Alle inzendingen over Komrij-wezen OR komrij

Heel argeloos begin je een gedicht. Een aantal letters, aangenaam van vorm. Het gaat vanzelf. Er slibben regels dicht. Ze zwijgen nog. Ze wachten op de storm. Uit dode krullen, schreven, lijnen, halen Ontstaan - geen mens die weet waaraan het ligt - Schermutselingen tussen de vocalen. De consonanten brommen mee, ontsticht. Pas dan ontpopt…

We wandelden des avonds door de tuinen Van het crematorium; achter heg en hazelaar Stond laag de vroege maan; ik at wat kruimels Van mijn vest en jij genoot van een sigaar. Je dacht wellicht aan zeer bezwete negers Op hete plantages in de weer. Ook aan Je gezicht meende ik zoiets af te lezen. Ikzelf keek door de heg naar de maan. We spraken…

Hij ziet de toekomst voor zich als mals gras. Hoor hem zijn kaken roeren. Hij heeft trek. Omzien geeft voor een zakenman geen pas. Maar morgen is er altijd tijdgebrek. Agenda's heeft hij en zijn aktetas Zit vol prognoses, tot de jongste dag, Van opwinding beslaat zijn brillenglas Als hij naar nog een gaatje zoeken mag. Hij graast de toekomst…

Ik lig hier als een hoer tentoon. Je kunt Me aaien, in me kruipen en bespringen, Me tot een bal opblazen, tot een punt Verkleinen, me bewenen of bezingen: Ik ben je materiaal. Besnuffel me. Loer in mijn keel, mijn hart, mijn reet, mijn maag. Vervloek me duizend maal of knuffel me. Ik vind het best. Ik heb je lief vandaag. Proef van mijn…

Hij heeft nog nooit gedanst. Hij kent zijn doel. Nog nooit is op zijn vale klerkensmoel Zomaar een lach verschenen, maar die nacht, Nadat de gek de nar had omgebracht, Kroop hij zijn bed uit, glimmend van de pret, En maakte onbespied een pirouette. Dank, dank, riep hij, het monster is geveld. Hij oefende het woord 'geschokt' voor morgen En…

Het huis waarin ik zo lang heb gewoond Woont ook in mij. De fiere gevel die Zich aan de straatkant scherp aftekent troont Daarboven met dezelfde acribie. Daarboven in mijn hoofd. De lange gangen Vol schemering en half-gedoofde stappen Doorsnijden hersenen en huis, behangen Met kille doeken en met lampenkappen. Het zolderraam dat oorverdovend…

De eerste regel is om te beginnen. De tweede is de elfde van beneden, De derde is om wat terrein te winnen. De vierde moet weer rijmen op de tweede. De vijfde draait u plotseling een loer. De zesde heeft het twaalftal gehalveerd. De zevende schijnt zwaar geouwehoer, De achtste bloedserieus. Of omgekeerd. De negende vertelt nog eens hetzelfde…

Dan zie je dichters wijze dingen schrijven Over de dood, de Ander en meer kwalen, Over de liefde en dat soort spookverhalen - Maar niets daarvan komt bij jou bovendrijven. Misschien is daar die schim van onderlijven Of trekt een lichte geur van slijm voorbij - Maar daar lijkt het dan toch wel bij te blijven. Er komt geen geest uit al die…

Hij is bewusteloos. Vrouw Niets ontwaakt. Het niets versmelt zich met de sprookjesprins En wordt ook door begeerte aangeraakt. Nu, niet verliefd, maar toch wel enigszins. Het niets komt uit de slaap en de begeerte Uit niets. Verschrikkelijk zijn deze drie. De zon is dof, de wereld omgekeerd, Er zit een haarscheur in de harmonie. De jeugd…

Ik woonde in een speelgoedstolp van glas. Zo'n bol waarin het sneeuwen gaat in dikke En trage vlokken, als een kind hem pas Heeft omgedraaid. Dat was me even schrikken. Het gras stak stil en hoog boven mij uit. De lucht was blauw geverfd. Ik zag het tikken Van iemands vinger, zonder één geluid. Er waren sterretjes als speldenprikken. Toen…

Zomaar wat woorden bij een open vuur. Ze haken niet naar eeuwigheid noch malen Ze om iets hoogs en schimmigs als cultuur. Men doodt de tijd met oeroude verhalen. Niet kunst schept vorm, de vormen scheppen kunst. Men luistert hoffelijk hoe zich uit wind, Gebaar en ritme -woorden zijn een gunst- Opnieuw het al zo vaak gehoorde ontspint. Niets…

Europa is een woord, als alle woorden Verjaagd, vernederd. Aan de horizon Dwarrelen nog wat vage slotaccoorden. Geen die ze hoort. Van niets meer ziel of bron. Arm troetelkind, te vaak, te schril geprezen Met slechte adem, achterna gezeten Door charlatans, bemind met bullepezen. Alleen nog kermisvolk wist hoe je heette. In het lawaai verdween…

Vooral pygmeeën ambiëren zeer De grote aandacht trekkende gebaren. Luidruchtig gaan ze, denken ze, tekeer: Maar uit hun mond komt ijl geruis gevaren. Ze zien zichzelf graag midden op de markt En slijten daar verschrompelde problemen (Met moeite hier en daar bijeengeharkt) Voor nieuwe passies. Roest voor diademen. Al 't minder kleine is…

Er was veel rommel op de brug te zien. Ik zag onder de brug. Naar alle zijden leek zich vuile troep daar te verspreiden. De lucht was zurig. Een minuut of tien dat ik daar stond, in 't gas, mijn kleren stonken, mijn neus toonde verwantschap met wit krijt laat mij daar midden in de smerigheid een knal vernemen dat mijn oren klonken. Asjemenou…

De Karlsbrücke. Een decembermorgen. Een klok. Het is op slag van tienen. Ik voel zijn jas van gaberdine, Zijn dunne lijf daarin verborgen. Ik denk aan sinaasappelbomen. Zijn bed vannacht rook naar seringen. Hij rilt. Hoort hij de krekels zingen? We zien de zwarte Moldau stromen. Ik weet maar weinig van zijn dromen. Zal straks zo tegen vieren…

Vanmiddag gaf je je kat een kopje en likte haar Staart schoon, toen ze plotseling naar je opkeek Zoals je daar op je knieën zat, en merkbaar Aangedaan zei ze: 'Jongen, wat zie je bleek.' Ze merkte niet meer hoe je naar haar terugkeek. Ze kneep haar ogen toe en legde haar kop Plat over haar voorpoten heen. Even…

Waar medemensen zwart zien zie ik wit. Ik wens het tegendeel van wat zij wensen. Verdomd als ik niet tot de duivel bid Wanneer god weer in trek is bij de mensen. Daar is toch echt niet veel bijzonders aan. Dat is gewoon een snuifje rebellie Dat geen oppassend heerschap zou misstaan. Ik lach als ik mijn medemensen zie. Maar wat als heel de…

. ------------------------------ uit: 'ik herhaal je', 2000; vertaling Gerrit Komrij…

. -------------------------------------------------------- uit: Maatstaf, blz. 312, 18e Jaargang Nummer 4/5, september 1970 * 'gerrit' was mogelijk Gerrit Komrij, redacteur toen met Martin Ros, met voor dit speciaal Zeelandnummer gastredacteuren Hans warren en André Oosthoek…

(voor Gerrit Komrij) Jouw hand beroerde mijn rechterwang en ik wist niet meer of het leven echt was, je verdween naar de Portugeze bergen, waar je boekenkasteel glinstert in de zon. Wat wilde je toch van mij? Je kuste mijn derde oog op de valreep van onze ontmoeting en ook ik verdween naar mijn evengrote boekenkasteel.…

De enige dichter van formaat, die ooit tegen mij gesproken heeft, is Gerrit Komrij, die grote magiër uit Portugal met zijn snedige opmerkingen. Hij sprak mijn naam op een wijze die ik nooit zal vergeten: 'Jóanan, hoe gáát het met jou?' Best wel een eer achteraf gezien.…

(voor Gerrit Komrij) De kasteelheer komt nooit meer thuis, zijn talloze boeken zullen nooit meer in zijn zachtaardige handen liggen of even de streling voelen, die hij als letterminnaar graag uitdeelde. Men durft de relikwieën niet te verplaatsen.…

Het is in diepste zin iets religieus Het martelt zelfs, de regels doen vaak pijn Maar lavend zijn de nectar en de wijn Verslavend wel, desnoods intraveneus Wie wil dan toch, met smart en goed fatsoen Zijn leven aan de Poëzie verdoen?…

Gerrit Komrij en Willem van Iependaal Margreet Schouwenaar en C.O.…

Gerrit Komrij heeft in de verzamelbundel ~KAKAFONIE~ driehonderdachtenzestig bladzijden excrementenversjes bij elkaar weten te sprokkelen. Eén drol van mij lijkt me daarom wel te mogen.…

Deze despoot aan de Herengracht dumpte Büch op de vuilnisbelt, heeft Komrij's werk geslacht en schuwde nooit grof geweld. De meeste schrijvers meden hem, want hij dacht nogal zwart-wit, één misser en hij had je klem tussen zijn scherpe kunstgebit.…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Ge- dich- ten zijn vaak lang en smal De mij- ne wel in elk ge- val Lang maar te- ge- lijk ook kort Dat zijn ge- dich- ten zo- als het hoort Te lange zijn er bij de vleet Of nog er- ger lang en breed Brede gedichten kan ik niet tegen Meestal zijn…

Tot ongenoegen van Joost Zwagerman en vele literaire zwaargewichten schrijft “onze Driek” gelegenheidsgedichten toegankelijk voor Jan en alleman. Het werk van onze nationale dichter maken wij hier dagelijks wat lichter.…

. ------------------------------------------ uit: 'Ik herhaal je', Vertaling Gerrit Komrij. Nawoord Henk van Woerden. (2000). ------------------------------------------ Valkenburg: psychiatrische inrichting waar zowel Ingrids moeder als zijzelf verbleven.…