Alle inzendingen over Heilige OR dwazen

Een gedicht hoeft niet te schreeuwen fluistert hij in haar dierbare oren terwijl zij zorgvuldig een gedicht schrijft wanneer hij aarzelt met zijn toverstaf wie wil het dwaze zielenoffer brengen om zijn diepste hart te beminnen een geest uit een andere wereld spreekt tegen een jongeman in zijn aardse stoffelijkheid het kerstlicht onderweg…

elke dag opnieuw hoor, zie en verzwijg ik vervolgens onwetendheid verborgen onder lagen knalrode hulpvaardigheid Neen, het was niet per ongeluk! als het kruiselings overschrijden alleen mijn persoonlijk niet meer begrenzen een ander ontneemt het eigen met een strikje verpakt in: voor je veiligheid ik gaf jou toen was genoeg gaf…

Ik beloof je hier in de wind: bij mij is het veilig, want hier, hier bij mij, lief klein mens, hier ben jij heilig.…

Ik zal daar staan te wachten op jou ik zal niet gauw weg gaan of weg moeten de warmte die ik voel wanneer ik je zal groeten ik zal met je praten en je aan kijken; we hadden het al snel in de gaten, het zal altijd speciaal tussen ons, -bijna heilig- lijken.…

De burgervader van de stad Maastricht Moet onbesproken en fatsoenlijk blijven Mag rollebollen, desnoods met z'n vijven Als het maar strikt Privé is en uit zicht De val van Hoes is doorgestoken kaart Maar Heilig lijkt hij al te zijn verklaard.…

Ik ben niet heilig, Maar jouw liefde maakt mij oneindig.…

Hij is zo heilig, dat de wijn aan zijn lippen -- meteen water wordt!…

Een eksterpaar bouwt een nest, zat van zwaartekracht, dwaze doolhoftaal...…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Heer, als ik sterf op een december-dag; in het ziek laken dat ruikt, en mijn gezicht: geel als een raap, mijn baard verwoest door het zweet, terwijl mijn hand vol angst in het kussen plukt, Heer, houd dan voor mij, arm schaap, houd uw barmhartigheid gereed. Want gedurig was ik lui en dom, onkuis, hovaardig en zot, ik was gulzig aan bier-…

De doods-gedachte is een bitter kruid dat in elks leven wast en in de afzondering wordt geplukt. De mens steekt het in een knoopsgat van zijn jas. Of hij rechtop gaat of zijn hoofd bukt steeds stijgt de wrange geur en hangt altijd in de aandachtige neus. Als hij één ogenblik zijn gelaat betast dan voelt hij het doodshoofd achter zijn vlees…

Een levend standbeeld lijkt geen spieren te hebben – voor ineens een nies.…

Langs het eenzame spoor de telefoonpaal. Hij gonst. Er is geen ander geluid langs het eindeloos spoor. Een wolk drijft over hem en is onverschillig. Het landschap "gaat zijn gang"... Toch gonst de telefoon-paal dag en nacht, onder de hemel. Het is een verlaten pijn, een onophoudelijke klacht... Als wij hem horen: ons hart breekt, in zelfpijn…

Hoekige koeien: geen mens zou ze zo maken – koeiemachtig mooi!…

Hij leefde in voorspoed en wilde een contract sluiten met zijn god om dat zo te houden want hij offerde nog zonder zekerheid wat hij terug zou krijgen, terwijl hij wist dat geluk een vogel is die zelf kiest waar ze rust en wie ze voedt als haar jong Hij was bang dat ze weg zou vliegen en hij besloot tot een extra offer van heel zijn…

De zon gaat onder en komt weer op, eindeloos -- leefde ik, als kind.…

zijn dwaze jaloezie vraagt tijd en aandacht uit ijdel en ik heb een douche die heeft altijd dezelfde flow voor de vrede…

De zee is heilig vuur. Zij woedt, verteert, zegent. Golven wiegen en stillen nood. Dwaze wensen verwaait de wind. Zand en zout verstuiven. Niets strooit zij blind. De zee is mijn horizon Zij kust, raakt, bereikt. In haar sferen veer ik op. In haar schoot word ik man. Ontembaar bruist de branding.…

De hand der dwazen tovert uit het niets met geleerde stem een voordracht ..om je te bestelen om triomfantelijk aan te spreken waar men recht op heeft geest en oerkracht, het hele bezit, de oorspronkelijke inspiraties om met leugens en boze wil, het belangrijkste deel van leringen en dogma’s naar voren te brengen...…

Koreaantje is niet goed kijk maar naar z’n bolle toet hij is ziek van Trump’s getweet oorlogstaal en treiterbeat Hij, die Trump een lesje leerde kreeg precies het omgekeerde Koreaantje is niet lekker Donald wordt doorlopend gekker Heerszucht maakt van die debielen ongeleide projectielen.…

Elegant zwierde je langs de dwalende Russin en met megakracht stormde je op de finish aan de Engelse tegenspeelster grandioos verslaand je sprintte als een heilige godin snel als ether en kwikzilver en even dacht ik dat alle denkbare goden op jouw hand waren en even had ik groot gelijk!…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Dwaze konijnen zitten in mijn hoofd, ze graven in mijn geweten. Ik zou ze op willen eten, met frietjes en in rode wijn gestoofd.…

Abel, de braverik kwam niet thuis slapen Hij achtte zich beter en bleef liever alleen bij de dieren in het veld met de honden als oppas want alles moest zijn zoals toen in het paradijs, die streek van de verhalen waar hij steeds weer om vroeg Alles van ons leven wilde hij weten het rondtrekken, de bessen noten, geiten en koeien…

Over de dwaze dagen van hartenkreten die navrant verstilden over glooiend land en in de storm van een hand zich stoeiden met de som van vragen En zo de dagen zijn vergeten en een glimlach zich verbrandt aan dat wat rauw versleten door de zeug werd doodgebeten en in weemoed, schooierij door honden werd bestand Over de dwaze dagen van…

De tuin ontwaakt in het vroege licht Een zijdezacht pootje beroert mijn gezicht Een koud nat neusje stempelt mijn huid Een zacht spinnen zegt ‘kom eruit’ Blauwe ogen kijken mij aan: Ochtendgroet van een Heilige Birmaan.…

Hij stak zijn hand uit naar de mijne beriep zich op het Heilig Kruis maakte zo smerig al het fijne gaf een ander woord voor thuis Hij streelde intens zacht mijn handen bracht mijn hemel spontaan naar een hel liet mij smerig in modder landen speelde reine onschuld na het spel Hij deed mij zwijgen onder dwang speelde glimlachend duveltje…

We doen ons geboorte kostuum aan en de heilige toorts laten we in de schemering fonkelen.…