Alle inzendingen over Huis plat

Helaas mijn dierbaar bezit ik ga je verlaten Ik heb je jaren liefgehad alles beleefde ik samen met jou. Mijn eerste huwelijksnachten werden door uw muren omarmd. Mijn kinderen werden door uw stenen beschermd. Wij hebben jaren samengeleefd en zijn één geworden. Je kreeg een hart. Ik voelde mij veilig genesteld. Je hebt een prachtige…

Een traan rolt over mijn gezicht trek dan de deur weer zachtjes, achter me dicht, ga naar huis ZIJ KWAM NOOIT MEER THUIS!!!!!!…

al het werkelijke dat ik je gaf is geworden tot overbodigheid en nu ik mezelf kleed met gedempte wind, de uren van herfst overhoop haal verliest elk geluid een naam mijn naam die als een afgewezen groet tussen houten lippen hangt verzwakt door de duizend splinters van huiverige gezichten ik val, onzichtbaar, uit dit geheel…

Een gewonde reus stond daar nog steeds, als stille getuige van de voorafgaande tijd Twee gele ramen keken me aan met een starende blik, maar ik kende geen vrees alleen was ik niet Haar stem gaf me de warmte en nodige rust.…

verhaal van velen dat onderhoud en tuin langzaamaan te veel zijn ik kijk met ogen van een vreemde kozijnen worden geverfd ook de voordeur krijgt een likje de tuin is strak gesnoeid dat moet wel voor de verkoop mijn eigen hand was losser zo groeit de afstand tot het bewonen van ons heerlijk huis in dat alles zie ik het naderend afscheid…

Zie onderstaand. Is dit opzichzelfstaand, alleenstaand of losstaand? De vraag is verregaand, maar hoegenaamd bestaand.…

droever Dan op 't moment dat ik worstel met mijn Hoover Ik ben een redelijk man vol liefde en geduld Maar er is één ding dat me in wanhoop hult Dat woekert in m'n brein dat 'k dingen wil vernielen: De wekelijkse veldslag met mijn Miele Toch is er één geluid dat me bijkans onthoofdt Dat me nog meer van levenslust berooft Als dat door 't huis…

aan die ander toe het huis dat op mij wacht verzacht in ieder opzicht de ruïne van verlaten en de toekomst, die er lacht…

Rijden langs het oude huis, ik kan het niet en wil het niet kijken hoe de haag niet langer scheef geschoren is.…

ik heb dit nieuwe huis gezegend mijn naakte borsten vol vertrouwen aan de lege kamers laten zien nu durf ik naar binnen schroomloos bovendien de drempels zonder hink-stap-sprong te nemen buiten in de grote tuin verraadt een rijke bloei dat heden in verleden heeft gesnoeid ik gooi niets weg de opstap naar opnieuw verraadt…

We maakten het huis van mijn tante leeg. Nooit getrouwd, had geen kinderen. Alle voorwerpen stonden precies zoals haar ouders ze in het interbellum hadden geplaatst. De schilderijen van ongekende schilders met zanderige vlakten, weemoedige sparren arme grond hingen zorgeloos aan de muur een beetje zoals het hen uitkwam.…

Of die van het beroemdste huis ter wereld, dat witte, waar de machtigste man van Amerika slaapt en doucht, luncht en dineert. Dat huis, discreet en ligt geen tip van de sluier. Het kraakt wellicht pijnlijk in al zijn voegen. Binnen de muren van een huis worden de zwaarste geheimen bewaard.…

Straks als de wind slaapt golven rusteloos zwijgen gesluierde mistvlagen zweven over de zee kun je ze horen praten meestal over vroeger toen ze nog liepen op het droge zand in plaats van over water als je samen verder loopt ben je plots weer thuis als kind in je ouderlijk huis waar alles door elkaar gebeurt uit heden en verleden…

Een nieuwe plek, nieuwe plaats een nieuw huis Een nieuw begin, een nieuwjaar Nieuwe kansen in het leven Het ouwe loslaten en totaal een nieuw avontuur beleven Een nieuwe start, een nieuw begin, een nieuw leven Een nieuwe kans door het lot gegeven Een nieuw begin in het leven Het ouwe hoofdstuk slaan we dicht Om het een plaats te geven…

op onverwachte tijd en plaats onzichtbaar voor het oog maar met een vaart nauwelijks te benoemen, raast en snoeit hij schoonheid plat, velt daarna oude bomen, vernielt het huis, herinnering, bekleedt alles met zijn lelijkheid om twijfel te voorkomen knaagt rustig voort, rooft dan de kracht knakt de wil: geen lieve moeder die hier helpen…

op zijn plaats op zijn plaats valt Af en toe de nabijheid van onze stemmen /ons meest unieke zelf vrijuit pratend met open eindes voor andere tijden…

Dan hoop ik toch gauw weer thuis te zijn al zal het huis andere muren hebben en zal de regen ook nat blijven maar soms ook verfrissen.…

Omdat er bij het spoor weer werd gestaakt, Dit keer om tegen Zalm een vuist te maken, Moest ik weer huiswaarts onverrichter zake; Dus heeft die vuist niet hem, maar mij geraakt. En toen heb ik ook maar uit onbehagen Met Zalms beleid mijn eigen vrouw geslagen.…

bij jou zit alles op zijn plaats nergens een vage vlek je woorden paarlen een ketting liefde en vertrouwen ogen bloeien wilde bloemen die zomers van mij houden handen strijken plooien glad verjongen alles wat ik had je lichaam is mijn huis alleen bij jou voel ik mij thuis…

de herfst schrijft weer poëzie in huis-aan-huis-blaadjes…

Een paar puristen uit Amsterdam schonen de taal met een netenkam. Ze richten 't pincet op het lidwoord 'het'. Hun kruisen straks 'T FOKSCHAAP met DE PAASLAM.…

zag dromen in je ogen komen toen de motoriek je langzaam verliet onhandige gebaren naar verten staren in niet weten wie en wat je kiest onrustige stappen die jouw onzekerheid bevatten in goed bedoelen om je toch thuis te voelen dralen en geen plaats kunnen bepalen zoeken naar je huis in het dagelijks verdwalen…

De tijd zit erop, ze is al naar huis, inclusief haar achilleshiel die hoef ik niet thuis nog los van het feit dat ik al genoeg op m’n bordje kreeg en had want daarom is zij er, speciaal voor mij.…

Twee bundels stokken Heeft hij bij zich, Kleine jongen in fleurige bloes Die vluchten moet en dat Helemaal niet wil - Niet weg wil van Zijn thuis, zijn dorp, Zijn plaats waar hij Geboren is en gelukkig was Vader had gevraagd of hij Twee maal twaalf lange dunne Stokken wilde snijden uit de Boom achter het huis - En terwijl de…

Ik woon nog samen in hetzelfde huis waar onbegrip heerst er is geen plaats meer voor liefde er resten nog kilte en spijt de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven. Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid verdragen? Het leven als een vreemde in eigen huis?…

Je kon er binnen zonder bellen ‘k had zoveel vrienden, niet te tellen en iedereen die kwam, die had geen haast want allen kregen zij er de beste plaats!…

zag je handen bezig in hun dagelijks gebruik je neuriede en lachte af en toe voluit in het poetsen van de meubels blonken jaren van tevredenheid jij had je plaats gevonden een groot gezin dat groeide naar een nieuwe tijd het huis is leeg heb in stilte afscheid kunnen nemen toch zwaaide jij nog even…

ze was al dood voordat zij werd gestenigd gewurgd door hoofddoek en haar plaats in huis de wereld van koran en mannen huwelijkte haar vroegtijdig uit in familiebanden en bezit is zij gestikt zij die eenmaal wilde vliegen haar eigen vleugels strelen een hoogtepunt in liefde wilde delen begraven na een levenlange dood beroofd…

Vandaag ben ik weer jarig wederom een jaar voorbij, in plaats van blij te voelen voel ik alleen maar pijn. Feestende mensen om me heen kijken me lachend aan, maar blij worden ze pas als ze bezopen naar huis toe gaan. nog een paar uren; voel ik me heel blij, want dan is mijn verjaardag gelukkig weer voorbij.…

het huis van de kinderen mijn huis de plaats van ontmoeten maken…