Alle inzendingen over Kink in de Kabel

ik zag hoe jij stralen puntige energie uit je vingers bond en kon richten soepel kleurden de houw en steek bewegingen op de contact vesten daar waar zij zich blootgaven het dansante bewegen leek gevoed te worden door kabel- verbindingen die alles registreerden of versnellen magische krachten de momenten van raken…

Bij dageraad lees ik in slow motion jouw poëzie Een grote muur kruipt in het duister tot boven het geruis van esdoornbladeren Nog voor de dageraad ruisen de kabels van de lift in de verte knarst een spoorlijn Vogels ruisen met opschietende vleugels voorbij en de dag, ach de dag Op het binnenplein jammert een muzikant een…

Zon gaat ondergronds door kabels van glasvezel De subjectieve beschrijving van die ene zonsondergang verschijnt na een aantal klikken fingerspitzengefühl in meerdere huiskamers geregistreerd door nog meer retina’s waarvan woorden via zenuwbanen in vele hoofden De zon op laten komen als het buiten schemert.…

woorden die nooit meer gehoord worden onbestelbare brieven vol liefde aan het einde van talloze relaties en nu in alle eerlijkheid niet meer te genieten het is een schichtig toneel geworden met talloze anonieme correctoren op een oncontroleerbare niet bestaande werkelijkheid het scherm schittert muziek geleverd door kleurige kabels…

steeds onderworpen aan menselijk gezag de hotsende stroom bereikt het lage dal zoekt als kabbelend riviertje de tijd zonder eind het onmetelijke water en de opzuigende lucht zendt daarbij altijd een sterkende groet verhalend van vrijheid die zich in alle eenvoud wijselijk laat leiden door raadgeving en wet naar het voertuig aan de kabels…

Als de rap  r rapt dat de trap r trapt omdat de fiets r fietst Of als de dicht r dicht dat de rook r rookt omdat de waterkook r kookt Maar ook als de krijg r hijgt Dat de kijk r kijkt Naar wat de hijg r krijgt Vind ik het goed g g rapt Maar al de denk r denkt dat het spook r spookt Is ‘íe  r in g t rapt Omdat alleen de spook…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

aan jou trekt het donker het tekent je gezicht ik wil de nacht verlaten binnentreden in het licht wil je optillen van waar je nu zit de oplossing voor je problemen is wit echter mijn lief je sluit je hart denkt het te vinden in het zwart ik geef je de ruimte, misschien vind je me wel, je heb teveel interesse in zaken uit de hel…

borstjes bijna naar buiten floepten in Parijs dronk ik keurig een cappucino op Place de la Concorde, waar de dames om mij heen mij voor een filmster hielden, maar hun niveau zou ik nooit terugzien enkel in mijn dromen minzame gezichten in Venetië dronk ik een Heineken en in Rimini witte wijn, terwijl Fellini aanschoof en Lola van The Kinks…

Dat werd tijd Waar op zij antwoordt: nee oen, dit is realiteit Ik schrik me te pletter en stap uit m'n kabel- sprookje voor zo ver dat kan En zie het nu ook cnn breaking news Als dat maar goed komt dat gebeurt in de film toch ook Ik hoop het van harte En mijn medeleven aan de nabestaanden van de slachtoffers in japan…

Heb ik een gaatje kunnen maken in de dikke donkere kabel van mijn leven. Mijn levensdraad werd verzuurd. Opgelost in bijtende tranen De ogen lieten hun water als watervallen over mijn wangen stromen. De dekens waarin ik ze opgevangen heb zijn nu droog. Het kleine lichtpuntje in de verte komt naderbij.…

Ik zak een bewustzijnsniveau, Kom in de onderste laag Van mijn gedachten, Van mijn oergevoel terecht, En alles dat ik tegenkom Voel ik tot in mijn synapsspleet Waar neurotransmitters hun werk doen - Beelden vervagen en verschijnen In seconden hooguit, ik val, ik val Tot in de diepste kloof Van deze anderhalve kilo eiwit, Kabels…

Vaes duwde elke schemering zijn winkel- wagen door het vuil de berg op en zocht tussen de rokende rommel naar nog niet bedorven resten van huiselijk attest...Gehavende kabels, skeletten van een fiets, verroeste teugels en laatst het beeld van een engelen- vrouw zonder vleugels Vaes wist, als hij haar harde boezem voelde wat hij met die vrouw…

De bootjes aan strakke kabels die op geheimzinnige wijze de richting bepalen. Wat moeten mensen daar aan de overkant, waar niets te zien is dan een stil veerhuis, een kerktoren achter verre bomen. Andere dag: alleen grijze vrachtwagens op het dek. Mannen in grijze uniformen. Een wijd open mond die onhoorbaar iets roept.…

de wind blaast fel oranjeblauw, stuwt het groene, donkere water trekt en duwt aan de branding treurig jodelen de regenwulpen, hun opgekromde snavels peuren pieren en zagers uit het wad vlokken gelig zeeschuim rollen vluchtig over het gouden strand, verkleven soms heel even met het bronsgroen knoopjeswier, of met stugge, hard-oranje kabels…

stemmen elkaar in emotionele tonen dirigeren ons hart op 't ritme in een dichterlijk gemoed ben ik vindingrijk aan de slag gegaan om woorden op waarde te schatten in een zalig ontluiken liet het ontpoppen in een spinnenweb van traagheid met grote loomheid in allerlei kronkels puur in vorm gegoten die ik met ragfijne zijden draden in kabels…

Waar men mais en graan en bieten plant, zag ik kabels lui, lang en buikig hangen. Altijd naar de horizon verlangen boven het eindeloze groene land. Zo ver ik kon zien gebeurde er niets. Noch bij het benzinestation dat ik bezocht waar men koek met slappe koffie verkocht vanachter boeketten en veel antivries.…

staat stil als ik bedenk hoe zwaar je bent verslaafd mijn zielenheil zoekt naar een Yank die diepe wonden schaaft mijn liefste meisje is verdord tot een uitgevallen bloem een kip ligt op het toetsenbord je ogen spreken doem je dwingt me tot een hard besluit het leven gaat in jou teloor groeiend in mijn tweede huid knip ik de kabel…

staat stil als ik bedenk hoe zwaar je bent verslaafd mijn zielenheil zoekt naar een Yank die diepe wonden schaaft mijn liefste meisje is verdord tot een uitgevallen bloem een kip ligt op het toetsenbord je ogen spreken doem je dwingt me tot een hard besluit het leven gaat in jou teloor groeiend in mijn tweede huid knip ik de kabel…

in deze stad ben ik van huis geen brug die spant of buigt alleen het staande water boten liggen zwaar langszij de statiegevels als portretten van berekenende burgerij alleen de kabels aan de schepen schuren geur van teer en wier op nauw bemerkte deining stroomopwaarts kunnen varen golven maken die basalt beroeren hoge bruggen bij een…

de afvoergoten het houdt niet op het gaat maar door het stroomt het boert het sist het gorgelt lispelt en treiter-plaagt de oren het sopt en zuigt tot op het bot in gangen hangen klamme jassen bedompte geuren te verspeiden niet te vermijden spruitjeslucht nat Nederland drijft op het grondsop graspollengroen op vette klei doorspekt met kabels…

Animal Planet: dierenprogramma op de Haagse kabel…

Ik ben verloren in razende vezels van glas, mijn stem is het licht dat over kabels naar je oren spoed, mijn golven niet te meten, geen gigahertz kan mij beperken vormen hebben onze textuele liefde nooit genekt jouw wandaden maken mijn deugden hyperbolisch jouw waanzin is mijn grootste politiek motief en in elke cadens die ons aan een ander…

gemaakte uitzicht het glas blinkt feller van beneden Ze zitten zo hoog dat de zon dwars doorheen hun horizon schijnt en regen -nog nooit van gehoord- Hij transcendeert onze werkelijkheid en functioneert enkel voor zichzelf naar behoren Ik kijk omhoog het regent daarboven Aziatische discipline de industrie van de kou marcheert volop kabels…

bedevaartstocht Santiago de Compostella route naar je ik en kompostella benodigdheden het zonnetje op de rug met wind eronder zoekend naar de weg blik op oneindig lopen, kilometers vreten tussen soulmate-kompostella`s met i-pots in de oren en haar erover ondersteuning routeplanner adapter en usb kabel tele abonnement…

Dan het omroepbericht dat man en vrouw stil doet staan en weg doet kijken, naar de horizon verscholen achter bussen, flats en kabels. De trein komt over enkele minuten binnen op spoor 1. De kermis van het leven. Piccadilly circus.…

met jou mijn moeder achter glas vandaag is het alweer vijfenvijftig jaar gelee dat onze Leo sprak "mama is dood" wat er toen in me omging ik was nog maar een kleutermeisje van amper vijf jaar kan geen pen beschrijven tranen in een kinderhart sindsdien voer ik gesprekken met jou mam het lijntje naar de hemel er is geen glasvezel of kabel…

de glazige groene snottebel de glibberige weg van bovenlip naar mond de scheuren in de broek de vlek op de veelgedragen jas de gebreide kabels op de vaak gewassen trui de ruwe handen schrale rode wangen van de vrouw die altijd zingt terwijl ze de ramen lapt grote witte wapperende onderbroeken en blauwe overalls aan…

Kabels zijn vol stroom. De eerste schoolsdag hupt het meisje vrolijk voort, kijkt dan huilend om. Ik tuur overal de klamme nevel in, dan steekt een witte zon... Een kleuter begraaft dode lieveheersbeestjes. "Gezellig samen!" Poes springt op stoelen; buurman komt binnen, wacht af. Vindt hij een zitplaats?…

Nog even, dan komt de dag dat we bliksem op gaan vangen want Electra vandaag vermag dat men in de kabels wil gaan hangen. Het gas, de prijs wordt torenhoog geen gas uit Groningen hoor die mensen zitten in alles wat bewoog scheuren en kieren, kou op ‘t oog.…