Alle inzendingen over Jouw leven

Soms, voel jij de diepten die je daalt met fouten en vergissingen die je vergeet in brieven die in woordenboeken zwemmen tussen jouw oren duikt mijn essentiële ik ik ben blij met jouw bestaan voor het eerst alleen in jouw leven zoals het voelt in liefde geven.…

Ik kan lezen in jouw ogen, lezen wat je voelt. Ik kan kijken in jouw dromen, zien wat je bedoelt. Ik kan proeven van jouw lichaam, proeven wat je wilt. Ik kan je horen denken, en luister slechts verstild. Ik kan ruiken aan jouw liefde, ooit bestemd voor mij. Ik mocht jouw leven delen maar nu is dat voorbij..........…

Dicht tegen mij aan slaap je zoete dromen een glimlach die over serene wangen glijdt rust maar even, kind van mijn kind, in het land van ontastbare vormen waar óóit jouw leven begon…

Nee, roepen zal ik je niet je zult nu toch niet komen mijn handen koud aan de rand van wat ooit ook jouw leven was wilden je alles geven wat ik nog te bieden had, maar je wilde slechts jezelf en die ander, waarvan je zei, dat ze niet bestond.…

Je borstkas toont geen beweging meer, Weldra zal het zand je hebben omsloten - Maar wat jij dacht en zei in jouw leven Zal ervoor zorgen dat jij voor altijd Lijkt te zijn gebleven.…

jouw schoot heeft mij eens gedragen in de kracht van jouw leven ik heb nooit om liefde hoeven vragen je hebt 'gewoon' alles gegeven nu zit je oud en stil in een lichaam dat niet meer wil je herkent mij niet als jouw kind al lijkt jouw vuur gedoofd, jij bent waar ik de warmte vind…

het was geen vlucht je laatste zucht slechts een verplaatsen in uniek verbazen alleen de andere ogen keken ongerust enkele heel opgelucht na jouw loslaten je ziet ze staan uit die kring ben je weggegaan voelt hun verdriet maar weet jouw leven niet voor niets…

wat vertelt een droom over jouw doen en laten is het een verwerking van het dagelijks bestaan wat vertelt een droom over jouw leven jouw verlangens geeft hij die aan?…

maar de herfst van jouw leven is alleen een "schijn"-palet een warboel van indrukken samen op een schilderij gezet.…

Mensen die altijd proberen, Jouw leven te verpesten. Die mensen die niet goed bezig zijn, Dat is dan niet zo fijn. Misschien een grote mond, Maar hun hart is o, zo klein.…

Ik hoop dat ik iets moois was in jouw leven met al de warmte, begrip en liefde die ik aan jou kon geven viel alles met mijn ervaring hart en ziel tot onze benadering in iets bijzonders uiteen wat echt de moeite waard scheen.…

ge-beleefd Het is de tijd, het is het leven Door jouw verdwenen mond verwoord…

zolang de muren om jou heen blijven en stilte niet wordt verbroken er geen krant of journaal jouw leven binnendringt zal jij nog zingen over vroeger en vertellen van het kind Ik zal luisteren soms beamen jouw verstoppen nooit beschamen maar soms wil ik graag ontsnappen aan het leven dat jij lijdt…

verdrietig zoek je naar warmte in de kou zachtjes vraag je om zwijgend begrip je hand raakt de mijne bij elk klein verhaal in je ogen tranen zij spreken jouw taal je praat en praat tegen mij die avond laat over jouw leven over waar jullie waren gebleven over vervlogen tijden van reizen en geluk waar de woorden vallen volg ik je…

ik hoopte in een paar penseelstreken jouw glimlach neer te zetten zonder karakteristiek het rake vast te maken door een stukje van jouw leven te verstillen in liefde waarbij de stemming bedding geeft om met tal van emoties je lach visueel te parelen in zoetgevooisde taal…

heb jouw beeld met mijn poriën gewist de ruimte uitgedost met gedichten zonder stem jouw leven terug gegeven aan het sterven waar jij zo vaak om vroeg paarse violen, lenterijp een verlangen dat ik nu pas begrijp al is het wel een halve eeuw later…

in je handen groeit liefde tot geschenken voor hen die jou dierbaar zijn bloeit dankbaarheid in linten en kleur door het geven voor wat zij in jouw leven hebben gedaan kleine attenties een lach en een traan het zijn jouw bloemen die bij het weggaan zo liefdevol op de tafel mogen blijven staan…

nee, nog niet ga nou nog niet we hebben nog zoveel dingen te doen, te bespreken jij staat aan het begin van jouw leven en langzaam spreid jij jouw vleugels totdat je zelfstandig vliegen kunt niet wetend dat jouw vlucht voortijdig zou worden afgebroken, nee ga nou nog niet mijn lief…

Vaar uit mijn hoofd Onze zielen zijn al één Mijn hart smacht naar het andere deel van mij Waarom is niet alles één Jouw gevoel is mijn hart Jouw pijn is mijn gebed Jouw vreugde is mijn glimlach Jouw leven heeft mij gered Gescheiden op aarde Maar samen in de lucht Voor altijd met jou verbonden Tot de wind haar laatste briesje zucht…

eenzaam alleen niemand om je heen liefde ken je niet geen mens die ziet dat je lijdt niemand die jouw leven benijdt eenzaam zonder eten het lijkt wel of niemand van je wil weten eenzaam op zoek naar wat licht in je leven naar iemand die jou zijn liefde wil geven…

Houd je op de toekomst gericht, dan wordt jouw leven weer een feest!…

Mijn lichaam rollebolt in 't lange gras en neemt de geur aan van jouw leven. De vlooien uit het verleden vluchten uit mijn vacht. Jij warmt en koestert mij; Het is een uitgelaten dag!…

heel soms kom je een prachtig pareltje tegen dat gevormd is voor jouw leven en droog blijft ondanks alle regen heel soms hoef je zo'n prachtig pareltje niet te polijsten omdat het al perfect is en dat noem ik dan een zegen…

je preludeert uit een veelvoud van donkere klanken probeert eigen lijn in toon te verglanzen zonder de schaduw van woorden in tot heden gespeelde akkoorden deze symfonie vertolkt nu de melodie van jouw leven dirigeer en bespeel de magie van het geven…

Jouw leven waarin je aan het einde van een pad een nieuwe zal betreden. Het pad van jouw bestaan, de weg naar jouw geluk.…

de engel in jouw leven zijn…

twaalf regels in een zondagse courant stiefvader brengt overleden kind naar het politiebureau zij was slechts twaalf lentes wat kan er in hemelsnaam zijn voorgevallen dat dit iemand deed besluiten de zon uit jouw gezicht te halen jij kleine meid in de bloei van jouw leven niets rest dan stil verdriet…

de verloren zoon tijdens jouw leven hoe zwaar de geboorte zo bijzonder toch raar kun je dit allemaal verwerken hoe sterk ben jij dan wellicht moegestreden dit komt er toch van toch lees ik in jouw strijdvaardige ogen enig schitterend licht hopelijk in het paradijs een eeuwig samenzijn wellicht…

(voor Annelies) juist omdat je zoveel achterliet voelen vingers nog de randen van jouw leven ergens daar vertoeft jouw glimlach op een foto en ik beef geef me jouw tekens in lucht aan de wand en in geluiden, maak me blij want jij, je bent niet ver ik voel me bij je altijd als de achterkant van morgen zoveel schemert in vandaag…

kronkel jouw grimas uit het ware gelaat van verborgen gevoel lang verholen toon jouw waardigheid als spiegelbeeld in de reflectie van hoe het ooit was aanvaard het zijn waar de uitweg zoek aan het eind van doolhoven geborgen lag bevrijd er jouw leven als nieuwe dagen waar nooit een verleden jouw toekomst bepaalt…