Alle inzendingen over In je ogen OR Met jouw ogen OR Door je ogen

In je ogen zie ik de toekomst In jouw ogen droom ik weg Geef mij nog een blik Het vult de leegte in mijn bezit Ogen die mij verlammen Ik ben getroffen door een zwoel gevoel Ogen vol van leven Ik ben herboren als ik je zie Ogen vol levenslicht Sprankelend in de zon Kijk mij aan Je licht verwarmt mijn ziel en mijn eenzaam hart…

Jouw ogen, nu vol met tranen die zich een weg banen naar mijn mond...…

De ogen, de ziel van het lichaam, weerspiegelen emotie, gevoelens maar bovenal liefde die zetelt in het hart. Door de ogen van de ziel op hol gebracht geven de emoties de gevoelens via hart en ogen weer en zijn gelijk aan in de spiegel kijken.…

Zeg mij hoe naakt kloten zijn dat jouw blastomeren een hecatombe veroorzaken in de schoot van vertrouwde reinheid ridicuul gutst het bloed maagdelijk doodgeslagen in copulatie een tweede maandstonde voorbij hoe rood is de kleur van isolatie in een weeïge gedachtegang de embryonale dodenrit is meer dan ogen kunnen zien…

Kijk ik in haar groene ogen omringd door bloemenpracht dan kan ik slechts gaan dromen van dingen die ik nooit te nimmer had verwacht Van wilde hartstocht en van tederheid van peilloos diepe dalen waarin ik word bevrijd Van slanke witte vormen van inhalen van al zo lang vervlogen tijd Haar glimlach is verscholen Zie ik in het gezicht…

Ogen die vrolijk kijken met een hart dat pijn doet Ogen die eindeloos staren zoekend naar een antwoord waarom Ogen vol tranen van wat er in tijden is gebeurd Ogen die zich sluiten omdat ze het niet meer kunnen zien…

In die ogen van jou speelt altijd wel een band, een orkest, of zo maar een strijkje. En die lach van jou zit vol vrolijke tonen, noten en klanken. Ik zou je er best voor willen bedanken, maar je kunt er niets aan doen want het gaat bij jou vanzelf, zo kijk je.…

haarscherp zie ik verwarde mensen met onweer in de ogen ze dragen het zand terug naar de zee waarin harten op klippen zijn geslagen en waarin de haat witter is dan de branding…

Ik kus de lelies op je ogen klim door het gras omhoog en laat me meezwaluwen met een zwoele windzucht. De hemel was zelden koeler dan het dauw, parelend tussen heuvels van verlangen. Ik heb geen aardevrees, toch ben ik bang mijn onsterfelijkheid te verliezen in de onpeilbare diepte van je ogen.…

In de donkere nacht stil en sereen trillen snaren met gevoelens van verbondenheid door me heen heel zacht je mond fluistert geheimen in m'n droom en ik verdrink in de oceaan van je ogen zo diep zo blauw en wordt meegenomen in de stroom van verlangen naar jou…

Het is met ogen net als met de zee aan de oppervlakte zie je de diepte niet…

De hemel schonk haar ontzettend blauwe ogen de Egeis en dolfijnen zag ik erin…

Ogen zijn spiegels van je ziel.. Je leest er veel uit.. Verdriet, pijn, zorgen, vreugde, angst.. Je ogen verbergen niks.. Al probeer je het uit alle macht.. Vaak zijn je ogen helder.. Helder als een sterrenhemel.. Vol leven..en kracht.. Je ogen vol geluk, vreugde.. Je ziet het meteen.. Schitteren als een diamant..…

En omtrent Anne blauwer kon het niet ze zei het met haar ogen…

verdwaalt ben ik in je binnenste daar vind ik wat mij behaagt van jouw liefde geraak in niet meer bevrijd het vuur is niet meer uit te bannen in een gevoel van speelsheid ontmoeten mijn ogen de jouwe secondelang je bleef even mijzelf… ergens was het zondag..…

jouw ogen dwalen af zacht leg jij de binnenkant op mijn wang ik draai nog één keer buiten sijpelt door beslagen ramen Uit 'Het Bekruipt' © Lucky sep 2008…

Haar ogen die mij aankijken waar veel in valt te lezen haar ogen vol met sterren die glanzen als de zon haar ogen vol vertrouwen het voelt toch super goed haar ogen vol hoop met altijd nieuwe kracht haar ogen vol vuur vol met pure walging haar ogen vol met woede waar het einde ligt…

Ik hou van ogen die tot lachen dwingen maar ook van ogen die verdriet niet verdringen en er vragend uitzien bij wat komende is of strak kunnen staren bij een groot gemis.…

Achteraf bleek alles toch Veel en veel erger Achteraf bleek alles toch Best wel heel erg 'Operatie is niet doorgegaan, omdat de neuroloog dat niet verantwoord vond' 'Geheugen zit nog middenin genezingsproces' 'k Ben blij dat ook zij er geen doekjes om wond Met haar ogen heeft gesproken Heeft gesproken met haar mond A posteriori…

Niets min noch meer Niet iets of wat Maar gulle regenbogen Zijn het prachtig ongelezen klad Van pas verliefde ogen…

geel gewimperd staan duizenden bruine ogen lonkend langs de weg…

Soms laat ik mijn woorden toch horen om in die ander haar of zijn ogen te kijken zodat ze zien wat ik bedoel.…

zal mascarazwart jouw val fragiel doen breken.…

Ogen verdrinken in ogen Lippen beroeren lippen Handen zoeken handen huid streelt tegen huid verlangen wekt verlangen op dat lichamen laat samensmelten in overgave naar de top…

Behoedzaam schuifelen wij elkaar voorbij met ogen die gedogen mogen ogen naar andere ogen achter gesnoerde monden liggen woorden gevangen blijft taal bekrompen ik zie jou,jij ziet mij in traagheid coronisch vanop afstand maar toch dichtbij blijft onze verhouding platonisch.…

Haar ogen waren als ondiepe poelen, gevuld met zilverwerk en geurig water. Zij, die nooit een vriend van de poëzie was maar thans hermetisch is als het werk van Leonard Nolens trekt ook vandaag haar zondige laarzen aan. Gezegend zijn de wolven die vanavond eens te meer in het kreupele bos hun oude ziel gaan zoeken.…

geef mij je ogen en kleur ons samen in vers laken. laat je van mij proeven tot wij elke dag nooit genoeg. daarna stil in onszelf verdwijnen.…

Bruine ogen treffen zwoel priemend mijn groene Ogen dansend en bruisend in een meeslepende tango. Spel van kleuren, passie en kolkende hitte Onze ogen alle kleuren van de regenboog, zo hoog. Spetterend en vol betovering Aanzwellend tot de machtigste intiemste explosie. Tranen vloeien.…

En ogen hebben niet meer de brille, Maar dromen heb ik nog steeds niet verleerd, Ik vertrouw op hem die wolken beheert.…

Ik zat eens op mijn knieën voor het raam, En keek naar witte wolken zonder naam, Die zomaar hingen in’t blauw geboren, Stil, in weggewaaide wind verloren, Een koe dreef door de ogen van een kind, Op duizend meter in’t blauwe gebint, Alleen, zonder gras, als een witte wolk, Alleen, als eentje van een wolkenvolk, Ik had geen idee wat die koe…