Alle inzendingen over JW

De natuur verliest Alles grauw en donker hier Dom waar men voor kiest…

De lege blik in zijn ogen De tranen die nauwelijks drogen Het verdriet dat niet weggaat Geen arm die om hem heen slaat Geen schouder om op uit te huilen Zijn ziel zit vol schrammen en builen Hij heeft niets meer om te winnen Dat weet hij ook, diep van binnen In gedachten loopt hij door donkere mijnen Hij wil van de aardbodem verdwijnen…

De zomerzon werd bleker Het werd buiten kouder Witte wolkjes dreven over De wereld werd ouder Wij lagen in het gras En keken omhoog We zeiden niets, we zwegen We zagen een regenboog Typisch de winter Om zo plotseling te komen We lagen daar nog steeds Onder de kale bomen De wind liet ons liggen En speelde met onze haren De liefde…

Lezer dezes zij verwezen naar de bijdrage van jl. zondag aan het snelsonnet van kameradski JW Bontje _________________________________ In het ondraaglijk midzomernachtlicht Heeft de prigozjinïstische legende Met zijn Wagnerische huurlingenbende Op een haar na een putinputsch verricht "Alea iacta" sprak hij bij de…

fladderend bijna slaat hij zijn witte handen uit losgemaakt van werkelijkheid vindt hij vrije hoogten zijn eigen weg de blinde vogel zingt aleen nog in de nacht de gebalde vuist omklemt twee penselen de andere hand raast heen en weer op het doek het rusteloze lichaam springt, klimt tijd verstrijkt minder woestheid altijd opnieuw…

Niet dagelijks of wekelijks, En zelfs niet elke maand Zien jullie elkaar - Maar o, wat is het feest Als jij weer eens thuis bent, Op de basis waar jij jouw Jeugd doorbracht, en hij later Is komen wonen - Intense vreugde, malle bewegingen En iedereen die plotseling gelukkig is…

Vader ben ik van dit Mooie, kwetsbare kind, Dat thuis zo op zijn Eigen omgeving gesteld is, Erg gericht op de veiligheid Van eigen pap, mam, en huis - En nu zie ik je dansen Op je eigen klompjes Op het grijze zeil Van je klaslokaal - Op je hoofd een tuindershoed, In je arm een mand met Zelfgekweekte preien, Voor de gelegenheid…

Wat speelt het licht Op onvermoede plaatsen - Waar het donker Hoort te zijn Omdat de zon er Niet kan komen Is er toch het Vreugdevolle licht In de donkerste hoekjes Van het huis Omdat het zuiverste licht Weerkaatst wordt Door glas dat alleen In zomer en voorjaar In alle vroegte Het licht ontvangen kan…

Toen alles en iedereen Dood was, en ook mijn Laatste hond Er niet meer was Bleef ik alleen achter, Alleen het omhulsel nog Van een dood lichaam Met een amper levende ziel - En was het de streling Van een vogel die mij opnieuw Ten leven riep, Die me maande vrede Te hebben met het leven En mezelf weer te aanvaarden Zoals zij…

Na donker dat voor Eeuwig leek te duren Is er nu het wonder Van het licht Dat alle donker Te boven komt - Licht dat er is Zoals wij er zijn…

Ik draag je bij me, als altijd draag ik je bij me Zelfs door mijn jaszak heen hoor ik je ruisen, hoor ik de zee die in je is - Ik zet jouw schelp tegen de mijne En hoor hoe je ruist, hoe de wind in je suist - Alsjeblieft, Lispeltuut, vertel me alsjeblieft hoe laat het is, Want niemand hier weet hoe laat het is.…

Toen jeugd onmerkbaar In toekomst vergleden was, De ergste uitstulpingen Als molshopen vermomd, Waren deze bij terugblik Niet meer dan rimpelingen Op een verder glad oppervlak, Met hier en daar een flauwe bocht - Ik zie nu wat mijn leven Geweest is, het was niet meer Dan een zucht, Hooguit een ademtocht…

Met tomeloze energie Heb ik je gezocht, Mijn leven lang Uitgekeken naar ons Samenzijn waarin we Alle tijd uit het oog Verliezen, alleen nog Zicht hebben op elkaar - Met een verbeten trek Om mijn mond zoek ik je Maar vind je niet, Zie je niet, Want als ik naarstig Naar je op zoek ben Zie ik alleen Een zwart gat In mijn…

Het gedicht sust je in slaap Of maakt je oorverdovend wakker Als de waarheid onverwacht Te voorschijn komt - Het stelt niet zelden Ongemakkelijke vragen: Op de vraag of de cavia van het kind Ook een plekje in de hemel krijgt, En of de doden na het sterven Ook nog kunnen gaan zweten - Moet ik het antwoord Schuldig blijven, En…

Gekooid, geknecht, Beroofd en berooid In het traliewerk Dat leven heet Word ik vanmorgen wakker In een schuur met wat stro, Wat dieren en een kind Dat mij vol verwachting aankijkt - Zijn blik verdrijft mijn wanhoop Zijn liefde wordt mij gegeven In een zeldzaam zachte winterwind…

Drie dagen geleden hebben Melkwegastronomen ontdekt dat niet Jupiter, maar Saturnus met 83 manen koploper is qua satellieten. Volgens onze Woordenaar zijn het er 145, maar de (melk)weg is nog lang, we zullen toch echt nog 62 manen geduld moeten hebben... ________________________________ SATURNALIA Laatst stond mijn achterkleinkind Willemijn…