Alle inzendingen over Herfst OR paddestoel OR bladeren

de herfst zeker als de bladeren beginnen te vallen in kleuren van rood tot goud eenzame wandelingen bladeren onder mijn voeten de wind waait koud lief, zeg toch dat je spoedig terugkeert…

de herfst zeker als de bladeren beginnen te vallen in kleuren van rood tot goud eenzame wandelingen bladeren onder mijn voeten de wind waait koud lief, zeg toch dat je spoedig terugkeert…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

ik de herfst mee naar huis nemen een rolletje, een camera en wat papier en kijk: plotseling staat die tweeling hier!…

och paddestoeltje totaal ondersteboven zo het spoor bijster…

klein paddestoeltje met je rode stippelhoed een kinderfeestje…

tussen gras onder berk verscholen ontluikend de witte hoed, zachte schubben boven de licht gekleurde tepel de gesloten onderkant draagt mysterie zwarte magie voor later...nog twee dagen...? jonge hoeden voorzichtig gesneden knoflookboter in de pan, zacht beroerd met inkt het recept geschreven..…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

wat kan de herfst mij nog vertellen over vallende bladeren over de kraaien die in de bomen luidruchtig zitten te vergaderen over de reeën die hopen op hun vlucht de schietgeile jagers te kunnen ontlopen over de vos die een prooi verschalkt over een verre ezel die het melancholieke geluid van de herfst uitbalkt wat kan die toch zo adembenemend…

jij herfst met jouw verdriet van sterven jij bent zo mooi zo echt als ik je zie wil ik me voor eeuwig in je schoot werpen om eindelijk veilig te zijn ja herfst jij bij jou wil ik zijn omringd door jouw bladeren je geurende kleuren alsjeblieft, herfst mag ik me in jouw schoot werpen ik zal heel stil zijn doodstil…

Herfst in aantocht regen klettert neer Bomen verwaaien hun bladeren nu teer Lucht van de grond geurt door het bos Konijnen die glijden over het natte mos De zon is zomermoe de felheid verdwenen Als een gedimd licht de herfst is ingetreden…

De kleurschakeringen nemen steeds meer de vormen van de herfst aan. Je kunt het nauwelijks geloven, maar het is echt zo. De zomer is bijna op zijn retour, heel jammer natuurlijk. Maar herfst is ook een prachtig seizoen met al zijn kleurrijke, vallende bladeren. Geniet nog maar even van die mooie nazomerdagen.…

nog geniet ik van de zon die de rijke oogst van zomer kleurt de wind al ritselend naar herfst geurt paddestoelen dansen opgeschoten in een nieuwe heksenkring het bos lost langzaam zijn bebladering de ochtendkou vernevelt gauw in warmte van de aarde onttrekt het zicht op winters helderheid nog is dat bedje niet gespreid maar…

stille landing op moeder aarde De natuur gaat zijn gang Het eeuwen oude proces Dat herfst heet Nog even genieten Van die mooie goudkleurige bladeren Voordat het donker wordt Herfst, blijf je nog even weg...?…

van de ene op de andere herfst gooiden we geen bladeren in de lucht herkenden we de geur van het vergane blad klauterden we niet over een omgewaaide boom op het pad zagen we scheefgegroeide bomen het was onze geschiedenis die we ademden van de ene op de andere herfst…

wat blijft mij over als de bladeren dorren en het vocht de stammen triest de brekende knoppen ver ongeboren als God na enig aarzelen de herfst verkiest…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Mijn bladeren verkleuren, ik verlies in kracht, een stormwind raast, in mijn kille donkere nacht. Machteloos kijk ik neer, op ooit mijn glorietijd, thans vol zorgen en zwaar, loslaten, een hele strijd. Nog voedend in mijn gedachten, vanonder de dikke humus wond, schieten fraaie beelden, als paddestoelen uit de grond.…

Hier en daar een blad de afwezigheid van wind geeft alleen uitstel.…

Denk toch niet aan jaargetijden: klinkt de herfst van tessi- tuur dan lager dan het zwoelen van de lente in uw oren? Rutger, luister even: als ik cello speel, dan zit ik in de voren van het boerenland. Ik ruik de paddestoelen, want het is mijn aarde. Ik laat geen water achter in de lente.…

Verkleurde bladeren kondigen steeds vaker de herfst aan. Nazomerperikelen, nog grandioos aanwezig. Zonnestralen in overvloed, op weg naar de .....herfstkleuren. Foto Dick Voogd…

mos zetelt de paddestoel Vult zijn steel met een rode stippenhoed Troont daar tot ieders verbeelding Al eeuwenlang woont deze stoel in dit bosgoed De bladeren ritselen schielijks over het bospad En hebben mij kostelijk vergezeld in het bos Nog één keer sta ik stil om de rust te proeven Dan laat ik dit prachtige natuurfenomeen weer los……

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Ik duik weer in de herfst, dat is mijn heerlijkheid. Het is niet triest of weemoedig, maar ik geniet van het schrale zonnetje en van de schrale wind, die de bladeren doet ritselen en ruisen, mijn stemming kan niet meer vergruizen.…

Zo leert de herfst ons wijze lessen in dood van bladeren en bessen.…

ik plak nog altijd pleisters op die dagen waarin ik me een weg baan tegen de wind in het regent herfst- bladeren, raap ze één voor één tot ik hervinden zal hetgeen ik eerder verloor…

Tussen de oude kale eiken ruist het en ook deze keer komt de herfst op tijd omdat het Herfstkind goed heeft geluisterd…