Alle inzendingen over Koud, zo koud .....

koude in stilte rillingen door het lichaam in concentratie…

het was er kil en koud, mijn liefste , ik had wel zachtjes willen huilen, maar ook dat ging voorbij, want mijn hart begon te rillen en dit was niet enkel van de kou want nu pas begon ik te beseffen, hoeveel ik van je hou!…

En in de realiteit, beste mensen, laat iedereen iedereen koud.…

Finland min dertig de te melken toeristen bijeen gedreven…

de winterzon schijnt mooi, maar het kwik blijft onder nul op weg naar de bakker zie ik een man half-opgerookte sigarettenpeuken oprapen en in een sigarettendoosje stoppen in de zondagskrant lees ik dat de directeur van een Brusselse vzw achttien jaar lang 1000 euro per dag verdiende de winterzon schijnt mooi, maar het kwik blijft…

Waar het in Holland veertig graden was, Is het hier dertig graden in Toscane. Meer dan een week in het Mediterrane, Ik moet dat zien te klaren zonder jas. De zomer is hier niet om door te komen, Maar goed dat ik een trui heb meegenomen.…

Een vreselijke ziekte sneed tergend langzaam de hechte koorden door, Warmte, was wat ons altijd verbond, zonder jou heb ik het koud.…

Er zitten korstjes op het water De vorst heerst, verstold De hemel vond tijd om de bodem te witten Wind krabt verbeten zijn windwakken open Waar het water in kabbelt als edel blauw bloed De zomer is afgelegd, het jonge leven gedood Kuit werd tot vis, het dons is verveerd Nu wachten op ooit, nieuwe nesten verwaren Zelfs de neerslag te moe…

De temperatuur liegt er niet om Morgen gaan we naar de markt Nu het nog kan Je weer maar nooit Springen van vreugde kan nog wel Nog even En we gaan gezellig naar dieselmotor Zonder hel Alles komt goed Maar laat het niet allemaal vallen Lekker lallen En doorgaan Het weekend is daar Loon rekeningen Tekeningen En de puzzel past…

Ik ben een zoetekauw Dus waarom zou ik Zuckerberg mijden Ik reageer op dreiging niet zo gauw En wil mij vrij aan mijn hobby wijden Geheimen heb ik praktisch niet Ik heb echt niets te verbergen En dat iedereen mijn ponem op FB ziet Zal geen sikkepit van mijn privacy vergen Wat doen er veel mensen geheimzinnig En angstvallig over hun privacy…

Terwijl ik met de Pinksteren vernikkel Is het - lees ik - nog nooit zo warm geweest. De statistieken lezen blijft een feest, Zelfs met een bijkans half bevroren snikkel. Mijn mening hieromtrent is nu publiek: Geen groter leugen dan de statistiek.…

het uit Je was hier eerder, altijd geweest Het stroomt, blijft kleven Daar stonden wij in Met bloed beschreven Trouw je best doen Zeggen de bleekmannen De ziekte verbannen Geen blaam Vooruit gesnelde familienaam Aanwezig en luid In stilte schreeuw ik het uit Geen zin in beven, ik wil beleven De warme zon in het zwarte woud Is zo koud…

zo koud, dat zweet van passie aangelengd bij gletsjers langs m'n wangen gleed doorheen albinoblonde haren keek ze me dwars doormidden haar tong was dun en druipend nat ik voelde het gif sloom in m'n lippen mals doordrongen van serpentijn; m'n leven sijpelend buitenglippen…

Toen doorsijpelde dat er bij mijn uitvaart geen alcoholische dranken op tafel kwamen bleven meer dan de helft van mijn nabestaanden weg!…

Het kwik was tot een dieptepunt gedaald, er werd over een nieuw record gesproken. Inmiddels is dat ook alweer gebroken want zelfs 0 graden kelvin werd behaald. Vanochtend nog, toen ik hier op de Dam de moeder van mijn ex-vrouw tegenkwam.…

de koude noordwestenwind striemt mijn gezicht geselt het land en laat trotse bomen buigen een eeuwenoude beuk heeft na een lange strijd zich gewonnen gegeven en ligt dwars over het bospad nog imposanter dan voorheen op mijn weg door zijn val is een gat geslagen in het hem omringende bos brokstukken liggen her en der verspreidt beukentakken…

Op een ogenblik besloot ik Een betere thermostaat te kopen […Te vervangen met een simpele klik Waarna warm water spoedig circulair begint te lopen…] Helaas de simpele klik blijft achterwege Onderwijl komen de elfsteden bijeen gehaast Buiten immer nog min negen De eerste tochten zijn uren geleden al geschaatst […Draai alvorens te beginnen…

Als een himaalan koude winter, deze zedenpreken van kali yuga. Ja, het is een vreemde soort van koude, een levenloze slaap in een wurggreep. Ja Tibet, zij kan ook niet raken aan... Ik zou liever bevriezen in haar wouden. We zijn aangeland in een spirituele winter en ik kijk uit naar degene wie is, Vuur!…

zelfs het laatste licht kwijt de winter komt steeds nader en kou, slechts onderhuids verwarmt door af en toe een zachte glimlach van herinneren, bevriest zelfs de laatste dagen springend van wak naar wak snijden dagen geen sterren meer in ademen loos voor vragen over zijn en ooit en toen pak ik een dikke trui heb jij het ook zo koud…

Sneeuw waait in mijn gezicht; De wind snijdt langs mijn lijf; Mijn voeten zijn ijsklompen; En mijn handen worden stijf; Lang sta ik voor je huis; Staren naar jouw raam; Je kijkt door het venster; En schrijft in de beslagen ruit mijn naam. Maar nog steeds kom je niet; En ondanks dat ik van je hou; Ben ik maar naar huis gegaan; Ik bestierf…

koud twee voeten onder de dekens misschien zijn het klompen ijs…

en nog veel te koud.…

je stilt dagen van winter en geeft me onwennige kinderogen bindt bitterheid aan alle lege uren nu dood sneeuwt op koude voeten de meisjesjurken, de lippen gedragen, ongelezen bij iedere gebroken vinger en nu het donkere huis de verte meet zie ik door muren heen de oude stenen in mijn te kleine bouwdoos jij kust me maar maakt…

Licht breekt op het rijpbedekte netvlies van de ochtend, de nacht versplintert en blindelings val ik in de scherven. Als geronnen bloed hangt mijn schreeuw boven de stilte, ik huiver en kruip terug, de warme diepte in.…

Ik heb mijn tuin besteend schommels klimtouwen draaimolens en wipwappen geplaatst kinderen zwermen binnen twaalf uur verzamelen ouders voor`t tuinhek genieten mijn speelse tuin ze zijn knettergek ik heb mijn tuin verbeeld bespeeld en koud versteend verzonnen.…

Het kwik zakt naar beneden niet wetend dat het al weer erg lang is geleden dat ik warmte bezat maar het alom heb gemeden juist omdat ik het zo koud had…

stilte fluistert zich open grijs en immer nieuw werpt mij in de spiegel, het onbekende plein van de dood schuld wordt een gewassen bladzijde mijn hand uitgestrekt, wit in koude regen want daar begint het vanbinnen ik zie noch hoor wat mooi is of dat wat mij verlaten heeft het maakt ook geen verschil aan het einde…

O klamme koude, die me 't krimpend herte beklemt, en 't àl ontzielt en mijn gedachten, als bloemen, dor voor ze in de zonne lachten, doet nederbuigen onder 't lood der smerte, - doet nederbuigen in wanhopig smachten, zo droef, ach, o zo droef, tot haar verterte de tred des wandlaars, onbewust hoe 't herte toch pijnlijk krimpen kàn om al…

Je kijkt rond Iedereen staat om je heen Je zit stilletjes op de grond Koud en alleen Iedereen kijkt je aan Maar je weet niet wie Ze kijken je aan maar jij kijkt ze niet aan Met pijn loop je weg.…

Hij heft wanhopig zijn handen vangt het allerlaatste stof en breekt gedachten af zijn passen gaan moeizaam hij hoort alleen nog maar het gillen en krijsen van zoekenden naar een zilveren vogel verschuift het geluid hij kijkt nogmaals omhoog en huivert…