken. Want al wil de dag met weer…

Dag Sint, ik kom ons even excuseren Uw feest liep weer eens uit op handgemeen En Piet, die van het pakpapier verdween We zijn een volk van ongelikte beren Maar raak daar nou toch niet van uit uw doen ...De iPad Pro moet in die gróte schoen!…

Er zijn van die lukrake momenten gewoon wellicht ook nutteloze naast deze bezielende als je ademt. Eenvoudig de wisseling van de seizoenen koestert. Want weten wij allen van binnen eigenlijk niet al alles over lankmoedigheid, het sterven naast ook 't groeien eenvoudig genoeg over vergaan en dagelijks opstaan.…