Alle inzendingen over Knuffel OR Liefde

Fijn dat mobieltje altijd bereikbaar ze houdt hem stevig vast het voelt zo veilig dat ding is haar heilig iedereen weet waar ze is haar kind loopt langs zee gaat met de wind mee snikt weet niet waar ze is de knuffel houdt haar vast de moeder huilt en belt één één twee…

waar onze tijd bloeide waarom knuffelen we niet? hebben we het verleerd is het fout of gewoonte gevoelens in de mist toch is er een tijd... die echt bestaat laat ze terugkeren om verder te gaan…

De seconden die de knuffel duurde, de seconden waar ik mijn leven verhuurde. Voor nu voor later en voor altijd, zal deze knuffel meegaan met mijn tijd.…

Kousenflarden om haar benen; tenen staken uit haar schoenen Kusten bij elke stap ’t steen en niettemin was zij om te zoenen Lorren rondom haar schouders; grote vlekken op haar vale rok Met haar wat moeilijke, ouders had ze het dikwijls aan de stok Rode haren in wilde wind en; ze wuifden al van ver naar mij Oh ze was een heerlijk kind en…

Wat is knuffelen, Eigenlijk meer dan elkaar besnuffelen. We houden de ander in de tang, Want voor gevoelens zijn we bang, Eigenlijk een beetje rondsnuffelen. Ga met je gevoel spelen Door een knuffel uit te delen.…

Mijn bloempje, dat nog altijd bloeit, is zij, van wie ik toch heel veel houd Onze liefde die nog dagelijks groeit, is mij meer waard dan ‘t aardse goud Een dikke knuffel, al voor ’t ontbijt; ook zo’n knuffel voor ’t slapengaan Zeggen, ik wil jou tot in eeuwigheid we blijven samen in vreugd en traan Mijn bloempje, dat vandaag jarig is, lijkt…

vraag ik mij af en knuffel klein in grote liefde…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Ik adem de liefde die ik krijg omarm deze met twee armen laat los om weer vast te pakken waar verleden weer heden wordt. Nee, ik kus niet je lippen maar knuffel je warm omdat je lichaam mij meer geeft dan dat je mond kan zeggen.…

Ik zou zo graag liefde willen voelen, liefde van en voor een lief. Hand in hand lopen, knuffelen, zoenen zonder het gevoel weg te willen gaan. Samen willen zijn, elke dag, elk uur, elke minuut. Elke seconde. In elkanders armen staan, zonder besef van tijd en omgeving.…

Tussen vriendschap en liefde, zit een hele dunne wand. Liefde is alleen klef doen en knuffelen, vriendschap is een sterke band. Vriendschap geeft je een schouder om op te huilen, liefde wil alleen maar speeksel ruilen. Echte vrienden staan altijd voor je klaar, liefdes vinden zoiets maar raar.…

In het diepst van de nacht voel ik je kus Ik voel je lichaam tegen me aan Je lieve lach Je zachte kus Je boze blik Je warme knuffel Ik heb het niet meer nodig Ik mis het soms alleen Want zo’n mooie liefde Vergeet je niet meteen Morgen neem ik afscheid Van je liefde en je bestaan Maar vannacht zal ik nog aan je denken En vloeit er…

Een warme knuffel, pure liefde tonen. Een kus voor degenen die in je hart wonen. En niet alléén vandaag maar het hele jaar. Je totaal openstellen speciaal voor elkaar. En mijn ultieme wens voor déze Valentijn is nog lang in JOUW hart te mogen zijn.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

ik wil niet winnen ik wil zijn liefde…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Als je klein bent, krijg je een knuffel en je voelt je niet meer alleen. Als je groot bent, zoek je iemand om fijn samen mee te knuffelen. Als je single bent, of oud en eenzaam, ben je knuffelloos.…

liefde is... elkaar ontdekken willen - de een de ander - kennen leren elkaars goed en het kwaad het harde en het zachte het lieve en ondeugende liefde is... bij de ander horen willen - helemaal - er zíjn als schouder en schuilplaats als knuffel en vrijplaats als ankerende rots liefde is...…

Het was even buffelen Om met een beer te knuffelen. En koud, Gelukkig ging het niet fout, Van beren knuffelen word je niet oud. Nee, met beren Kun je beter broodjes smeren.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Jouw knuffelbare ochtendlicht overweldigt mij en ik kus jouw zacht gelaat kom mijn droom wakker mij met liefde welk als een aura ook de mijne omringt zodat ik duizelig de dag aanga met liefkozingen in de hoop dat hardheid van het dagelijks leven mij voor even in een zucht ontglipt…

doorgaans stil als ik over knuffelen begin er is geen uitzicht in mijn heimwee-droom het zijn allemaal lieve gezichten die ik aan mijn gedicht wil geven.…

jij had geen kist om je mooiste poppen in te bewaren jij hield niet zo van wolletjes en bolletjes in gerafeld half garen jij was als extravert gericht op mensen in hun noden en wensen juist in contact deelde jij aandacht liepen jullie samen het pad toch was er ook stilte die soms indringend aandacht vroeg die je niet weg…

Een verdrietige Drentse knuffelbeer Kwam op een donderdag vol regen Een aardige en warme dame tegen En toen ging het met hem weer Er kwam niet geheel onverwacht Een dronken zwalkende nacht Van alle hemelse dromen Is er alvast eentje uitgekomen…

Plekjes van ontspanning gebiedjes van genot wegdromen in armen fluisteren in oor hele avond door langzaam kussen van neus tot tenen slokje cider nemen affectie, geborgenheid, geven, laten geven intimiteit stroomt rivieren lang naar warme zee van rozige liefde kom naar het Centrum voor Levensgenieten…

er was iets met die ogen al hield je de knuffel ondersteboven ze keken je altijd aan heb geprobeerd weg te lopen maar hun blik ving mij voor ik de deur had gesloten ze hadden iets vragends in een verbazend waarom kom jij niet dichterbij speel met mij koester en kriebel met warme handen dan zie ik weer je blijdschap en lach…

in zijn muisgrijze kop met fluwelen oren en het ranzige vel zo kaal en versleten hebben herinneringen zich vastgebeten vanaf het moment dat zij werd geboren aan zijn poten altijd meegesleurd door de wereld van het kleine leven werd hem plechtig een naam gegeven die ze huilde als haar hartje was gescheurd op het ritmisch veren van d’oude…

Laat mij maar woorden weven en zinnen breien en daarmee de bokken van de schapen scheiden Laat mij mijn leven leiden Geloof me het is ter meerdere glorie van ons beiden dat we elk gedeeltelijk onze eigen weg af rijden Laten we dat maar doen En heel heel vaak samen komen voor het uitwisselen van een knuffel en een welgemeende zoen…