Netgedichten

netgedicht (nr. 16.353):

fotocamera

hoe vaak liep ik al door deze laan
liet ik mijn gedachten zo maar gaan
waarom heb ik niet eerder naar jullie gekeken
niet gezien dat jullie kleuren al verbleken?

wandelen kan een openbaring zijn
kijken naar de natuur heel fijn
door jou ging de wereld voor me open
kon ik scherper kijken door jouw “ogen”

ik richtte mijn focus door jouw lens
aanschouwde de wereld als fotomens
een tweeling paddestoel met rode stippen
wist ik zo mijn camera binnen te knippen

door de natuur slechts een kans te geven
kon ik de herfst mee naar huis nemen
een rolletje, een camera en wat papier
en kijk: plotseling staat die tweeling hier!