Alle inzendingen over Haat OR onkruid

Ik haat je! Omdat je me zoveel pijn doet. Ik haat je! Omdat je zomaar mijn hart meenam. Ik haat je! Omdat je van alles een leugen maakte. Ik haat je zo erg! Ik haat je! Omdat ik van je hou...…

vlammenzee gaat Ooit zo vriendelijk en trouw Met hemelsblauwe ogen Van schittering overgoten Dat was van haat gelogen…

haarscherp zie ik verwarde mensen met onweer in de ogen ze dragen het zand terug naar de zee waarin harten op klippen zijn geslagen en waarin de haat witter is dan de branding…

De tranen zitten erg hoog hopelijk hou ik het droog ik kijk naar de tv en wat ik zie dat valt niet mee het is ook hartverscheurend wat je ziet is niet opbeurend mensen met zoveel haat je weet dat het bestaat gelukkig is het ver van je bed en de tv is zo weer uitgezet maar als ik dan mijn ogen sluit zit het in mijn hoofd en dat zet je niet…

En je haat de hele wereld.. Je haat degene die weg is gegaan.. Je haat het gemis, de leegte, die altijd zal blijven.. Je haat de dingen die nu zonder hem moeten.. Je haat degene die er nu voor in de plaats is gekomen.. Je haat het dat anderen zeggen dat je het zo niet mag zien! Je haat het dat hij dat toch steeds doet..…

mijn wereld is een woestijn waarin ik verzand in de brandende zon van mijn haat tegen alles wat anders is…

verdwijn als de bliksem doorslechte vrouw voordat ik je bezwanger met mijn nu en dan opgerukte hanger je hebt mij alles ontnomen waarvan ik uitermate veel hou je hebt mij gepezeweefd met je doordrammend geklaag je monsterachtig snerpend gezaag dat sneed door dik stammige bomen te lang heb ik op ‘niet willen horen’ geleefd wat er van jou…

vallen maar het rollen gaat maar door het geeft geen redenen geen gehoor geef mij het einde aan het eind van die straat laat ik je vallen samen met de haat…

rode ballen in de boom het toetje met slag en room groene takken voor het raam het "oh zo gezellig saam" het opgeklopte eten en het drinken wederom op het nieuwe jaar klinken alle oprecht gemeende onechte wensen van lang verloren gewaande mensen de krantenjongens die vragen om fooien het laveren tussen levenden en dooien de winkels met…

Hoe kan het dat haat nog steeds bestaat.. terwijl we haat allemaal haten...…

Afschuw en haat in hun ogen… marcherend in hun parades, allemaal voorgelogen. Wapperende vlaggen aan de gebouwen… Alles wat ons nu nog rest is rouwen.…

Stem van spuwende haat weerklinkt in vele oren de mens die praat en vecht als moren een roepend geluid krijsend in de nacht het smakeloze fruit van eindeloze smart haat loopt niet verloren de mens is zijn wegwijzer uit de grond geboren een hel van fantomen zoekend met blinde ogen droef van onzinnig geweld haat loopt niet verloren de mens…

O haat, doornige haat. ------------------------ uit: Ze kwamen', 2011.…

Haat me niet, dat doen anderen me wel, ik haat voetbal, ben bijna gediscrimineerd ben zo goed als uitgeprocedeerd, begin niet aan provocatie, het is zo, zoals ik het zelf zie, ik mag haten wie en wat ik wil, zeg niks hardop, blijf liever stil.…

We konden doen alsof we de haat begroeven maar soms moet je de dood opzoeken om het leven te vergeven.…

Wat is haat?…

Het nooit gewaagd of gedurfd, gewaagd of wordt het mijn ondergang dus het hoge woord zo vrij: .................. wat haat ik je!…

Ik haat het Ik haat het gevoel van de kou die je hebt achtergelaten. Het verlangen naar jou blijft als een vretend gevoel zitten ook al weet ik dat je weg bent. Een gevoel die me elke stap die ik zet weer terug duwt. Ik ben jaloers, jaloers op de manier waarop jij kan leven zonder mij. Een leven waarin je eenzaamheid je gelukkig maakt.…

je bloeide kleuren uit het zwarte van de nacht tot helderheid van zon op een eerste lentedag maar ook het onkruid voelde zacht het openen van je gulle lach rukte op verstikte jou stal je warmte en gaf kou je hebt de borders weer geschoond en weet je wortels nog intact jij gaat weer bloeien het zwarte onkruid van de nacht…

alles bloeit uitbundig van wilde klaproos tot fluitekruid en die hondsdraf met blauwpaarse bloemen het is onkruid, ik weet het misschien juist daarom zo fascinerend je kijkt je ogen uit, zo mooi de natuur in mei is oogstrelend zelfs bij regenachtig weer o God, hoe schoon, hoe mooi het 'onkruid' bloeit weer weelderig tussen al dat frisse…

ik zie je onkruid wieden in je kleine tuin in je ogen krult het licht dat zo goedmoedig tussen duim en vinger beeft…

grijs het ruitjesschrift in je gezicht dat luchtige lachje wanneer je zegt ik ben als onkruid dat vergaat zomaar niet…

Ik haat dat ik je ken. Ik haat je ogen, je haar, je stem. Ik haat het woord ‘misschien’. Ik haat je in mijn dromen. Ik haat je ten alle tijden. Ik haat om te vermijden. Ik haat, ik haat, ik haat. Ik haat je te ontdekken. Je mag meteen vertrekken! Ik haat het zo, je maakt me kwaad. Ik haat de minuten en de uren.…

Het onkruid wat haar aard niet te boven komt zal de grond uitputten en afsterven.…

De stilte in jouw woorden maakt me klein en bang die gevoelloze handen het duurde veel te lang Je wou steeds meer en meer je maakte me kapot besef je wel wat je gedaan hebt god...wat voelde ik me rot Je ogen zorgen voor schaduw schaduw in mijn dromen en ik vraag me steeds maar af... waarom ben je ooit gekomen?…

ik zag tussen je gesplitste schouders de geilheid van je stem, met een oogworp vernielde ik je gedachten ze waren zo banaal. en de stilte sloeg onze verstandhouding aan flarden ooit heb ik je zo gehaat als de zang der vogels in een late morgen je zweeft als een acrobate boven het gordijn der illusies…

Ik zal je hierom haten mijn hele leven lang 'k Zal je willen pijnigen constant ben ik bang.…

Cultuurloos land op klompen Geen houvast, geen traditie’s Stuurloos kind in lompen Geen toekomst, geen ambitie’s Verdwaast, ontheemd Van het leven vervreemd Niet begrepen, niet bemind Allang vergeten wat jij vindt Haat sloeg zijn wortels om je hart En groeide samen met je op Jouw bondgenoot Tot aan de dood.…

Jij zei: daar liggen ze, ik was ze niet. Er werd getandenpoetst in haatpositie van ellebogen die weerhaakten. Ik zei: koffie Jij zei: is klaar dankjewel En zo ging de dag voorbij in de grootste eenvoud van woorden.…

Als haat zo diep zit dat alles overwoekerd wordt, zijn alle relatieve vermogens gegarandeerd te kort.…