Waar de wilde lelies groeien
Ik kus de lelies op je ogen
klim door het gras omhoog
en laat me meezwaluwen
met een zwoele windzucht.
De hemel was zelden koeler
dan het dauw, parelend
tussen heuvels van verlangen.
Ik heb geen aardevrees,
toch ben ik bang
mijn onsterfelijkheid te verliezen
in de onpeilbare diepte van je ogen.
Geplaatst in de categorie: liefde