Alle inzendingen over Herinnering OR op een dag

dood kronkelt dagen tot een langgerekt rouwlint vol herinnering…

Eens in de zoveel tijd, heel af en toe Maar meestal op een onbewaakt moment Op van die dagen waar je nooit aan went Dan overvalt het je, out of the blue Neem vrijdag nou, de dertiende oktober Net als in januari voor mijn part Zoals ergens bezongen door een bard Niet Hans de Booy, of nee, 't was Ronnie Tober Blue Monday is het volgende…

in de lengte van dagen kronkelt de tijd ongenadig, zonder vragen elke seconde ben je kwijt leven is toekomst verliezen verglijden in herinnering het heden lonkt naar ooit gisteren is voorbij vol vragen naar morgen in het antwoord van vandaag was dit een mooie dag die de toekomst herinneren mag…

Ik brak het niet. Vandaag. De stilte voor en in jou. Jij, van wie ik houd... we reden samen, op de fiets, op ons ijzeren ros onder takken van zomerbomen. We roken de bloesem snoven nieuwe vruchtbaarheid. Jouw rijke mentaliteit verzorgt en zorgt voor juiste en zuivere inspiratie! We genoten die zomers van zon, water, lucht en vogels. En de…

zijn naam licht en broos koesterende omarming zijn leven aangeraakt en kil staat op een kier hoe veel ziet hij in het donker wie blijft achter in de leegte wie bevrijdt de gekooide nacht draagt het licht op handen hij balanceert op een gebroken toverdraad zijn lichaam in de sneeuw…

opnieuw valt er sneeuw mijn hoofd lijkt doorzichtig als glas alles is zo helder en toch denk ik aan niks herinneringen wat zijn dat eigenlijk zijn ze echt? als alles wit is vallen de verschillen weg…

Ergens in april, op een regenachtige middag, een klein wonder, Zomaar uit het niets, wat bijzonder. Het moest vast zo zijn, er viel opeens een wit bloemetje, klein maar fijn. Het was in hun tuin, en het dwarrelde naast mij neer, was het een teken net als toen die ene keer? Vertelde het bloemetje klein maar fijn dat ondanks het verlies, hij…

Iedere dag neemt ze dankbaar aan Alsof het de laatste zou zijn Echter haar ziel alleen weet Dat ze uiteindelijk overstag moet gaan Maar voor ze zover is, heeft elke dag een zon Neemt ze dagen met een lach Niet eens een grimas, en de rest; Wilden dat ze dat ook konden!…

Het antwoord is luid en duidelijk nee, we hoeven niks en dus: halen we de decennia even terug, hebben een baal-dag dus. Zooo lekker.…

De dag van somberheid is het vandaag, stel bij 't buiten zien domweg de vraag: wat viel je 't meest op aan vandaag? Licht is het amper geworden, druilen, regen, mist een dag die je heel snel moet vergeten, zodat voor je het wist: morgen misschien de zon zich weer laat zien?…

Mijn hart, verborgen achter een wand van gekwetste dagen. Herinneringen die geen herinneringen mogen zijn, doen zich te goed aan open wonden die niet willen helen.…

Een dag kan somber zijn en een nacht zo droef gekweld door angst en pijn herinnering die men begroef. Niet alleen schijn die bleef van vreugde en geluk maar ook woorden die je schreef maakten zoveel stuk. Ook niet de dag dat je heenging ligt voor mij moeilijk en droef ’t is die ene herinnering dat jij voorgoed m’n naam begroef.…

je hart moet zuiver zijn sprak de pastoor op het schoolbord trok hij een onmetelijk grote cirkel handen voor de ogen beval hij glurend door mijn kindervingers zag ik hoe meneer pastoor met overgave de cirkel met de geur en het geluid van krijt vulde zo ziet een doodzonde eruit zijn dreigende blik deed de rest en ik kon…

DAG DUS IK ZEG: STA OP TEGEN DEZE KRANKZINNIGE MOORDENAAR.…

Waarom ben ik mijn hele leven al depressief? Waarom helpt God mij niet? Waarom vind ik geen uitweg? Waarom leef ik? Waarom leer ik niet van fouten? Waarom begrijp ik de Bijbel niet? Waarom snap ik de reden van het leven niet? Waarom is God in mijn ogen niet liefdevol? Waarom blijf ik hangen in het verleden? Waarom zou ik nog verder gaan met…

het water spiegelt de zon ontvlamt zich vogels negeren de rust zijn niet te stillen klanken doen het ligusterblad trillen ik kom tot lente-ideeën narcissen knikken hun bol vol kleuren de eerste hyacint probeert te geuren laagjes ijs schetsen de nog aanwezige wintertijd wat is toch het geheim van deze zaligheid……

je vroeg me hoe mij dag was eenzaam zonder jou dus ik omklem de heerlijke herinneringen aan gisteren de dag daarvoor en weer daarvoor ver terug in de tijd tot in de toekomst…

ik denk aan die deur telkens dezelfde deur en aan jouw hand die koele stilte over drempels draagt in elk nalatend sterfgebaar ik kijk naar je oordeel en de tien geboden je ontneemt mijn blik en bewaart de wind beseft niet dat de tocht, ook doorheen het venster, mijn borst omklemt en dat die deur door vloed bezwijkt…

de maan sterft bleek ik noem vandaag gewoon Dag voor mij alleen…

De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag. Het naambordje siert nog steeds de muur glinstert na in de zon in dit avonduur. Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…

De wind waait hard en ongenadig De storm raast door boom en hart Ik sta verstijfd aan de grond Met stomheid geslagen, verstard Vroeger kon ik vliegen, vroeger wel Vroeger, toen alles nog kon Vroeger, toen ik nog vleugels had Voordat ik ze kortwiekte Ja, ik herinner me de zon Ik herinner me de dagen De dagen dat ik vloog Dat de grenzen…

De duizend doden Die ik ben gestorven Liggen begraven Ver achter mij In de wereld van Vergetelheid, Alle momenten Die mij van mijzelf Vervreemdden - Aan de einder lang En breed verdwenen - Zijn niet meer, Want in het verleden Is de tijd niet meer…

Je zult me herinneren, in jouw moeilijkste dagen, als degene die volhield die het leven niet voor bekeken hield.…

op de begraafplaats legt de winterstorm het verzwegene bloot een witte bleke steen niet langer geborgen onder laagjes dunne sneeuw het onvoltooide weerloze leven verstopt in inktzwarte schuldige aarde murw van zwijgen en wegkijken zing ik je naam samen met jou, Michel kruipt de ijzige kou onder mijn huid…

Heel dichtbij mijn ziel... zodat alles gaat vervagen en alle lagen van tijdsbeleving, herinnering en pijn verdwenen zullen zijn. Helemaal niks.…

wat hebben we samen veel bergen en dalen gelopen door sneeuwstormen en smerig weer zo goed ook als bij stralende zon we maakten grapjes en we lachten deelden onze gedachten of niet we vochten met en scholden elkaar tot wij in elkaars armen thuis kwamen we joegen de stuipen op elkaars lijf lachten en haalden herinneringen op tot met onze…

terug in de tijd herinnering geboren bewaar dit doosje niets gaat verloren wat zit er in zal men je vragen het zijn momenten van warme dagen een stem, een gezicht een blik, een gebaar een foto, een glimlach voor jou zo dierbaar lange gesprekken een gedicht voor jou maar vooral de woorden ik hou van jou…

Het is weer spitsuur voor de barbecue En dus sluit ik mijn ramen en mijn deuren, Allergisch voor de gruwelijke geuren Van kipkluifjes en halfverschroeide koe. Gelukkig duurt de zomer hier maar kort. Ik hoop maar dat het heel gauw rotweer wordt.…

het zijn herinneringen die mij verlichten in mijn verdriet mijn glimlachen, streelt het verleden in de maan, de sterren de wolken, de straatverlichting laat mijn gedachten in herinneringen herleven het raakte mij aan in kleuren van prachtige beelden die na de nacht het zonlicht mij schenkt in een nieuwe dag...…

Elk jaar ga ik naar hetzelfde strand Ik heb er veel meegemaakt Op elke plek heb ik wel herinneringen Mijn eerste zoen, eerste keer dat ik zwom Het is er altijd mooi weer Geen dag zonder zon Geen dag met regen Elke dag is een dag om je uit te leven ’s ochtends uitslapen, gewekt worden door de zonnestralen ’s middags zwemmen en zonnen op…