95 resultaten.
Adriaan Viruly vliegt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 146 Dromen doe ik al vanaf mijn kinderjaren.
En Adriaan? Hij droomt nog steeds in mij.…
Lente
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 56 Het zijn mijn vroegste kinderjaren.
Ik weet geen woorden nog, ervaren
dat deed ik onbewust nog toen.
Ik lag maar simpel in mijn wieg,
naar boven, naar de lucht te staren.
Er kwamen wolken langs gevaren
en dichterbij zoemde een vlieg.
Mijn ik had zich nog niet gevormd.
Wat het betekent om te leven
was nog geheim.…
vergetelheid
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 293 het is negen uur
in de ochtend
ik schrijf
over de eeuwigheid
mijn pen sleept langs woorden
verzonken in de stilte
ik wil geen eind forceren
noch een gezicht onthullen
dat ver teruggaat naar kinderjaren
en enkel op een zwarte bladzijde
wakker te krijgen is
ergens moet er een land zijn
een zacht land, een heel zacht land
wie wil…
tijd
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 160 mijn kinderjaren
ik ken ze nog zo goed
jaren van speurend staren
er was alleen de tijd
die leek bevroren,
of gewoon stil te staan
door het opgroeien
in moeilijke jaren
leerde ik te aanvaarden
dat de klok van het leven
vele dingen zal bepalen
zelfs oud worden
is een waarheid,
een voldongen feit
waarbij ik hoopte
dat die…
zonder titel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 627 Ze zijn zoals ze waren in mijn
kinderjaren, zoals ze in mijn laatste
herfst weer zullen zijn.
Ze keren telkens weer, terwijl ik
meer en meer in een decor van
mist en bladeren verdwijn.…
Onbewoond
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 92 in mijn koffer neem ik eilanden,
kinderjaren en een schepje mee
uit de poriën tussen korrels
waarschuwt een stem voor twee
ga niet te ver in zee, blijf dicht
bij de schaduw van het duin
volg de lijnen van geheugen
zie de palm, de vlag in de kruin
aflandig waait de tranendood
naar de horizon van het oog
een weidse zucht tot verlaten…
dromerij
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.593 geruisloos kwamen ze weer
te voorschijn, vertrouwde
beelden uit mijn kinderjaren
het huis en de buurt waar ik
ooit woonde, de kerk en
de oude jongensschool
toch zag ik ze nu anders dan
voorheen, was het dorp met
een gouden gloed omhuld
sluimerden straten en bomen
in een stralend, tijdloos licht
de ochtendzon…
Het kleed
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 Zwervend langs de eilanden
van mijn allereerste kinderjaren
kom ik steeds dichter bij 't besef
hoezeer mijn corpus is gaan verjaren.
En dat zowel 't onbegrijpelijke toeval
alsmede de vermeende opzet van 't leven
gaandeweg voor mijn oude ogen
door onbekende handen worden samengeweven.
In een veelkleurig maar raadselachtig kleed.…
zo was het eigenlijk vroeger ook
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.461 Kabbelend, klauwend, knabbelend
in de meeslepende melodie
mag ik ze happen
bungelend zoet aan een lijn
kan ik ademhalen
met ogen achter theedoek zijn
de lucht is zo vertrouwd
een meeslepende parodie
op wat ooit een gutsend klankbord was
in mijn prille kinderjaren
broze klanken dwingen mij
dan terug de grote wereld in
en…
Moeder
poëzie
3.0 met 31 stemmen 4.346 Moeder naar wier liefde mijn verlangen
Sinds mijn kinderjaren heeft geschreid,
Ach, hoe zult gij mij zo straks ontvangen
Na de lange scheidingstijd?
Zult gij mij aanstonds als uw kind begroeten,
Als ik ontwaken zal uit mijn dood?
Zal ik nederknielen mogen voor uw voeten
Met mijn hoofd in uwe schoot?...
Maar wat dan?…
Der Tod
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 207 Je leert van kinderjaren af
De dood is straf.
Beloning is het leven.
Intussen zit beleven.
En ieder krijgt doodvonnis uiteindelijk
De rijke, zieke, gulzige en trouwe.
Is dat terecht – vraag ik me eigenlijk
Waarschijnlijk wel.
En Joost maar weet waarom
Zijn de bananen altijd krom.…
Grootmoeders portret
poëzie
2.0 met 4 stemmen 1.525 In grootmoeders kamer daar hangt het beeld
Uit hare kinderjaren:
Een lachend mondje, peerlenoog
En bruine kroezelharen.
De kinderen stonden en staarden ’t aan,
En ’t een zei aan het ander:
‘ Och, waar dat schone kindje hier,
Wij speelden met malkander!’…
Soms denk je
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 569 In je kinderjaren lijkt de toekomst zo mooi,
Maar wat een teleurstelling als de werkelijkheid anders is.
Wie had dit ooit durven dromen,
Dat je weg niet over rozen gaat.
Al lijkt je weg zo donker,
Ooit komt er voor jou een ommekeer.
De donkere tunnel opent zich,
Het heldere licht schijnt je toe.
De takken en bomen zijn weg,
Je mag leven!…
Zomaar een glimlach
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 176 Zomaar een glimlach
naar het oude vrouwtje op de straat
dat moeizaam loopt,
naar de zware roker die het niet kan laten,
naar het kind dat verwonderd is om de regen,
naar de bloemen die dankbaar zijn
om eindelijk wat water,
naar de lindebomen die weldra
weer hun geur verspreiden en me
doen terugdenken aan mijn kinderjaren,
naar de zon die…
resten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 714 tussen de resten van haar leven
vond ik brieven zonder woord
boeken die niet zijn geschreven
vragen die nooit zijn gehoord
tussen de resten van haar leven
vond ik beelden uit haar jeugd
liefdes die niet zijn bedreven
kinderjaren zonder vreugd
tussen de resten van haar leven
vond ik foto’s zonder kleur
dromen die niet zijn gebleven
rozentuinen…
JEUGDWONDER
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 252 Het beleven vol verrassing
van de kinderjaren
blijft in ieders denken
Venus _ standvastig blinkend
aan de nachtelijke hemel
zonder wolkenflarden
maar wil soms
weer ware ervaring zijn
lang vergeten vuurbollen
uit een pril heelal
komen opeens aansuizen
treffen rijpe mensen
spreken tot hen
gelijk
luchtgemurmel tussen struiken
jonge vrolijke…
JEUGDWONDER
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 406 Het beleven vol verrassing
van de kinderjaren
blijft in ieders denken
Venus - standvastig blinkend
aan de nachtelijke hemel
zonder wolkenflarden
maar wil soms
weer ware ervaring zijn
lang vergeten vuurbollen
uit een pril heelal
komen opeens aansuizen
treffen rijpe mensen
spreken tot hen
gelijk
luchtgemurmel tussen struiken
jonge vrolijke…
Moeder
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.111 Moeder naar wier liefde mijn verlangen
Sinds mijn kinderjaren heeft geschreid,
Ach, hoe zult gij mij zo straks ontvangen
Na de lange scheidingstijd?
Zult gij me aanstonds als uw kind begroeten,
Als 'k ontwaken zal uit mijne dood?
Zal ik nederknielen mogen voor uw voeten
Met mijn hoofd in uwe schoot……
Maar wat dan?…
Moeder
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.213 Moeder naar wier liefde mijn verlangen
Sinds mijn kinderjaren heeft geschreid,
Ach, hoe zult gij mij zo straks ontvangen
Na de lange scheidingstijd?
Zult gij me aanstonds als uw kind begroeten,
Als 'k ontwaken zal uit mijne dood?
Zal ik nederknielen mogen voor uw voeten
Met mijn hoofd op uwe schoot...
Maar wat dan?…
Ondraaglijk
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 714 Ik ben mijn houvast in het verleden kwijtgeraakt,
durf mijn kinderjaren niet herinneren.
Op de rand van gisteren en vandaag
bouw ik een leven op een berg van tranen,
eigenaar van mijn bestaan.
Ik vul mijn dagen, in de luwte van mijn pijn,
met sprookjes en geheimen
en dring verwrongen beelden
langs zwervende paden, in mijn lijf.…
Amsterdam
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 560 Natuurlijk is er met Amsterdam nog een band
van de kinderjaren ben ik wel los gekomen
maar ik heb er toch iets van meegenomen,
dus...wat is er daar in hemelsnaam aan de hand.
Misschien zijn ze daar wat te tolerant
of, zijn er problemen die worden verzwegen?…
Een stem
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 369 Krijtvoeten dwalen langs kinderjaren.
Dagen tellen oceanen
waarin kleurige schelpen zwaaien
naar een stem.
Een stem verdwaalt
in een web van woorden.
Tranen dolen in een kleine ruimte.
Te gesloten om gezien te worden.
Gezien te worden
in een sprookje, een elfje
en een kabouter in een kamer vol geluk.
Een lach die spreekt.…
Morgen Palmzondag
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 187 Gemengde gevoelens:
geuren van palmtakjes
vermengd met herinneringen
aan kinderjaren.
Vreugde om de feestelijke processie,
gejuich van plechtige gezangen
maar reeds doortrokken
van dood en afscheid.
Een lang evangelie
waarin alles weer tot leven komt:
het verraad al weerspiegeld
in een blijde boodschap.…
Uit de netten
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 689 al vanaf zijn kinderjaren
kon hij troebel kijken
als door wazig glas
om niet te laten blijken
dat hij verloren was
te groot voor hemzelf
zoals de wereld leek
zonder kleur of iets
vlogen de dagen bleek
om en verder niets
een machtige oceaan
met hem als vis erin
opgesloten in zijn vangst
enkel verlangen naar begin
verdronk z’n grootste…
Niet gestelde vragen aan vader
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 184 Ik denk ik moet hem vragen
hoe mijn kinderjaren waren
hoe ik geboren werd in 't ouderhuis
hoe mijn moeder mij gedragen heeft
de maanden voor mijn eerste schreeuw
de ruimten vulde van hun thuis.…
De contente mens
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 91 En de boer hij zaaide in het voorjaar
en maaide in augustus
met zeis en sikkel het goudgeel graan
bond de garven en zette ze op tot schoven
en de boer hij ploegde voort
niets dat hem stoort
als het angelus klepte schafte hij
met zijn makker op de akker
en de boer hij dorste ‘t graan
het kwam bij de molenaar aan
en later bij de bakker…
Voor het slapen gaan
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 1.329 Ze leest de woorden
uit haar hoofd
als een groot boek
met grote spanning
die mijn kinderjaren
weer doet blozen
Ik pak ze op
en verdwaal weer
- met zichtbaar genoegen –
in een magische wereld
gecreëerd door verhalen
uit een wijze mond
Een stem klinkt ver
… ik zweef nog net
tussen hemel en aarde
glimlach naar de stilte
die me met…
Geeft acht!
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 910 denken gereduceerd
gericht op mijnen, mortieren, granaten
slechts nog moorddadig beluste fanaten
door ‘t doden van de vijand geobsedeerd
zo denkt de sergeant - majoor bezeten
bij het uitoefenen van zijn machtsbevel
blind voor de blikken in de holle ogen
die zwijgend smeken om mededogen
en verlossing uit de dwaze oorlogshel
waarin hun kinderjaren…
hart
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.712 Het ongeboren hart
dendert vol ongeduld
als hoge snelheidstrein
naar de wereld
Het pasgeboren hart
komt tot bedaren
en loopt als een trein
door de kinderjaren
Het tienerhart
dat soms op hol slaat
dreigt bijna te onstporen
als ’t om liefde gaat
Het volwassen hart
staat bij een ander even stil
“Ik heb 2 kaartjes Parijs…
Residentie
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.491 In de taal van mijn
jeugd aan de andere
kant van de grote
oceaan wonen nog
altijd mijn kinderjaren
waarin mijn moeder ook
nu nog piano speelt in
een kamer vol bloemen
en verhalen over alles
wat ertoe doet in mijn
bestaan.…