Alle inzendingen over Kind in de modder

modderen, dobberen en soms hard zwemmen maar vooral: genieten, amen.…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

Ze weten wat er in W.O. II aan de hand was Vandaar zeker het idee: aan het gas Jeminee; eerst jaren laten verslonzen En dan dit besluit van die politiekbonzen Of zijn duiven soms geen levende wezens Die door God zijn geschapen Waarom nu willens en wetens Die beesten dood gaan maken En dan dat bloemetje van de stadspartij Ik kan er echt…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

Er zijn nog genoeg dagen in het jaar om met modder te gooien. Het is bijna 5 december en dan zit het er bijna op en amerigo zal dan ook wel vol zitten dat arme beest. Wortels en stro zijn weer op en voor ieder kind een gevulde zak. Voor ieder kind een gevuld hart. Het is tenslotte een volksfeest.…

Van een geronnen rood aan bladerloze takken stekels die verslappen modder zoals het hoort…

Raadslid smijt modder. Kano loopt vast in het slijk. Chaos in Gennep.…

ik moet nu wel wandelen over onbekende paden er is geen weg terug afgesloten een indrukwekkend groot bord ik registreer te vlug en kijk dus toch weer om en struikel over takken ik keek niet het pad lijkt begaanbaar als ik opsta verzamel ik moed gelukkig dat niemand het ziet het bloed de tranen de schaamte modder stinkt…

Speelse gele laarsjes worden bruin Wanneer ze springen Dat, en alle mooie dingen in het leven Zijn bewijzen Van het moois dat is gegeven Maar waarvan wij toch verwachten Dat ze blijven wat ze zijn Ingewreven tot geluk En wij wijzen met zijn allen Naar die laarsjes Roepen rare gele dingen - Alles om het bruin te weren Het doorbreken…

Elke belangengroep heeft een partij: Bejaarden, vrouwen, dieren, grefo’s, boeren; Dus als u actie voor het kind wilt voeren Kan er nog wel een nieuwe splinter bij. Want in het net door mij genoemde rijtje Past ook nog wel een leuk kinderpartijtje.…

wil geven Een tik op m’n rug Ik draai me om En kijk recht in het verleden Ik herken je weer Je zwaait Het kind in mij Neemt afscheid…

volwassenen heb je altijd als volwassenen willen zien maar omdat ze zich met grote ogen als kinderen bleven houden en uit de schaal van je geduld moeheid brak, dreef je af naar een plek waar het nog ouderwets kan vriezen als ook de radio uitstaat.…

We liepen op modderige paden, vertelden over liefdes, kinderen en hun daden en gleden door een dikke blubberige klei kluiten bleven plakken als een loden brij We zagen medewandelaars en praatten, vroegen welke kant, ze waren vrolijk zoals wij en groetten terwijl wij voort, ik me verdiepend in een woord De late zon tussen de wolken…

Hou toch op, het is al mei, ik werk niet graag met modder, geef mij maar liever hobbyklei.…

Hou toch op, het is al mei, ik werk niet graag met modder, geef mij maar liever hobbyklei.…

Geen Nederlander denkt nog later aan mensen die door modder kropen En wast zijn handen schoon in regenwater...…

de aarde is al weken verzopen er rijdt geen boer over het land het enige wat je ziet is water verrotte gewassen en een krant soms zijn er kinderen die spelen of ploetert een hond in het zand het weer oogt zeer mistroostig zoals het huisje aan de waterkant ik wil er wel door blijven lopen maar het is modder die mij plaagt die blijft zuigen…

Hoop nu En ontvlucht, alsnog, de modder Opdat wij, samen, vliegen En de pracht, rondom, totaal Vergeten, in samenzijn…

traag ontneemt het woekerend sterrenkroos de ademhaling van water dat gelaten verdwijnt roerloos wacht op blootstelling aan licht en lucht was het kind verwonderd toen het in het water raakte en het kroos zich eensgezind sloot de handenwringende tijd voordat iemand kon bevatten wie het kind verborgen hield en toen de…

Nat en vol modder wachten zij op wat straks komen gaat.…

de Middellandse Zee de Egeïsche Zee en stuurloze rubberbootjes en aangespoelde kinderlijken en stapels reddingvesten en immense chaos en toegeworpen broodhompen en norse politiemensen en haveloze massa's en hoge hekken en rollen prikkeldraad en propvolle treinen en warme welkomwoorden en wir schaffen das en Keulen en modderige barakkenkampen…

Ik heb je uit de modder opgeraapt, als ’n klein verloren diertje. Je was geschramd en geschaafd, je hoest was onbedaarlijk, en ook je vleugeltjes waren verwoest: waarlijk, ellendiger kon je ‘r niet aan toe zijn.…

zere huid van het landschap heeft aarde een geheugen en wie vindt hier dan ooit zijn eigen handen weer wie het weerloos hart ogen waarin de woorden naar de lippen groeien, voeten vastgelopen in de waanzin-klei en altijd altijd weer klapwiekend papavers als vlinders op steeltjes de koperen nachtegaal, klokslag acht de dood die als modder…

Zij negeert verweer verwringt zinnen gooit geheel onverdeeld niet bedoeld met gore modder naar haar eigen spiegelbeeld.…

Harde modder, guur kristal: in mijn naakte woonste rijk en arm aan niets en al, ben 'k de ziekste en schoonste. Huis dat afsluit en dat kijkt: hart dat, onbewogen, hoort de zee die wast en wijkt vóor verzádigde ogen. In geen spiegel, gruwvol-eêl, 't beeld van een begeren.…

Hij plande ooit een bloemenveld, groot en kleurrijk, werelds als de vuren van Olympia tot Barcelona, maar loopt vandaag, als alle dagen, met blote voeten in een modderig bollenveld.…

Hoezee, leve het papegaaienland Het land van altijd baggeren en pesten Van eeuwig moddergooien en bemesten Zo schept het volk weer eensgezind een band En daarna flink veel ranja met een rietje Ach Nederland: altijd hetzelfde liedje…

tyne cot we crepeerden in grauwrode modder onder vlaanderens loodgrijze hemel en dodelijk krijsend staal blind en bang voor pijn ijzer hels vuur gruwzame dood door gas groene lijkwaden om stikkend jong leven kinderen hulpeloos schreeuwend om geliefden wegkwijnend van verdriet tot onsterflijke helden gemaakt liggen we verminkt onder keurig…

kapot, verslagen en verloren ze scheppen modder in een onaards landschap zoekend naar hoop met angst voor wat ze vinden in een uiteengevallen gemeenschap puinresten, puinhoop wanhopig biddend naar Allah of God in zinderende hitte is angst kouder dan ooit vechtend tegen het noodlot stenen en modder zijn overgebleven resten waar…

de marge, mijn wereld ook al ben ik zelfvoldaan, zijlijn volgeschreven ik kan maar niet voldoen krijg het er maar niet ingewreven het geeft niet, hoor ik modder aan en ga door waar een ander blijft staan…