Alle inzendingen over Herst deel zoveel

Mijn geest wil zoveel Dat is het goede deel Maar mijn lichaam kan het niet aan Dat kan niet samen gaan Tweestrijd van binnen Hoe moet je dat overwinnen Accepteren kan ik dit niet Het doet mij teveel verdriet Om niet te kunnen wat je wil Dat maakt echt een enorm verschil.…

Hoe lang kan mijn hart dit nog verdragen Het getouwtrek wordt me soms teveel Dat ik je met zoveel mensen deel Kun je dat eigenlijk wel van iemand vragen Misschien kan ik je beter laten gaan Maar als ik dat kon dat had ik het al gedaan…

In beeld kwamen ze: de schoenen per paar,in rijen een veld van schoeisel die van voeten even geen weet hadden Ik had de indruk dat ik voor een moskee aangeland was Maar de paren wilde er niet vrijen met zoveel paar ogen op hen gericht en zoveel lampen zoveel licht onbarmhartig veel Ieder nam deel aan dit merkwaardig…

wij een span dat trieste feit moet ik onder ogen zien Dit lot deel ik met zovelen je leven behoort toe aan je wettige man 't is daarom dat ik voortdurend grien.…

Je kan vandaag geen zee met me bezeilen, ik baal van alle stoer geredeneer, van zoveel voelen, denken, delen, van arbeidsvreugd en wat dies meer maar weet dat ook vandaag voorbij zal gaan, en morgen zal ik met mijn beter ik daar staan.…

zoals de vogel in de morgen mij uittilt boven alledag verwarmt jouw toon mijn hart meer nog dan klank en kleur de woorden die ik met je deel raken dieper dan de huid want zoveel meer dan taal zijn zij vooral muziek…

Misschien heb ik zoveel verhalen beluisterd, van de zijkant meebeleefd, en ook zelf beleefd dat ik mij heb willen oefenen dat verhaal bij iemand, bij ons naar het nulpunt te brengen Verlost van die interpreteringen Het waterige deel tot trilling, te resetten En dat mensen daar ook om komen vragen Zo nu en dan…

Niet eerder brandde het meer Het verlangen naar het missende deel Waarom doet het ons zoveel En weten we het zeker, keer op keer Een rivier stroomt door Zo doet het leven Een diepe sprong Het duurt maar even Varen op de stroom We gaan ervoor Nooit voelde ik Het verlangen zo sterk Het missende deel werkt Nu voel ik alles Tik tik…

Hoeveel precies vraagt zij waarop hij antwoordt met een opsomming van sterren manen, meteoren en planeten meer nog dan gemis tot zij onrustig wordt Dan vraagt zij of het misschien nog een ietsje meer mag zijn dat geeft hij met een kus Zij glimlacht, doet het terug…

onder de loep is het strand een heelal van spiegeltjes en kralen is bij het morgenlicht je haar een kanten spiraal van goud is bij avond je gelaat verlicht als de bijbellezer van Rembrandt, krioelt een druppel van leven in het koekoeksei van je DNA en onder het plaveisel: het vermoeden van strand onder de tijd: het vermoeden van het grote…

Ik hou van jou, Vier kleine woordjes met zoveel betekenis.…

wat bracht je me veel zoveel kriebels bijna te veel! en vriendschap nog het meest…

Zoveel liefde en Zoveel pijn Zoveel moeite om bij elkaar te zijn Zoveel twijfels Zoveel pech Zoveel te zeggen maar Zo ver weg Zoveel haat terwijl je wel van me houdt Zoveel warmte en toch ijskoud…

Zoveel zwakker zal ik zijn zonder jou Zoals jij zoveel zwakker zal zijn zonder haar Zo dichtbij ben ik steeds Zo ver weg bij jou Verder en verder vaar ik jou vaarwel Verder en verder vaart mijn verliefdheid terug Ver gaan mijn gedachtes: Vaar ik ver met jou als mijn metgezel Langer laat ik lijden Lager wordt het licht Liever lag ik lang…

er is geen laatste eer maar zoveel meer kan geen afscheid nemen omdat jij niet uit mijn blikveld bent verdwenen zie je ogen hoor je stem voel je handen raken we ademen samen nog de lucht genieten stilte en de rust ik ben niet echt alleen wij delen wat het leven ons te geven heeft…

er zijn zoveel woorden die gezongen worden you are my sunlight and my rain in de verte een paar vensters hoewel we niets weten kijk naar de vrouwen in hun bikini's vijftiger jaren raak ze aan denk je terwijl je hen ziet…

Nog zoveel te doen, dus ik wil het allemaal en nu ook meteen!…

Je krijgt heel wat te verduren, toch slik je het. laat je niet leggen in de luren domweg omdat je dat niet ligt. Je krijgt heel wat te incasseren soms teveel zoals het lijkt men zegt: de tijd zal 't leren maar de pijn: zonder onderscheid Is meer dan een mens kan dragen. Toch lach je, telkens weer alsof de zon ied're dag schijnt maar…

stilte zoveel vrijer dan voorheen…

De hemel wordt licht de vale maan is er nog. Onverwacht geluk niets kan hier tussen komen. Zelfs de liefde niet er is veel meer dan alles. Wat in de morgen wordt vermoed bedacht en gezegd.…

De herfst nog in volle gang bladeren vallen, groeperen zich met gratie over ontvangende aarde. Sneeuw wuift, stuift doorheen de witte stilte. Winters glorie roept de weergoden aan strijkt over, bedekt het landschappelijk leven met koele passie. Sneeuw wuift, stuift doorheen de witte stilte. De vorst aan grond, bodem in berusting…

donder en bliksem zwarte nachten bereden alles is wakker…

Brandt zoveel mogelijk een kaars als het donker wordt, somber blijft Want een brandende kaars geeft: licht = hoop = warmte = gezelligheid een fijne herfst en winter toegewenst!…

Uit de okselholte van een herfstnacht geurt doorgaans een zweem van hazenschuwheid en tinctuurdampen van vlucht en versterven. Herfstnachten als schaduwhof waarin de savoir-vivre ontbreekt, de maskerades van engelenhaar werden afgegooid voor een zwijgzame ontvluchting. Herfstnachten ademen de aanwezigheid van afwezigheid, met op de lippenrand…

het lot van zijn nageslacht hangt aan zijden takjes ouders weten wanneer het tijd is voor het vaarwel de heraut van het einde blaast en snijdt de hechting door om een wreed poëtisch spel te spelen met al die wezen van schrik verkleurd vinden ze onthecht de aarde ik zie je daar zo broos liggen ik neem je mee naar huis daar…

De beukenhaag danst naar de pijpen van de wind beweegt met alle stormen mee Het verdorde blad huivert trilt rilt onder de grillige plagerige beroeringen Boven de winterharde heg piept als uitkijkpost een schaars takje uit aardmannetje op wacht Aaneengesloten bruine rijen golvend in dichte vertakking deinen in saamhorigheid In…

Herinneringen, ik houd ze vast omdat jij daar deel van was je was een oprecht goed mens dank voor wie je was…

't Had zo mooi kunnen zijn samen de rest van ons leven delen Maar nu zit ik hier jij bent er niet en dat doet pijn misschien kan het jou helemaal niets schelen Jij leidt een druk leven waarin voor onze liefde geen plaats schijnt te zijn Ik heb je al zoveel gedichten geschreven Dat verliefde gevoel voelt heel fijn Maar zoveel beter als jij…

Jouw lach en hopeloze woorden, zo leeg en anders als zij zijn, ik kan ze niet meer delen. Een klein gebaar is wat ik wens, een flikkering in je ogen. Het is het niets dat ik nu zie, verdwenen gedachten van een mens, zo stil en onbewogen. De verandering, die zoveel verhult, is die van vergeten rituelen.…

ben daar deel van Dat geeft me rust Steunt me…