33263 resultaten.
HOLLANDSE HUMOR
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 67 SAPORE ITALIANO (Italiaanse Smaak)
Spuistraat, Amsterdam-Centrum
Beste Pizzamakkers
U bent van de Pizza's
Wij zijn van ’t Papier
U zijt de Bakkers
Wij zijn de Tekstkoeriers
Uw werk is qua pizza’s zeer precies
Wij zijn van de taal en zeer creatief
Beste smakelijke Italiaanse Pizzamakkers, bakkers
George en Jan Jacob zijn een soort…
Femme Fatale
snelsonnet
3.0 met 37 stemmen 2.991 Maar erger nog dan Helena van Troje
Is als fatale vrouw Heleen van Royen.…
50 tinten grijs
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 189 Het flauwe middagzonnetje
achter een dunne wolkenlaag
laat z’n licht schijnen
op de kalme branding van de zee
even geen uitbundigheid
van zon, zee en strand;
gezien vanuit het heelal
neigt de aarde grijs en grauw
maar wie goed kijkt
doorkijkt en doorvoelt
ziet minstens
50 tinten grijs
Jan Jacob Krediet, schrijverij
Peter van der…
Vaarwel amigo
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.291 ( voor Jan-Jacob Slauerhoff )
Nog eenmaal varen op 'De Springfontein',
de naam die zo mooi zijn leven dekt,
een oud schip, maar gevuld met jonge wijn
zodra de dichter voorgoed vertrekt.…
DE SCHALMEI
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.952 Zeven zonen had moeder:
Allen heetten Peter,
Behalve Wanjka die Iwan heette.
Allen konden werken:
Eén was geitenhoeder,
Eén vlocht sandalen,
Eén zelfs bouwde kerken;
Maar Iwan die Wanjka heette
Wilde niet werken.
Op een steen in de zon gezeten
Bespeelde hij zijn schalmei.
"O, mijn lieve,
Mijn lustige,
Laat mij spelen
In de…
Zwervenszat
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.194 't Meest in nachten als de maan haar stralen
Koud en lusteloos door 't ruim laat dalen,
Ben ik radeloos, denk: ik zal maar ergens
Zwak en zwervens-
Moe mij laten vallen in het zand,
Plompverloren en mij wat bedekken
En dan blijven liggen tot mij een komt wekken,
Deernis koestrend op komt rapen
En zo niet, dan blijf ik slapen.
Maar ik weet…
En zoveel schande werd in liefdes naam...
poëzie
3.0 met 21 stemmen 2.795 En zoveel schande werd in liefdes naam
Met rein gelaat, gemeen gemoed bedreven,
Dat ik mij vaak genoeg voor liefde schaam
En walging mij belet om voort te leven.
Een felle blos, een bloedgolf stijgt naar 't hoofd,
Het wordt mij beurtlings rood en zwart voor ogen.
Ach, alles wat geluk is wordt geroofd,
Bevochten op almachtige gier en logen.…
Dame seule
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.336 Zij voelt zich onder 't donker van de bomen
Zo eenzaam, dat zij zelf haar schouder liefkoost.
Haar handje, met de ronding ingenomen,
Die over 't zomerkleed is bloot gekomen,
Daalt af, dwaalt af; zij richt zich op en bloost,
Gaat dan weer voort een kledingstuk te zomen.…
Zwanenzang
poëzie
3.0 met 16 stemmen 3.413 Is ‘t waar dat ik, in langvervlogen dagen,
Geloofde in dromen en een dichter was?
Dat jonge meisjes met mijn verzen lagen
Zich te verzadigen, eenzaam in ’t hoge gras?
Waarom wil geen mij, eenzaam nu, hergeven
Wat van de liefde, aan hun bloei verloren?
Nu ik verminderd ben, na zoveel leven
Nog zelfs niet zeggen kan: ik ben geboren.
Is de…
Saudade
poëzie
4.0 met 21 stemmen 4.643 Ik heb zoveel herinneringen,
Als blaadren ritslen aan de bomen,
Als rieten ruisen bij de stromen,
Als vogels het azuur inzingen,
Als lied, geruis en ritselingen:
Zoveel en vormlozer dan dromen.
Nog meer: uit alle hemelkringen
Als golven uit de zee aanstromen
En over brede stranden komen,
Maar nooit een korrel zand verdringen.…
Complainte
poëzie
3.0 met 21 stemmen 2.820 Ik leefde ook liever monogaam,
Maar ben veroordeeld als nomade,
Tot geen gestage echt bekwaam,
Steeds af te wijken van de paden
Door elk van wieg tot graf bewandeld,
Strak afgewend van 't boos instinct:
Hun ziel voor welvaart vlot verhandeld,
Hun drift verdrongen en verminkt.
't Geluk, dit smadelijk verdrag
Toch te vergeten bij een…
Het einde
poëzie
4.0 met 25 stemmen 3.659 Maar nu ik ver gevaren heb
En lag op de oceaan alleen,
Waar zelfs Da Cunha en Sint-Heleen
Niet boren door de kimmen heen,
Voel ik het trekken als een eb
Naar 't verre, vaste, bruine land...…
Angústia
poëzie
4.0 met 22 stemmen 3.093 De zee trekt onder de nacht
Naar vele verlaten stranden;
Als een vloeibare wind is zijn klacht,
En zout, zoals tranen branden.
Ik voel dat overal waar de
Branding in snikken breekt
Tegen de kusten der aarde,
Mijn leed met zijn golven smeekt
Om de verloren genade
Jou weer nabij te zijn.
Ik wil van mijn schip af waden
Naar iedere einderlijn…
Zeekoorts
poëzie
3.0 met 32 stemmen 3.203 Ik moet weer op zee gaan, een goed schip en in 't verschiet
Een ster om op aan te sturen, anders verlang ik niet.
Het rukken van 't wiel, 't gekraak van het hout, het zeil er tegen,
Als de dag aanbreekt over grauwe zee, door een mist van regen.
Want de roep van de rollende branding, brekende op de kust,
Dreunt diep in het land in mijn oren…
DE VRIENDINNEN I
poëzie
3.0 met 15 stemmen 4.018 ’t Begon op een zomernacht, bijna toevallig:
Terwijl zij zich aan het venster koelde,
Droomde haar lieveling bang en woelde
Zich bloot. Zij vond haar, omziend, bevallig:
De handen naast ’t hoofd geperst in ’t kussen,
’t Dek afgegleden, de knieën hoog
En zelve in zachte boog. Zij wilde kussen,
Zacht, dat ze niet ontwaakte, maar ze bewoog…
WACHTEN
poëzie
3.0 met 9 stemmen 4.244 Mijn bootje is van dun riet,
Gebonden door vezels van lis.
Toch bevaar ik de stroom.
Geen wachtlicht op de andere oever,
Alleen bewaakt door de poolster.
Kom je niet?
Jouw boot is van sterk hout.
Deze stroom is nog lang niet
De woeste Yang Tse*, en toch ben je bang.
Kom je niet?
------------------------------------------------
Yang Tse…
LAO TSE
poëzie
4.0 met 15 stemmen 4.134 ‘ Die het weten spreken niet,
Die spreken weten het niet.’
Deze woorden, werd mij verhaald,
Zijn door Lao Tse uit de stilte vertaald,
Hoe weten wij dat hij wist?
Twaalf boeken schreef de wijze,
Heeft hij zich dus vergist,
Die ons het pad zou wijzen?…
DE VRIENDINNEN II
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.961 Zij waren liefst bijeen onder het koele linnen
Der ruwe lakens over de brede sponde
Zo dat zij omhelzende zich nog in een
Tweevoudig gewaad, een legertent bevonden.
Door de gordijnen woei dan de avond binnen,
Een zachtzwoele die goedvond dat zij zich vonden,
Maar eindelijk koel werd en week. Meestal begon de
Nacht tegelijk met de insluimring…
CHINESE DANS
poëzie
3.0 met 12 stemmen 4.109 Door tromdonder bliksmen cymbelslagen.
Zij, naakt omwaad door een roodzijden lap,
Golft onder de storm van doffe toonvlagen.
Armen en benen houdt zij slap.
’t Hoofdje op de halsstengel zwevend,
De knieën wijd, dan weer dicht bij elkaar;
De kleine borsten zijn een bevend,
De smalle voetjes een dansend paar.
Zij wervelt sneller, het rode gewaad…
RIETPLUKKEN
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.290 Wij moesten riet gaan plukken,
Lang riet waar wind in ritselt,
Waarvan men manden vlecht,
En mochten in een boot
’t Vijfvoudig meer bevaren,
Bereikten ’t eiland lang voor noen.
Wij lagen ’s avonds nog in ’t gras,
En hadden niet één handvol riet
Geplukt om mee naar huis te gaan.…
VEELGODENDOM
poëzie
4.0 met 4 stemmen 2.359 ‘n Ieder nasie het sy God. (Zuidafrikaans lied)
De Spaanse God:
Vliegt een vogel, schiet hem dood!
Bloeit een boom, hak hem om!
De aarde moet bar en bloot
Zijn, voordat ik als koning kom.
De Duitse:
Bouw banken en kweek bierbuiken:
Oorlogsschade dient ingehaald.
Je kunt volop van alles gebruiken,
Daar de Entente betaalt.
De Portugese…
Épitaphe *
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.685 Hij ging veroverend, niets ontziend,
Een ontzette wereld door,
Heeft onbegrensde rijken gesticht –
Alles gaat weer teloor.
Vrouwen en vleiers zat, vrouw noch vriend
Die hem vrijwillig verkoor;
Vrees maakt eenzaam: hij heeft enkle liedren gedicht
Voor zichzelf, buiten elk gehoor.
Waarvoor heeft dit woeste leven gediend?
Rijk en roem gingen…
Vida triste
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.950 Gedoemd om droevig te leven
Wordt ieder die te veel liefheeft;
Nog nooit hield mijn hart het tegen,
De liefde die groot verdriet geeft.
Weer zocht tevergeefs aan jouw borst
Mijn gemartelde hart zijn rust,
Dat wil troost voor brandende dorst
En wordt niet gelest door lust.
En altijd lijden en boeten
Moet men voor iedere daad,
Tot de wellust…
Raadsel
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.759 Vroeger schreef ik aan een zwaar bureau
Lichtzinnige gedichten;
Nu, met een plankje op mijn knie,
Een lijvige roman.
Ben ik vooruitgegaan? Wie
Kan mij zeggen, of ik het ben
Dan wel de materie
Die ten slotte moest zwichten?…
In memoriam mijzelf
poëzie
3.0 met 30 stemmen 4.440 Door vijanden omringd,
Door vrienden in de nood
Geschuwd als aas dat stinkt,
Houd ik mij lachend groot,
Al is mijn ziel verminkt,
Mijn lijf voor driekwart dood.
In 't leven was geen dag
Ooit zonder tegenspoed.
Ik leed kwaad en deed goed;
Dat is een hard gelag.
Nu, in verloren slag,
Strijd ik met starre moed.
Bedekt met sneeuw en ijs…
De ontdekker
poëzie
3.0 met 29 stemmen 3.352 De rustigen die mij tartten te vertrekken
Heb ik om 't schip te krijgen woest beloofd
Rijkdommen fabelachtig te ontdekken,
Waarvoor ik ingestaan heb met mijn hoofd,
En eindlijk in triomftocht aangebracht.
Tot zinkens toe geladen lag mijn vloot.
Wel waren bijna al mijn mannen dood,
Maar alle havensteden bont bevlagd.
Toen moest ik knielen voor…
O engeitado
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.516 Ik voel mij van binnen bederven
Nu weet ik waaraan ik zal sterven:
Aan de oevers van de Taag.
Aan de gele, afhellende oevers,
Er is niets schoners en droevers,
En 't bestaan verheven en traag.
Ik bewandel 's middags de prado's
En 's avonds hoor ik de fado's
Aanklagen tot diep in de nacht:
"A vida é immenso tristura" -
Ik voel mij al samensnoeren…
Liefde
poëzie
3.0 met 34 stemmen 4.144 Liefde is niets dan daaglijks verder gaan
Door dorre woestenijen,
Om na de nacht saam moe weer op te staan
Uit duistere valleien.
Liefde is niet een wijdverklaard begrijpen,
Een stijgen tot het licht,
En niet oneindig zijn en ook niet rijpen
Tot innerlijk gezicht.
Want leven is geen vast geluk, maar een rampspoedig
Dolen in 't labyrint…
MORGEN RIJD IK
poëzie
2.0 met 23 stemmen 3.489 Morgen rijd ik met bedwelmende bloemen naar je toe.
Ik wil niet langer wachten, eindelijk weten hoe
Je bent; de bloemen zullen je verraden.
Als je liefdeloos bent, zullen ze kwijnen en treuren;
Als je kwijnt van verlangen, heviger geuren;
Als je brandt van verlangen, hun knoppen scheuren
En jij in een groot gebaar al je gewaden.…
JAPANSE DANSERES
poëzie
3.0 met 10 stemmen 4.167 Zij was zo tenger dat het wijd gewaad
Haar eerder hulpeloos dan groter maakte,
Zo kinderlijk alsof het smal gelaat
Onder de zware wrong zopas ontwaakte.
Maar toen de fluiten gilden, de trommen trilden
En gong bonsde, wierp zij zich in de strijd;
’t Was of zij even aarzelde, even rilde,
En toen – een ruk, een zwaai, zij was bevrijd.
Als een…