1322 resultaten.
Het beeld van Antonius, Berkelse kerk
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 287 Het beeld van de Heilige Antonius, zal ik nooit
vergeten ! Ik zal weten,
dat ik altijd bij Hem,
op jou wachtte. Immer,
met alleen jij, in mijn gedachten ... .
Hij redt me : zowel Antonius,
als jij, mijn zielsverwant ...
dan verlies ik niks.
Het is een beeld voor mij geworden
van hoop, geloof, warmte, liefde
en zuiverheid.…
help! model zoek!
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 404 de schilder moe bij de vrouw
aan de koffie saampies knus
biechtte ’s avonds laat
de schoenen vol lood
het model was plots zomaar zoek
hij stond droog achter het doek
uiteraard zwoel in zijn gevoel
kunst een stuk dat inspiratie bood
knielde en bad tot Sint Antonius
geef mij die schoonheid vlug terug
hij sprak mijn bede werd stante pede…
Afscheid
netgedicht
1.0 met 13 stemmen 2.302 In de duisternis
Tast ik
De dag is gekomen
Dagen zijn gegaan
Zoals zij komt, zal zij gaan
frigeo cohorrescens
desolituri adfantur
Het einde is nabij
Het is goed.…
Thisbe
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 52 We worden weliswaar wedergeboren
Weerwolven, waanzinnig wild
of wreed
Woestijnvaders in jeremia's keet
Heremieten met termietenoren
Wervelende derwish kluizenaren
Avant-la-lettre heilig op pilaren
Zielzoekend Sinaï Egyptenaren
Harptokkelend eensnarige gitaren
Rollen in de dode zeebeweging
Heethoofdige illustere vertogers
Antonius…
Vrienden, Romeinen, landgenoten, leen mij uw oor
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 397 Vrienden, Romeinen, landgenoten, leen mij uw oor;
Ik kom niet om Caesar te prijzen,
maar om hem te begraven.
Brutus zei het al: Caesar had ambitie;
Was hij het niet die in het barre Noorden
de Stam der Belgen heeft ontdekt,
wijl ieder dacht dat dit verloren volk reeds lang
bezweken was aan drank?
Want Caesar, al kom ik niet om hem te prijzen…
Zijn chambrette
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 56 vaag zit nog
de magie van het
rijke roomse leven
in mijn dagen
verweven op een
soms bizarre manier
ik was de oppas thuis
en het werd snel
donker en later in huis
om mijn wanhoop
nog de baas te blijven
ben ik alle heilige
beelden gaan bekijken
heb hun harde en
zachte lijnen bekeken
hun ogen wilden
mij spreken omdat ik
de stemmen ben…
De menselijkheid voorbij
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 304 De menselijkheid voorbij
als m’n bevattingsvermogen
het niet goed verwoordt
m’n incasseringsvermogen
het niet goed verdraagt
De menselijkheid voorbij
als in schemerende geesten
van volksmenners
waanzin werkelijkheid wordt
de beschaving verdaagd
De menselijkheid voorbij
na genocide verwacht ik
dat de knop om gaat
de mensheid…
een jaar nadien
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 194 Antonius leidt nog steeds: ik zoek
maar vind de weg rond brokken zelfverlies
elk stukje “toen” van jou- mama, verkies
en koester ik
in rijtjes stil geluk
zie ik stukjes levensles, beschreven
op een vingerhoed vol kleur
jouw wereldreis
groter niet
maar ook niet kleiner dan de wijs
van liefde die er is
zo rijk is mijn gemis…
Heilige (senryu)
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 487 Zij is een wonder
Puntgaaf is ze en toch valt
Elke man op haar…
[ Zijn er heiligen? ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 18 Zijn er heiligen?
Misschien, ze verbergen zich –
zoals de eenhoorns.…
Niets is heilig
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 669 elke dag opnieuw
hoor, zie en verzwijg ik vervolgens
onwetendheid verborgen
onder lagen knalrode hulpvaardigheid
Neen, het was niet per ongeluk!
als het kruiselings overschrijden
alleen mijn persoonlijk
niet meer begrenzen
een ander ontneemt het eigen
met een strikje verpakt in:
voor je veiligheid
ik gaf jou toen
was genoeg
gaf…
Heilig.
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 634 Ik beloof je hier in de wind:
bij mij is het veilig,
want hier, hier bij mij,
lief klein mens,
hier ben jij heilig.…
Heilig
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 214 Ik zal daar staan
te wachten op jou
ik zal niet gauw
weg gaan
of
weg moeten
de warmte die ik voel
wanneer ik je zal groeten
ik zal met je praten
en je aan kijken;
we hadden het al
snel in de gaten,
het zal altijd speciaal
tussen ons,
-bijna heilig- lijken.…
Heilig
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 130 De burgervader van de stad Maastricht
Moet onbesproken en fatsoenlijk blijven
Mag rollebollen, desnoods met z'n vijven
Als het maar strikt Privé is en uit zicht
De val van Hoes is doorgestoken kaart
Maar Heilig lijkt hij al te zijn verklaard.…
Ik ben niet heilig
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 154 Ik ben niet heilig,
Maar jouw liefde maakt mij oneindig.…
[ Hij is zo heilig ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 19 Hij is zo heilig,
dat de wijn aan zijn lippen --
meteen water wordt!…
Doods-gebed
poëzie
4.0 met 10 stemmen 1.531 Heer, als ik sterf
op een december-dag;
in het ziek laken dat ruikt,
en mijn gezicht: geel als een raap,
mijn baard verwoest door het zweet,
terwijl mijn hand vol angst in het kussen plukt,
Heer, houd dan voor mij, arm schaap,
houd uw barmhartigheid gereed.
Want gedurig was ik lui en dom,
onkuis, hovaardig en zot,
ik was gulzig aan bier-…
[ Hoekige koeien ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 Hoekige koeien:
geen mens zou ze zo maken –
koeiemachtig mooi!…
De doods-gedachte
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.814 De doods-gedachte is een bitter kruid
dat in elks leven wast
en in de afzondering wordt geplukt.
De mens steekt het in een knoopsgat van zijn jas.
Of hij rechtop gaat of zijn hoofd bukt
steeds stijgt de wrange geur
en hangt altijd in de aandachtige neus.
Als hij één ogenblik zijn gelaat betast
dan voelt hij het doodshoofd achter zijn vlees…
[ Een levend standbeeld ]
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 46 Een levend standbeeld
lijkt geen spieren te hebben –
voor ineens een nies.…
De telefoonpaal
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.865 Langs het eenzame spoor
de telefoonpaal.
Hij gonst.
Er is geen ander geluid
langs het eindeloos spoor.
Een wolk drijft over hem
en is onverschillig.
Het landschap "gaat zijn gang"...
Toch gonst de telefoon-paal dag en nacht,
onder de hemel.
Het is een verlaten pijn,
een onophoudelijke klacht...
Als wij hem horen:
ons hart breekt, in zelfpijn…
ook de maan gaat voorbij
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 380 je draagt de ochtend voor je uit
en ik de avond
naar de ongetelde dagen
van het dakloze landschap wanneer
ik me stiller dan stil omdraai
naar de dode hond van jaren
met woorden die nergens in
zee keren
of zich op de achtergrond bewegen
als wandelaars in richtlode
wind
het licht sterft en het strand
stamelt ontij
leg…
Geluk is een vogel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 Hij leefde in voorspoed
en wilde een contract sluiten
met zijn god om dat zo te houden
want hij offerde nog zonder zekerheid
wat hij terug zou krijgen, terwijl
hij wist dat geluk een vogel is
die zelf kiest waar ze rust
en wie ze voedt als haar jong
Hij was bang
dat ze weg zou vliegen
en hij besloot tot een extra offer
van heel zijn…
[ De zon gaat onder ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 16 De zon gaat onder
en komt weer op, eindeloos --
leefde ik, als kind.…
Winter in Meierijstad
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 110 om over het koude zeil op de
slaapkamervloer maar te zwijgen
neen, zo'n jeugdervaring
wil ik niet meer overdoen
de buurman en ik passeren
met hond het geasfalteerde veld
van Antonius uit Padua, een school
in onze stad, daar vult een tuinslang
onder lage druk het oppervlak;
een ijsbaan is in de maak,
dat moet toch wel voor vrijdag
lukken…
Abel de braverik
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 Abel, de braverik
kwam niet thuis slapen
Hij achtte zich beter
en bleef liever alleen
bij de dieren in het veld
met de honden als oppas
want alles moest zijn zoals toen
in het paradijs, die streek
van de verhalen
waar hij steeds weer om vroeg
Alles van ons leven wilde hij weten
het rondtrekken, de bessen
noten, geiten en koeien…
Guus
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 876 De tuin ontwaakt
in het vroege licht
Een zijdezacht pootje
beroert mijn gezicht
Een koud nat neusje
stempelt mijn huid
Een zacht spinnen zegt
‘kom eruit’
Blauwe ogen
kijken mij aan:
Ochtendgroet van
een Heilige Birmaan.…
Het Heilig Thuis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 147 Hij stak zijn hand uit naar de mijne
beriep zich op het Heilig Kruis
maakte zo smerig al het fijne
gaf een ander woord voor thuis
Hij streelde intens zacht mijn handen
bracht mijn hemel spontaan naar een hel
liet mij smerig in modder landen
speelde reine onschuld na het spel
Hij deed mij zwijgen onder dwang
speelde glimlachend duveltje…
De heilige avond ,Gluhwein en wij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 741 We doen ons geboorte kostuum aan
en de heilige toorts laten we in de schemering fonkelen.…
Alleen met hen...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 124 De Godin die mij heeft gebaard,
is een heilige godin.
Hij heeft me kracht gegeven.
Zij heeft mij gemaakt,
tot wie ik ben.
Zij zijn het tot wie ik bid.
Zij zijn het die mij troosten.
In angstige, eenzame uren,
praat ik alleen met hen.…