Alle inzendingen over Grenst

het land naar zee grenst oevers over de wrakke kwelder die met water lijkt besprenkeld morgen is de zee weer haalbaar dichtbij en draaien kolken onbemand de wisseling van wacht, eb naar vloed in tijden nooit gekeerd, onhebbelijk staar ik naar het Wad dat steeds opnieuw in dromen aanlandig mij verrast zij is als een viool ter hand…

. ________________________________ DOPE Is haar humor zwart, negativistisch En is haar Lof der Zotheid defaitistisch Zij grenst aan niets, haar flirt is nihilistisch Miskent wat actueel is fatalistisch Zij kent geen tweespalt tussen goed en kwaad Voor haar is Lof der Onzin nooit te laat!…

in ‘t grijzige van dit jaargetij word ik door treurnis stil bevangen het voelt als zachte zwarte zij die mij omhult als tweede huid en zich, als was ‘t onzichtbaar voorzichtig om mij legt ik voel het nauwelijks dat ik lijd maar wil ik vrolijk zijn, grenst zij mij in beroert mij bijna teder fijn slechts als een zweem te merken ik tast…

Een nachtwake is het leven, De wieg grenst aan het graf; Wij jagen en wij streven, Door de aardse disteldreven, Als brak het nimmer af! Een nachtwake is het leven, Roemzuchtig oorlogsheld! Hoe hoog in macht verheven, Het is de dood om ’t even, Ras ligt ook gij geveld! Een nachtwake is het leven, Moed, lijdende onschuld!…

Maar 't gaat voorbij, wat lieflijk is in 't geuren Aan 't leven grenst de dood, het wiegje aan 't graf Steeds 't zelfde zien we in anderen vorm gebeuren. De straal ruist op, valt weer de heuvel af Op vrolijk-zijn volgt later droevig treuren, Wat weldaad is, schijnt straks een bitt're straf.…

waar goudgeel de zon van het groene lover de koele schaduw grenst zilveren in duizendtal vlinders moeder natuur zijdezacht getooid prachtigen zij de dag glimmend gelijk edelmetaal met zorgeloos flaneren van blad tot blad zo geluk regenend dwarrelen als parels zij geluidloos het leven met groeiend verlangen naar vrijheid van zijn…

, bang om de duisternis te raken in het erbarmen van je liefde ik zeg je, dat ik bang ben voor de nacht bang om mezelf te verliezen, bang voor de vrije val zonder eind - daar zal ik jouw liefde missen er is geen nacht waar ik niet schreeuw, je woorden me troosten je warmte me beschermt voor de kou onder het bezwete laken, je liefde grenst…

zij werkelijk is Vanaf de dag dat ik van jou begon te houden Mijn ziel vol prachtige kleuren Je handen zijn als het blauwe water Druppelend op mijn bestaan Knopen leggen met je vingers Jouw aanraking een zegen voor mijn lijf Je gezicht ‘t evenbeeld van een rode roos Vol bloeiend in de zomerzon De zachtheid van de blaadjes Je voorkomen grenst…

uiterlijk en donkerbruine kijkers de blanken hebben zijn hart verraden ze zijn materialistisch en hebben geen geest zelfs de Christenen zijn op stap gegaan de blanken hebben mijn land gestolen maar mijn trots zal ik nooit meer verliezen ook al komen ze met vernieuwende bagger en beweren ze dat ik niet kan voetballen en wat ik zeg aan onzin grenst…

ook is mijn interlockje al lang niet meer verschoond en wordt mijn laatste slipje al wekenlang bewoond ‘k heb jeuk aan alle kanten en ruik niet al te fris gewoon omdat ik al zo lang een geurend zeepje mis mijn huis grenst aan een mestvaalt, zo noemt de buurt mijn tuin, de toiletpot is verstopt en riekt naar geel en bruin mijn aanrecht is…

woorden niet kwijt dus ik ga dansen dansen met alle woorden om me heen en ik maak er een kunstwerk van een kunstwerk die alleen ik kan zien en niemand anders begrijpt een kunstwerk zo groot dat het soms je adem wegneemt tot ik stik en niet meer kan tot het tijd is om het niet meer te proberen vanaf nu bewandel ik de gang alleen en grenst…

wilde wateren passeerden meedogenloos, voorbij het klievend kielszog van nabij, als zij mij raakten met hun sprankelend vuur als een ballade met teksten die niemand wenst, die aan alles grenst als gitaarmuziek met innerlijk klankbord die niemand kent..…

nietig klein nu oogt het kinderbadje waarin – ooit – jij het water spartelde in vergelijk met badje 3B waarin jij nu spettert en spattert nu jouw wereld zich groter grenst wordt de peuter- een kleuterschool waar – eens krompraat verslagen is jij nu oren van hoofden kletst onderwijl wordt op ipad en teevee stoeiend om aandacht een strijd…